تحولات و ناآرامی‌های بی‌سابقه در منطقه، بسیاری از ناظران و تحلیل‌گران را بر آن داشته است تا در آستانه یکصدمین سالگرد امضای معاهده استعماری سایکس‌پیکو آن‌را تمام‌شده بدانند. قدرت‌یابی گروه‌های تروریستی تکفیری و کنترل بخش‌های وسیعی از خاک عراق و سوریه و برخی مناطق آفریقا توسط داعش روند تجزیه کشورهای منطقه و به تعبیری سایکس‌پیکوی2 را تسریع بخشیده است.
غرب این‌بار تلاش می‌کند با استفاده از ابزار تروریسم نسخه اصلاح‌شده و جدیدی از سایکس‌پیکو و مرزهای فعلی ارائه دهد. کشورهای غربی و در رأس آن‌ها آمریکا از سال‌ها قبل به‌دنبال آن بوده‌اند تا با تقسیم کشورهای منطقه به کشورهای کوچک‌تر مبتنی بر مذهب یا قومیت، در راستای منافع خود گام بردارند و در مواقع ضرورت با اعمال فشار بر این کشور سیاست‌های خود را اعمال کنند.
واشنگتن از آغاز جنگ عراق همواره از ضرورت تقسیم این کشور و برخی کشورهای منطقه و طرح خاورمیانه بزرگ سخن گفته است؛ اما سخن از آن همواره با واکنش منفی افکار عمومی مواجه می‌شده است. روزنامه نیویورک‌تایمز در سال 1392 با افشای طرح فرضی تقسیم کشورهای منطقه به 14 کشور نشان داد که این طرح هنوز روی میز است و تصمیم‌گیران غربی همچنان به این طرح فکر می‌کنند.
این‌بار تروریسم و گروه‌های تروریستی مورد حمایت غرب به کمک طراحان و حامیان این طرح آمده‌اند تا عملاً روند اجرایی آن را آغاز کنند. قدرت‌یابی داعش و تعدادی از گروه‌های دیگر تروریستی و کنترل بخش‌های وسیعی از عراق و سوریه و لیبی و وجود ناآرامی و بحران در دیگر کشورها، درنهایت منجر به پایان سایکس‌پیکو و ورود به فاز جدید تقسیم‌بندی و تجزیه کشورهای منطقه شده و خواهد شد که در آن تروریست‌ها نقش عمده‌ای برای کمک به تشکیل کشورهای تجزیه‌شده بر مبنای قومیت و مذهب به سود قدرت‌های جهانی خواهند داشت و غرب را در رویارویی با چالش‌های پیشِ‌روی خود کمک خواهد کرد.
پی‌نوشت:
موافقت‌نامه سایکس‌پیکو توافقی سرّی میان بریتانیای کبیر و فرانسه بود که در ماه می ۱۹۱۶ در خلال جنگ جهانی اول و با رضایت روسیه برای تقسیم امپراتوری عثمانی منعقد شد. این توافق‌نامه به تقسیم سوریه، عراق، لبنان و فلسطین میان فرانسه و بریتانیا منجر شد. این مناطق قبل از آن تحت کنترل ترک‌های عثمانی بودند. این توافق‌نامه نامش را از سر مارک سایکس بریتانیایی و فرانسوا ژرژ پیکوی فرانسوی گرفته است.
