تروریسم هستهای تهدیدی جدی برای امنیت جامعه جهانی محسوب میشود. با وجود اینکه از پیش در خصوص این تهدید در دهه 1990 آگاهی وجود داشت، اما اهمیت اساسی آن به طور محسوس در 11 سپتامبر2001 و زمانی که اعضای گروه تروریستی القاعده چهار هواپیما را به سرقت برده و با سه فروند از آنها به مرکز تجارت جهانی و پنتاگون حمله کردند، به اثبات رسید. این حملات آسیب پذیری کشورهای قدرتمند را هم در برابر اقدامات تروریستی به وضوح نشان داد و این احتمال را ممکن ساخت که شاید گروههای تروریستها از سلاحهای هستهای علیه ایالات متحده و غرب استفاده کنند. به دنبال آن مجمع عمومی سازمان ملل متحد کنوانسیون بین المللی مبارزه با تروریسم هستهای را در سال 2005 به تصویب رساند. هدف این کنوانسیون، بهبود چهارچوب حقوقی موجود برای مبارزه با تروریسم بین المللی برای همکاریهای بین المللی در تحقیق، پیگرد قانونی و استرداد آنهایی است که با استفاده از مواد رادیو اکتیو یا تجهیزات هستهای، عملیات هستهای انجام میدهند. این کنوانسیون به نوبه خود تعهدات جدیدی را برای دولتهای متعاهد در خصوص مبارزه با تروریسم هستهای به وجود آورد. این نوشتار تلاش دارد تا با رویکرد توصیفی-تحلیلی به بررسی کنوانسیون بین المللی جلوگیری از تروریسم هستهای و تعهدات دولتها در قبال آن بپردازد |