سخنان تیمور اسماعیلی در سمینار بازشناسی تروریسم فرقه ای
بسم الله الرحمن الرحیم
من تیمور اسماعیلی هستم مدت 5 سال در سازمان بودم و حدود یک سال است که به ایران برگشتم. مسئولیتهایی که آنجا داشتم یک مدت در یگان زرهی بودم و بعد مدتی در مهندسی رزمی بودم، تا اینکه بعد از سقوط حکومت صدام فرار کردم به کمپ آمریکایی رفتم و بعد از مدتی هم به ایران برگشتم.
در مورد شیوه های نگهداری نیروها نیروهایی که مسعود رجوی مدعی بود نیروهای ایدئولوژیکی و تشکیلاتی شان است، در واقع به هیچ عنوان به این شکل نبود. اکثر نفراتی که آنجا بودند به زور نگه داشته شده بودند. اکثر بچه هایی که اینجا هستند خودشان واقفند خیلی هایشان کادرهای قدیمی و کادرهای رسمی، آقا ایرج هستند و بچه های دیگر هستند که از ابتدای انقلاب اینها هوادار بودند. آقا ایرج در رابطه با شیوه های تهدید و ارعاب که زمان حکومت صدام که مسعود رجوی به پشتوانه آن حکومت و استخبارات انجام می داد، صحبت کرد. من فقط یک نکته می خواستم اشاره کنم آن هم این بود که در حال حاضر تمرکز سازمان بیشتر برای نگهداری نیروهاست. در رابطه با بحث تهدید بازگشت به ایران به اصطلاح این تهدید را طوری می آیند بزرگ می کنند به خصوص در داخل سازمان، یعنی تا زمانی که داخل سازمان هستی به هیچ عنوان نمی توانی باور کنی یعنی من خودم به شخصه دائم این احساس را داشتم که داخل ایران به هیچ عنوان تأمین جانی ندارم. یعنی فکر می کردم به محض این که برسم به ایران، اولین کاری که می کنند درجا ما را می کشند، جدا از شکنجه و زندانهای طویل المدت و ....
من خودم در واقع دائماً با این کابوس دست و پنجه نرم می کردم و خیلی دوست داشتم از سازمان جدا شوم چون با ایدئولوژی و خیلی از چیزهای آنها زاویه داشتم. ولی همانطور که آقا ایرج گفت زمانی که صدام بود اولاً که باید یک مدت طولانی در محلی بود به نام خروجی می ماندی که اسمش خروجی بود ولی در واقع زندانی بود که شکنجه های روانی و جسمی می کردند. بعد از آن تازه باید یک مدتی می رفتی استخبارات عراق پاسخگو می بودی که برای چی آمدی و برای چی می خواهی بروی. بعد از آن تازه این بحث جدیدی است که سازمان آن موقع زیاد رویش تبلیغات نمی کرد در رابطه با بازگشت به ایران بود، ولی جدیداً که پشتوانه حکومت صدام حسین و استخبارات و اینها از بین رفته در حال حاضر، فقط تمرکزشان روی این است که هیچ کسی یعنی هیچ عضو یا هواداری اگر قصد بازگشت به ایران داشته باشد به هیچ عنوان تأمین جانی ندارد. یعنی تمام هم و غم و تمام انرژی اش را روی این تبلیغات و سمپاشی تبلیغاتی گذاشته و به هر حال من تنها چیزی که می خواهم بگویم این است که به نظر من ماها باید این سوء تفاهم یا آن اندیشه و تفکری که در سازمان در ذهن بچه ها به وجود می آید از طریق این سمپاشی تبلیغاتی، ماها وظیفه مان است که به هر حال به نوعی آمدیم داریم زندگی می کنیم. من خودم چهار پنج ماه پیش ازدواج کردم و خیلی خوشحال هستم که برگشتم. برخورد مسئولین با مردم آنجا که در رابطه با مردم سالاری می گویند، من خودم شخصاً حقیقتاً دارم می بینم و خیلی خوشحال هستم که مردم ما در آسایش و آرامشند و بعضی مواقع احساس شرمندگی می کنم که چهار پنج سال آنجا بودم و به نوعی احساس خوبی ندارم.
