طبق اعلام نظر دولت عراق قرار است باند منافقین ابتدا به بغداد منتقل شوند و پس از آماده شدن زمینه برای انتقال، به منطقه نقره سلمان در نزدیکی مرز عربستان منتقل شوند.
در گام اول، انتقال منافقین تصمیم درستی است که دولت عراق به درستی و با اتخاذ آن، تابوی اشرف را که سران منافقین از آن به عنوان کانون و سمبل مقاومت یاد می کنند، خواهد شکست. اما چنانچه دولت عراق بخواهد پروسه پاک سازی ویروس خطرناک منافقین را کامل کند نباید تنها به انتقال این جماعت ورشکسته به بغداد و سپس نقره سلمان اکتفا کند و مد نظر داشته باشد که با توجه به سوابق گذشته فتنه گری و جنایت منافقین درعراق و نیز همراهی و مزدوری با صدام و آمریکا و البته تامین مالی توسط عربستان، این امکان وجود دارد که با توجه به سابقه قبلی در گذشته، باز هم این امکان وجود داشته باشد که این بار منافقین مجری نقشه های عربستان شوند.
در گام اول و تا یافتن مکانی که پذیرای منافقین باشد، باید همانند حال حاضر، منافقین به شدت کنترل شوند تا بازتولید رفتار تروریستی شان آسیب کمتری به مردم عراق وارد آورد. دراین راستا، چه در بغداد و چه در نقره سلمان، باید کنترل شدیدی بر منافقین اعمال نمود و ایزوله فعلی را در آنجا هم دنبال نمود.
تجربه نشان داده که منافقین در شرایط بحرانی دو رفتار را در پیش می گیرند؛ اول آنکه در شرایط بدبختی و سختی، تلاش می کنند با القاء آرامش در رسانه های زنجیره ای خود، اوضاع را به گونه ای جلوه دهند که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده و همه چیز در کنترل است. نمونه بارز آن را می توان در پخش برنامه های جنگ، شادی و موسیقی این فرقه مشاهده کرد که همیشه و در زمانهای بحرانی این فرقه آمار برنامه های جشن و پایکوبی و مسابقات ورزشی! که از تلویزیون این گروهک پخش می شود به نحو چشم گیری افزایش می یابد و تحلیل ها و تفاسیر تحلیل گران این فرقه از آرامش بیش از حد در این فرقه خبر می دهد! بنابراین در شرایط حال حاضر که برنامه های تلویزیون این فرقه به گونه ای عجیب رو به افزایش است می توان از شدت گرفتن بحران در این فرقه خبر داد.
زمانی که منافقین نتوانند با کمک از اربابان اروپایی و آمریکایی خود آثار بحران مذکور را برای خود کم کنند فاز بعدی رفتار منافقین آشکار می شود و این فاز تولید جنون و به سیم آخر زدن است. خود سوزی برای آزادی مریم رجوی و تغییر غیر عادی در برنامه های تلویزیون این فرقه در زمان ورود پلیس عراق به اشرف نمونه های بارز این تغییر در رفتارها می باشد.
تا زمان عدم تحقق عملی پروسه انتقال منافقین از اشرف، منافقین با اتکا به آنچه که از آن به عنوان حمایت بین المللی یاد می کنند، همچنان خود را پیروز میدان می دانند و دولت و پلیس عراق را به مضحکه می گیرند.
دولت عراق باید فارغ از آغاز فاز دوم یعنی رفتار جنون آمیز منافقین، درنگ را کنار بگذارد و پروسه انتقال منافقین را آغاز کند. حضوررسانه های خارجی در تمام ایام پروسه انتقال کمک خواهد کرد تا ابعاد خود زنی منافقین به خوبی آشکار شود. مقامات عراقی باید در نظر داشته باشند که اقدام به انتقال منافقین باید ضربتی و سریع اتفاق بیافتد تا منافقین نتوانند با حمایت برخی حامیان اروپایی خود، مرحله بعد را به تعویق بیندازند. مسلما بین مرحله دوم – انتقال به نقره سلمان – تا زمان اجرای مرحله سوم – اخراج از عراق – فاصله ای الزام آور به واسطه یافتن کشوری که منافقین را بپذیرد وجود خواهد داشت که در این مرحله دولت عراق باید ایزوله منافقین را با هدف عدم ارتباط آنها با واسطه های عربستانی افزایش دهد.
نکته ای که نباید از آن غافل شد این است که آغاز انتقال منافقین از اشرف یعنی شکسته شدن سد حضور منافقین درعراق و درنگ در انجام این امر هزینه های بیشتری را بر دولت عراق تحمیل خواهد کرد زیرا منافقین در لابی زدن و تطمیع کردن افراد و شخصیت ها ید طولایی دارند و نشان داده اند برای همراهی کردن افراد و چهره های سیاسی با خود گزاف ترین هزینه ها را هم می پردازند.
منافقین – حقیقتا – در سراشیبی سقوط قرار دارند و تنها تبلیغات تلویزیونی و سخن رانی حامیان فرقه ای آنها توانسته آنها را سرپا نگه دارد. بنابراین دولت عراق باید برای انتقال منافقین بیش از این فرصت سوزی نکند.
