| مرحوم آیت الله طالقانی به من می گفت: زبان طنز گاهی بهتر از زبان های دیگر، سست وبی مایه بودن و خنده دار بودن حرف ها و کارهای بعضی از بچه های سازمان [مجاهدین خلق] را نشان می دهد.» |
مرحوم آیت الله طالقانی به من می گفت: زبان طنز گاهی بهتر از زبان های دیگر، سست وبی مایه بودن و خنده دار بودن حرف ها و کارهای بعضی از بچه های سازمان [مجاهدین خلق] را نشان می دهد.»
"مرحوم آیت الله طالقانی به من می گفت: زبان طنز گاهی بهتر از زبان های دیگر، سست وبی مایه بودن و خنده دار بودن حرف ها و کارهای بعضی از بچه های سازمان [مجاهدین خلق] را نشان می دهد."
شبکه ایران - گروه تاریخ: مشی آیت الله طالقانی در نزدیک شدن به برخی گروه ها (من جمله منافقین) برای آنکه موجب کنترل آنان و کم شدن انحرافشان شود، دستمایه ای شده تا آنان ادعا کنند که مرحوم طالقانی با آنها موافق بوده است؛ ولی خاطرا ت و اسناد، خلاف این ادعا را ثابت می کند. جلال رفیع که در زندان با آیت الله طالقانی هم بند بوده، در خاطراتش به ماجرای انتقاد طنز آمیزش از عقاید التقاطی منافقین و حمایت مکرر آیت الله طالقانی از این انتقادات اشاره نموده و گفته است:
«خدا رحمت کند مرحوم آیت الله طالقانی را که ایشان هم ... نه تنها خواند این تصنیف طنز آمیز را بارها از من خواست که تکرار کنم [اشاره به ماجرای سرودن تصنیف طنز آمیز مرغ پکر، در انتقاد به مارکسیست ها]، بلکه حتی به دلیل حساسیت خاص خودش وقتی "طنز گفته" ها و "سروده" های مرا درباره اصطلاح مورد علاقه رژیم شاه یعنی اصطلاح "مارکسیست اسلامی" شنید، بسیار استقبال و اصرار کرد که محض گذران اوقات تلخ و شیرین زندان هم که شده، در مناسبت های مختلف برای ایشان روایت کنم. و از همین جمله بود نوحه ای که به زبان طنز و به عنوان انتقاد از تفسیر مارکسیستی مذهب برای بعضی از مارکسیست مآب های مجاهدین خلق سروده بودم. و به آنها پیشنهاد داده بودم که درایام سوگواری، یک "هیئت متحده جوانان سوسیالیست، متوسلین به امّ اللنین -مادرِ لنین!" تشکیل دهند و نوحه را سینه زنان بخوانند که سرشار از اصطلاحاتی مانند پرولتر، بورژوا، کمپرادور و نظائر آن بود: "حسین (ع) فرمود ای قوم پرولتر، کند غارت شما را با میلیتر، یزید بورژوا – الله اکبر» ... . البته همان زمان تذکر می دادم که خدای ناکرده کسی با نگرش شتابزده از این طنز تلقی توهین نکند. برعکس، این طنز که مفصل هم بود، بیش از ساعت ها استدلال و جدال، در جهت "انتقاد از تفسیرهای مارکسیستی نسبت به مذهب و مقدسات مذهبی"، مفید و مؤثر بود. طنز مذکور اساساً نقد و انتقاد نسبت به کسانی بود که تفسیر مارکسیستی از اسلام ارائه می کردند. یعنی آبکی بودن برخی از تفسیرهای مذهبی-مارکسیستی را برملا می کرد. مرحوم آیت الله طالقانی به من می گفت: زبان طنز گاهی بهتر از زبان های دیگر، سست وبی مایه بودن و خنده دار بودن حرف ها و کارهای بعضی از بچه های سازمان [مجاهدین خلق] را نشان می دهد.»
(از دانشگاه تهران تا شکنجه گاه ساواک، گفتگو با جلال رفیع، انتشارات موزه عبرت ایران، صفحات 124 و 125)
