منافق نهى می‌کند و نهى نمىپذیرد و امر می‌کند به آنچه خود انجام نمی‌دهد و وقتى به نماز مىایستد «اعتراض» می‌کند و التفات و توجهش به غیر خداست.
ابوحمزه ثمالی از امام چهارم زین‌العابدین علیه‌السّلام روایت کرده که فرمود: بدرستى که منافق نهى می‌کند و نهى نمىپذیرد و امر می‌کند به آنچه خود انجام نمی‌دهد و وقتى به نماز مىایستد «اعتراض» می‌کند. (التفات و توجهش به غیر خداست.)
پرسیدم ای فرزند رسول خدا(ص) «اعتراض» چیست؟ فرمود:
هنگامى که به رکوع می‌رود چون چهارپایان فرود می‌شود یعنى از رکوع چیزى درک نمی‌کند.
روز را به شب می‌برد و همّش خوراک است با این که روزه نبوده است.
در هر بامدادی فکری جز خوابیدن ندارد و همّش خواب است با این که شب بیدار نبوده است.
اگر با تو سخن گوید، به تو دروغ می‌گوید.
اگر به او امانت بسپارى، خیانت کند.
و اگر از او پنهان و غایب شوى، غیبت تو را مینماید و اگر به تو وعده دهد، وفا نمی‌کند.
متن حدیث:
انّ المنافق ینهى ولا ینتهى و یأمر بما لا یأتى و اذا قام الى الصلاة اعترض قلت یا ابن رسول الله و ما الاعتراض قال: الالتفات و اذا رکع ربض، یمسى و همّه العشاء و هو مفطر و یصبح و همّه النوم ولم یسهر ان حدثک کذبک و ان ائتمنه خانک و ان غبت اغتابک و ان وعدک اخلفک؛
«اصول کافی، جلد۴، صفحه۱۱۲»
