به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی هابیلیان پس از آنکه منافقین متحمل شکست‌هایی در اجرای برنامه‌های خود برای برانگیختن مردم علیه نظام شدند و دست به ترور مردم و مسئولین در سراسر کشور زدند. در 17شهریور1360 در تهران یک تیم از منافقین با تیراندازی به دو پاسدار نگهبان در مقابل درب کمیته منطقه 4 خون این دو جوان را به شهادت رساندند. مشخصات منافقین تروریستی که شهیدان محمد یوسفی و شهید علی اکبر رمضانی آشتیانی را به شهادت رساندند از این قرار است:
مجید مظلومی
نام مستعار :
فرمانده واحد تروریستی
مسعود خوشمرام
نام مستعار : سعید
عضو واحد تروریستی
علی صادقی
نام مستعار : علی دکل
عضو واحد تروریستی
محمد صادق زاده
نام مستعار : .
عضو واحد تروریستی
در ادامه به اعترافات سه تن از این جنایتکاران خواهیم پرداخت که سند آن در کتاب پیروان حق و باطل جلد دوم مندرج است.
1. اعترافات محمد صادق زاده یکی از عاملین ترور شهید علی اکبر رمضانی و شهید یوسفی بوئینی درباره این جنایت :
«در جریان حمله به کمیته دبستان، مجید سرتیم بود. علی دکل معاون و سعید و من عضو تیم بودیم. دست مجید یوزی بود و دست سعید ژ3 و سدت من هم ژ3 و علی دکل راننده بود که با یک ماشین شورلت ایران به جلو کمیته دبستان رفتیم که سه نفر جلوی کمیته بودند (برادران پاسدار) که مجید و سعید با اسلحه شان به طرف آنها شلیک کردند و احتماً 3 الی 4 نفر جلوی کمیته زخمی و شهید شدند. مسئولیت من در این حمله همان پشتیبانی بود که از پشت به ما شلیک نکنند و اسلحه من هم ژ3 بود.»
2. اظهارات مجید شوکتی یکی از فرماندهان واحدهای تروریستی منافقین در مورد جنایت فوق می گوید:
«افراد واحد تروریستی: ...مجید مظلومی، مسعود خوشمرام، علی دکل
تاریخ و ساعت عملیات تروریستی: شهریور ماه، ظهر حدود ساعت 3
مکان عملیات تروریستی: ستاد 2 کمیته منطقه 4، زیر پل سیدخندان
شیوه عملیات تروریستی: با ماشین شورلت ترکیب گشت جلو کمیته رفته و دو نگهبان درب ورودی را به رگبار بستند...
تدارکات: یک ماشین، یک یوزی، دو ژ3، یک کلت، سه عدد نارنجک
نتیجه عملیات تروریستی: شهادت دو یا سه برادر کمیته ای
3. اظهارت عبدالعظیم جولازاده یکی از اعضای واحدهای تروریستی منافقین درباره اهداف این جنایتکاران از حمله به کمیته‌های انقلاب اسلامی:
«...خطوط دیگری بود از جمله حمله به پایگاه ها و به شهادت رسانیدن افراد حزب‌اللهی که خطوط در رابطه با حمله به پایگاه های انتظامی این که نیروهای آنها فقط صرف حفاظت کمیته ها بکنند و دیگر نتواننند هم ضربه به ما بزنند و هم این که نیروهای خودشان کم شود در سطح شهر...»
