عملیات مرصاد

عمليات مرصاد در آخرين سال جنگ، آخرين حربه‌های صدام برای فشار به ملت ايران بود. عملياتی كه اين بار نه به دست ارتش بعث، بلكه توسط منافقين عليه كشورمان انجام شد.

اين عمليات در اولين روزهای مرداد سال 1367 انجام گرفت و پس

تشکیلات منافقین‌ از سال ۱۳۶۵ به‌صورت علنی و آشکار به عراق منتقل شدند و ارتش آزادیبخش در سال ۱۳۶۶تشکیل شد. از خرداد۱۳۶۶ کارهای لجستیک و پشتیبانی ارتش آزادیبخش شروع می‌شود و در سال ۱۳۶۷ بهره‌برداری‌ها صورت می‌گیرد. در تعطیلات نوروز ۱۳۶۷ عملیات آفتاب انجام می‌شود. یک همسویی و همگامی بین منافقین، ارتش بعث عراق و آمریکایی‌ها وجود دارد. سه هفته بعد از عملیات منطقه فکه من در آنجا حضور داشتم. دو سکویی در خلیج فارس داشتیم که مورد حمله قرار گرفت ولی نه از

تشکیلات منافقین برای سازمان‌دهی نیروهای خود و حمله نظامی به مرزهای ایران هدف‌گذاری عجیبی کرده بود و آن تسخیر تهران و سقوط نظامی اعلام شد که هشت سال در برابر هجمه دشمن تا بن دندان مسلح بعثی ایستاده بود. سرکرده منافقین در شب عملیات، پیش‌بینی کرد که نیروهای آن‌ها ظرف ۴۸ ساعت به تهران خواهند رسید.

با بررسی سخنرانی مسعود رجوی در

نقش ستون پنجمی منافقین برای عراق در سال‌های 64 و 65 آسیب‌های جدی وارد کرد و شهدای زیادی دادیم؛ مثلاً عباس داوری با دریافت  75 میلیون دلار برای منافقین، اطلاعات عملیات کربلای 4 را در اختیار دولت عراق قرار داد و عملیات قبل از شروع، لو رفت.

اما کم‌کم سازمان وارد فاز جدیدی شد و به مرور شاهد حضوری عملیاتی‌تر هستیم. تعبیر خود آن‌ها این بود که «جنگ چریکی از پشت تلفن تا الان راست‌رَوی

بیست و هفتم تیر ۱۳۶۷ خورشیدی، ایران با اعلام به دبیرکل سازمان ملل رسماً قطعنامه ۵۹۸ را پذیرفت تا آتش بس در جبهه‌های جنگ اعلام شود اما این اتفاق به آن معنا عملی نشد و صدام در کاخ ریاست جمهوری با مسعود رجوی دیدار کرد؛ دیداری که در خصوص اجرای عملیات برای چگونگی پیشروی سریع و عمیق نیروهای گروهک منافقین از خانقین به طرف تهران برای به دست آوردن قدرت در ایران با پشتیبانی محدود نیروهای مسلح عراق بود که این نقشه عملی شد و سرانجام شوم و دردناکی برای

دبیرکل بنیاد هابیلیان گفت: شرایط بعد از جنگ تحمیلی سبب شد توجه به جنایات سازمان منافقین کنار گذاشته شود و موجب شد نسل‌های بعدی چیزی از آن دوران و جنایات منافقین ندانند.

به گزارش پایگاه خبری‌تحلیلی هابیلیان، سازمان مجاهدین خلق که بعد از ۳۰ خرداد ۶۰ ماهیت تروریستی خود را برملا کرد و به گروهک منافقین معروف شد، از جمله گروه‌های معارض انقلاب اسلامی شناخته می‌شود که بیش از دیگر گروه‌ها سابقه

«این شرایط عینا شرایط هفت‌تیر و یادآور آن روزهاست و این بار چندم است که منافقین از همان سوراخ گزیده می‌شوند و به یک اشتباه استراتژیک دیگر تن می‌دهد... مسعود در تشریح عملیات روی پارامتر مردم جایی باز نکرده و می‌خواهد با یک‌ضرب رژیم را واژگون کرده و مردم را به‌صورت تماشاچی پشت رینگ نگه دارد.» این‌ها بخشی از نامه علی زرکش از اعضا شاخص گروهک تروریستی منافقین است که بعد از کشته شدن در جریان عملیات

وقتی جمهوری اسلامی ایران قطع‌نامه ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل متحد را در روز ۲۷ تیر سال ۱۳۶۷ پذیرفت، سازمان منافقین احساس کرد که با پایان‌یافتن جنگ، عمر تشکیلات نظامی منافقین نیز که در عراق سازماندهی شده بود، به پایان خواهد رسید. رجوی می‌دانست صدام، سازمان را به عنوان پیشمرگه‌های حزب بعث تلقی می‌کند و چنین سازمانی در زمان صلح جایی برای بقا ندارد.‌ البته در سالیان جنگ، عملا سازمان منافقین به عنوان یک ارتش مجهزشده از سوی صدام حسین، کمک شایانی در

«عملیات فروغ، امیدهای سیاسی ما را از میان برد. بدتر اینکه این عملیات برای من و بعد متوجه شدم برای بسیاری دیگر نیز پایان ایدئولوژی، پایان باور اخلاقی و پایان انتظار بود. مبانی ارزشی ما ازآن‌پس هیچ معنایی نداشت و ما را تقویت نمی‌کرد.» مسعود بنی‌صدر، عضو جداشده گروهک منافقین

بعد از گذشت 32 سال از تهاجم منافقین به ایران تحت عنوان عملیات فروغ جاویدان، یکی از سؤالاتی که همچنان مطرح است، چرایی و