بیش از این نیاز به دلیل و مدرک نیست، از همان ابتدا هم نیازی به این مسائل نبود.
خروج منافقین از لیست تروریستی انگلیس و اتحادیه اروپا تنها بهانه ای بود برای آغاز دور جدیدی از رفتارهای تروریستی غیر علنی منافقین در پوشش و فریب خروج از لیست های تروریستی.
همه کسانی که از ماهیت تروریست پروری منافقین با خبر هستند به خوبی می دانند که شالوده این فرقه با ترور، خشونت و تروریسم آکنده شده است و همراهی این فرقه با رویه های مذکور یعنی ابطال کارت شناسایی این فرقه برای همیشه، بنابراین جای تعجب نبود که بعداز خروج منافقین از لیست تروریستی، تقریبا تمام کسانی که از این فرقه جدا شده بودند، نسبت به تداوم قطعی رفتارهای تروریستی منافقین هشدار دادند و کسانی که سال ها در مورد این فرقه تحقیق و مطالعه کرده اند نیز امکان زیست آرام برای این فرقه را صفر می دانستند.
حضور منافقین در آشوب های اخیردر کشورمان نه با تحریک و تبلیغات صرف، بلکه همراه با آشوب طلبی و حضور مستقیم همراه بود. دستگیری تعدادی از عوامل منافقین در آشوب های اخیر با توجه به سابقه دور و دراز توهماتی که منافقین برای موفقیت در رفتارهای خود ترسیم می کنند به نوعی یادآور عملیات مرصاد است. عملیاتی که منافقین با توهم موفقیت قطعی پای به آن نهادند اما آنچنان تار و مار شدند که تا به حال نتوانسته اند در مقابل اراده ملت ایران قد علم کنند! آنجا نیز منافقین گمان می کردند با حضور نظامی خود می توانند نظام را تغییر دهند و به زعم خود راه را برای آزادی مردم باز کنند! درقائله آشوب های اخیر نیز منافقین گمان کردند باحضور مستقیم و البته غیر محسوس می توانند طومار ملتی که سالهاست درمقابل بزرگ ترین تهدیدها ایستاده است را بپیچند.
استنباط امروز منافقین اگر چه بسیار سخیف تر از سال 67 و زمان آغاز عملیات مرصاد است اما از این منظر قابل تامل است که دولت های حامی منافقین به این مساله توجه کنند که منافقین همان گروهی هستند که به هر ترتیب – چه نظامی و چه غیر نظامی – نمی توانند دست از ماهیت تروریستی خود بردارند؛ دیروز عملیات مرصاد و ترورهای مستقیم و خمپاره زنی و امروز ایجاد آشوب و حضور مستقیم در خرابکاری ها و اقدام بر علیه منافع ملی کشورمان.
این رفتارها از جانب کسانی سر می زند که ادعا می کنند برای ملت و اراده ملی مردم ایران تلاش می کنند و می جنگند.
در غائله اخیر رسانه های بیگانه تلاش کردند اینگونه القاء کنند که افرادی که به خیابان ها ریخته اند از طرفداران نامزدی خاص هستند که در انتخابات مغلوب شده است. در تمام تحلیل ها و برنامه های به اصطلاح کارشناسی این رسانه ها نیز بارها به این مطلب تاکید می شود که طرفداران نامزدی خاص به دلیل تقلب در انتخابات به خیابان ریخته اند و تظاهرات به راه انداخته اند . منافقین اما بدون اینکه اشاره ای به نام نامزدی خاص نمایند تنها به "خشم توده ها و اعتراض عمومی" در تبلیغاتشان اشاره می کنند. منافقین می دانند اگر به اعتراض نامزد مورد اشاره به نتیجه انتخابات اشاره کنند و سپس خودشان ابعاد آن را مورد بررسی قرار دهند، حضور خودشان در آشوب ها اینگونه توجیه می شود که آنها در زمره طرفداران همان نامزد هستند، بنابراین بدون نام بردن از نامزدی خاص، حضور خیابانی افراد را اینگونه توجیه می کنند که افراد مذکور برای انقلاب و نابودی نظام جمهوری اسلامی به صحنه آمده اند!
قدر مسلم اینکه منافقین به خوبی می دانند برخی از اعتراض ها که بعد از حضور عوامل آشوب و اغتشاش به خشونت کشیده شد تنها برای اعتراضی آرام تدارک دیده شده بود و اگر منافقین می خواستند نسبت به تقلب در آراء نامزد مذکور اعتراض کنند، نتیجه اش این بود که به هر حال نظام جمهوری اسلامی ایران را قبول دارند و نسبت به ساز و کار آن نیز حرفی ندارند اما انتخابات اخیر را دچار اشکال می دانند، بنابراین از همان ابتدا با حذف نام نامزد معترض از گفته های خود، تلاش کردند این حرکت ها را خیزشی عمومی و مردمی در مورد نظام عنوان کنند.
این مساله به خوبی نشان می دهد که منافقین نه با طرفداران رییس جمهور منتخب همخوانی و همراهی دارند و نه از معترضین به نتیجه انتخابات دفاع می کنند بنابراین تنها با ضلع سوم این معما، یعنی آشوب طلبان همراهی می کنند که نماینده مردم ایران نیستند بلکه عده ای هرج و مرج طلب هستند که قصدشان موج سواری صرف است. این مساله به خوبی نشان می دهد که منافقین همیشه و درطول تمام سال های اخیر درضلع سوم و مقابل مردم کشورمان بوده اند و به عبارتی نه از مخالفان و نه از منتقدان به جمهوری اسلامی هستند بلکه از فرصت طلبان و دشمنان درجه یک مردم ایران هستند، چه آن زمان که قصد لشکر کشی به ایران را داشتند و چه حالا که در فلاکت بارترین دوران حیات خود به سرمی برند.
