پس از مدت‌ها داد‌و‌فغان و های‌و‌هوی بر سر مسأله ویلپنت، هفته گذشته شاهد برگزاری این به‌اصطلاح گردهم‌آیی بودیم. نتایج جالبی در پس تحلیل آنچه در ویلپنت رخ داد نهفته است که در ادامه ذکر خواهد شد.
پافشاری منافقین در خبررسانی‌ها و تبلیغاتشان بر کمیّت‌‌ها در اعداد و ارقام و آمارها مانند همیشه ابزاری شده برای گم شدن مساله فقدان کیفیت. اعداد بادآورده و محیرالعقول وسیله‌ای برای پنهان کردن جمود و رکود ذهنی منافقین و گرفتاری آن‌ها در چاله‌ای است که خود و با دست خود به نام ویلپنت حفر کرده‌اند و به‌ناچار باید هر سال آن را برگزار کنند. این را به خوبی از تبلیغات برگزاری و سخنرانی رجوی در آن به عنوان نقطه اوج این بالماسکه می‌توان فهمید.
سخنرانی رجوی همچون همیشه فاقد هرگونه پیام نو و حرف جدیدی بود و اگر تکرار مکررات و مدعیات سی‌و‌چندساله به همراه اندکی بازی نقش یک سیاست‌مدار کهنه‌کار و مادربزرگ مهربان بر روی سن سالن، را از ظاهر آن پاک کنیم آنچه البته نه به عنوان لب کلام که به معنای ادعای تازه بر جای می‌ماند جالب نظر است. رجوی در سخنرانی ویلپنت خود اشاره‌ای داشت به بحران عراق و آنچه که او قیام نامید که نتیجه مضحک آن اتهام‌زنی علیه جمهوری‌اسلامی بود. آنچه جالب است کلیت این به اصطلاح سخنرانی و محتوای آن است نه هزلیات تکراری و ژست ظفرمندانه هیتلروار رجوی.
قریب به چند ماه است که انفجارهای تبلیغاتی برای برگزاری این نشست که با فرمول‌های دروغ‌سازی منافقین بزرگ جلوه داده شد در رسانه‌های منافقین به راه افتاده است؛ اما چنان که گفته شد تنها محتوا و لب کلام این سخنرانی رجوی که منافقین و هوادارانشان را تمام این چند ماه منتظر خود نگاه داشته بود به چند روز و چند هفته اخیر اختصاص داشت و آن جنبیدن داعش در عراق است.
مشخصا متن سخنرانی و پیام رجوی، که اوج مراسم به شمار می‌رود، با توجه به محتوای آن چند روز قبل از برگزاری همایشی که ماه‌ها برای برگزاری آن تبلیغ شده، تهیه شده است و به خوبی بی‌برنامگی و خلق‌الساعه بودن تصمیمات و سیاست‌گذاری‌های رجوی را نشان می‌دهد. امری که گردش ناگهانی و تغییر بی‌مهابای موضع منافقین را در ارتباط با داعش آن هم پس از یورش به موصل توجیه می‌کند. داعشی که تا قبل از آن از سوی منافقین مزدور نامیده می‌شد پس از شروع یورش از زبان منافقین ستوده شد. البته هم اکنون نشانه‌هایی از تلاش منافقین برای بازگشت به موضع گذشته به چشم می‌خورد. تغییر مواضع و دورویی در برخوردها دقیقاً برخواسته از همین بی برنامگی برای راهبری است.
کل این مطلب نشان از آن دارد که منافقین نه امروز و نه هیچگاه برخلاف ادعایشان برنامه‌ای برای حتی یک ساعت دیگر خود ندارند و منتظرند تا چه پیش آید. اما همان‌طور که گفته شد این ضعف‌ها در گردانندگی گروهک سعی می‌شود پشت آمارهای نجومی و ارقام خیره‌کننده غیر واقعی پنهان بماند. درکل تلاش‌های منافقین در سال‌های اخیر برای برگزاری پرهزینه و پردغدغه چنین مراسمی آن هم با حضور مهره‌های سوخته و بازنشسته پارلمانی‌سیاسی که برای جیب خود سخنرانی می‌کنند و نه برای حزبشان، راهی است برای مخفی نگاه داشتن درماندگی و انفعال سیاسی منافقین و رهبری‌اش تا نشان‌دهنده فعالیتی چشم‌گیر از سوی این گروهک.
