شهید محبعلی یوسفی
منبع: هابیلیان
محبعلی یکم مرداد ۱۳۴۷ در خانواده ای مذهبی و سخت کوش در سیستان به دنیا آمد. پس از پشت سرنهادن دوران دبستان تا پایان تحصیلات در راستای فراگیری علم و دانش تــوأم با کمــال همت گماشت. هنوز به دنیای جوانی راه نیافته بود که پدر را دست داد. از آن پس بار مسؤولیت خانواده را با کمک مادر به دوش گرفت. او با زحمت و رنج فراوان که جلوه های کمال یابی انسان های خودساخته است تحصیلات را به پایان رساند اما جانبداری او از انقلاب و ولایت و رهبری هرگز به پایان نرسید.
در دوران دفاع مقدس، بی نام و بی ریا به جبهه های عاشقی شتافت، خاکریزها را از نوای "قناسه" و"چلچله" و چلچراغ منورها نغمه پرداز کرد و روشنایی بخشید و در این راه به مقام جانبازی نائل آمد. او دوران سربازی را در سپاه پاسداران زابل گذراند.
در سال ۱۳۷۶ ازدواج نمود که ثمره این ازدواج مقدس دو پسر به نام های علی و امیر عباس است. وی به سبب لمس مشکلات و تجربیات متنوع به پختگی و کمال رسید و در هر جایگاه خدمتی که قرار می گرفت شایستگی و لیاقت خود را بروز می داد. در مقام مدیریت حراست شرکت آب و فاضلاب استان سیستان و بلوچستان خوش درخشید و در برابر کسانی که به نوعی به بیراهه می رفتند مصداق چراغ هدایت و نماد محبت و اندرز بود.
به انقلاب اسلامی و نظام مقدس توجه خاص داشت و ارادت خالصانه و عمیق و آشکار وی به مقام رهبری مثال زدنی بود. به خاندان عصمت و طهارت عشق می ورزید. نام حسین بن علی (ع) بیقراری مضاعف به او می بخشید و ذکر علی (ع) سیلاب اشـک هایش را جاری می ساخت. در ماه های محرم و رمضان دل و جانش را به مهمانی سفره علی و آل الله فرا می خواند و همه وجود و دارایی اش را در راه ائمه معصومین (ع) در طبق اخلاص می نهاد. شرکت در بسیج، حضور در جبهه های حق علیه باطل و مسؤولیت های متعدد حراستی و اجرایی نمود و بارها مورد تشویق و تقدیر مقامات رده اول کشوری ازجمله وزیر محترم نیرو قرارگرفت.
شامگاه ۲۵ اسفندماه ۱۳۸۴ بود که در حادثه تروریستی تاسوکی به شهادت رسید.
