شهادت
پس از دستگیری و آغاز اسارت ناهید، او را در روستای «حلوان» در مدرسه‌ای که به زندان کومله تبدیل شده بود مدتی زندانی و شکنجه کردند و سپس به روستای «هشمیز» برده و وی را در تعاونی روستا زندانی کردند.
چند وقتی از ربوده شدن ناهید گذشته بود که خبر گرداندن دختری در روستاهای کردستان با دستانی بسته و سری تراشیده به جرم اینکه «اینجاسوس خمینی است!» همه جا پخش شد. یک روستایی گفته بود: «آن‌ها سر دختری را تراشیده بودند و او را در روستا می‌گرداندند. گفته بودند آزادت نمی‌کنیم مگر اینکه به خمینی توهین کنی!».
او ناهید بود که با شهامت و ایستادگی قابل تحسین از مقتدای انقلابی خود حمایت کرده و زیر بار حرف زور آن‌ها نرفته بود. مردم روستا در آن شرایط سخت که جرأت حرف زدن نداشتند، به وضعیت شکنجه وحشیانه این دختر اعتراض کرده بودند. اما هیچ گوش شنوا و مرد عملی پیدا نشده بود که ناهید، دختر نوجوان و انقلابی را از چنگال ستم آن‌ها رهایی بخشد.
به دنبال ربوده شدن ناهید مادر وی که در آن زمان باردار بود نگران و مضطرب هرجایی که احساس می‌کرد می‌تواند نشانی از دخترش بیابد را جستجو می‌کرد و با پریشان حالی سختی‌های سفر را به جان می‌خرید و نمی‌توانست به هیچ چیز جز دخترش فکر کند.
حتی در یکی از آبادی‌هایی که در اسارت «کومله»ها بود با زن دیگری که او هم به دنبال فرزندش بود توسط ضد انقلاب دستگیر شد اما بعد از چند شب به کمک زن کدخدا موفق به فرار شده و ناراحت از اینکه نتوانسته بود از دخترش نشانی به دست بیاورد به سنندج بازگشت و دوباره جستجو را آغاز کرد.
از روز ربوده شدن ناهید یازده ماه می‌گذشت. او را به شدت شکنجه کرده و موهای سرش را تراشیده بودند و ناخن‌های دست و پایش را کشیده بودند. کومله‌ها، او را شبانه به بیابان‌های اطراف روستا می‌برند و جلو چشمان مظلوم و پاکش برایش قبر حفر می‌کنند تا او را وادار به توهین نسبت به حضرت امام (ره) کنند و در نهایت او را زنده دفن می‌کنند. به این ترتیب ناهید در ۷آذر ماه ۱۳۶۱ به شهادت رسید.
وقتی جنازه را به شهر سنندج انتقال دادند مادرش بسیار بی‌تابی می‌کرد و چندین بار از هوش رفت. پیکر آغشته به خون ناهید اگر چه دیگر صدایی برای فریاد زدن و جانی برای فدا کردن در راه انقلاب نداشت اما کتابی مصور از ددمنشی ضد انقلاب بود. زنان سنندجی با دیدن آثار شکنجه بر بدن ناهید و سر شکسته و تراشیده‌اش، به ماهیت اصلی ضد انقلاب، بیش از بیش پی برده و با ایمان و بصیرتی بیشتر به مبارزه با آنان پرداختند.
