برای همه ما عید معنی نو شدن و تازگی را دارد ، دغدغه سال نو ، دلهره شیرین تحویل سال ، خرید آجیل و میوه و شیرینی و لباس و کفش و .... همه و همه برای همه ایرانی ها معنی شیرین و دلنشینی داشته و دارد .
هر سال با آمدن بهار ، دید و بازدیدها شروع می شود و کلی خنده و تفریح و دیدار از اقوام و خویشان هم چاشنی آن می شود و خلاصه عید نوروز که یک سنت باستانی برای ما ایرانیان است ، برای ما که در ایران هستیم صفای خاصی داشته و دارد .
البته تعداد زیادی از هموطنانمان که در جای جای کره خاکی به هر دلیلی حضور دارند ، از این عید غافل نشده و به هر طریق ممکن این جشن را برگزار می کنند ، اما حال و روز اشرف و اشرفیان حکایت دیگری دارد .
حکایت آنها مصداق بارز مثل " نه در غربت دلم شاد و نه رویی در وطن دارم " می باشد ، سیمای ظاهر و باطن مجاهدان برای وطن نجنگیده همانند انسان های ناکام ، شکست خورده و در حسرت است که در اندیشه های بی کس خود غرق شده اند .
مجاهدین ناکامند زیرا این سازمان بعد از پیروزی انقلاب اسلامی برای قدرت سیاسی آن هم در رده اول نظام خیز برداشت ، اما دورخیز این سازمان به وسیله سرمایه هایی صورت گرفت که هیچگاه به کار نیامد ، زیرا افزون خواهی ، لئامت ، ستیزه جویی با نظام و انقلابی که مردم آن را به پیروزی رسانده بودند ، ترور و کشتار انسان های بیگانه و پیوستن به اردوگاه دشمن ، ویژگی سرمایه های فکری و انسانی این خیزش بود .
این سازمان با سوء استفاده از آزادی های به وجود آمده ، ناشی از انقلاب و عدم درک خواسته های مردم به جایی رسید که خود را به گورستان تاریخ سپرد ، سازمان مجاهدین شکست خورده است ، زیرا ذات این سازمان با شکست های پیاپی ناشی از ندانم کاریها و دشمنی با ملت ایران عجین شده است .
افرادی بر کرسی ریاست این سازمان متروک تکیه زده اند که نه ایران را می شناسند و نه ایرانی را ، و از تحلیل اوضاع و احوال و شرایط ایران به شدت عاجز هستند . این سازمان هیچگاه نتوانست خود را به عنوان آلترناتیو حکومت ایران جابیندازد و دست و پا زدنهای این سازمان در عرصه بین المللی از آنها چهره هایی شبیه عروسک های نقش منفی یک تئاتر خیمه شب بازی ساخت که حرکت آنها از جایی دیگر است و صدایشان نیز عاریه است .
این سازمان با جدا شدن از مردم و پیوستن به ستون مقدم دشمنان ملت ایران ، شکست را به معنی کامل آن برای تاریخ خود ماندگار کرد و یقیناً هیچگاه راه به سوی پیروزی نخواهد برد ، مجاهدین همیشه در حسرت خواهند ماند ، زیرا از لذت یک زندگی نرمال ، آرام و بی دغدغه به دور خواهند بود و همیشه در اضطراب ، استرس ، ترس ، بیم و واهمه ، تصفیه حساب های درون گروهی ، زندان و شکنجه ، اخراج از عراق و نیز از دیدار وطن و خانواده و شهر و دیار محروم خواهند ماند .
سازمان که همواره به دنبال اخذ قدرت سیاسی به صورت مبتذل بوده است، آرزویی که حسرت آن را برای همیشه بر دل خواهند داشت و آیندگان خواهند خواند که اعضا و سران این سازمان چگونه در دهلیزهای پیچیده تاریخ به ورطه فراموشی سپرده شدند .
حسرت ها برای سازمان هیچگاه ریشه در واقعیت نداشته و ندارد و این حاصل آرزوهای بر باد رفته سازمان است ، آرزوهای به دست گرفتن قدرت سیاسی ، آرزوی فتح ایران ، آرزوی به دست گرفتن مجدد سلاح و انجام عملیات نظامی بر ضد ایران و آرزوی عنایت و توجه ویژه آمریکا !
عید امسال نیز آمد و سازمان و نیروهایش در آرزوهای بر باد رفته خویش ماندند و با سیلی رقص و آوازی بی روح و فرمایشی صورت خود را سرخ نگه داشتند.امسال هم سران سازمان نیروهای خسته و درمانده سازمان را با عنوان های بی رنگ و لعاب فریب خواهد داد : " به زودی به ایران خواهیم رفت ، ما نجات دهندگان خلق ایران هستیم ، سال بعد با حمله آمریکا به ایران ما جشن پیروزی و نوروز را در ایران برگزار خواهیم کرد ، ما برای آزادی ایران اینجا هستیم و باید این سختی ها را به جان بخریم ، مجاهدین یعنی خستگی ناپذیر و .... "
اما این حرف ها 25 سال است که در نزدیکی زمان نوروز و دیگر ایام زده می شود و دیگر رنگ و لعابی ندارد ، عده ای که تعدادشان هم اندک است و می خواهند خود را در جهل مرکب نگه دارند ، این خزعبلات را باور می کنند ،اما زخم دل عده ای بیشتر عمیق است و روح و جانشان برای ایران پر می زند .
این عده جدا از القائات مالیخولیایی سازمان ، آرزومند بازگشت به ایران هستند تا هوای ایران را استشمام کنند ، سفره هفت سین را در کنار خانواده خودشان باشند ، عیدی بدهند و عیدی بگیرند و نوروز را جدا از هر تفتیش عقیده ای ، جدا از هر فریب و دروغی و همراه با خانواده خود سر کنند .
اما دیوارهای بلند ایدئولوژی منحرف سازمان آنها را محبوس خویش ساخته و هر سال نوروز را با جشنی ساختگی و با موسیقی و گیتاری که صدایش کاملاً خارجی نواخته می شود آغاز می کنند .
اما همه اینها غربت را بیشتر می کند و اشک های تنهایی و دوری از وطن را در خلوت مردان خسته مجاهدین بیشتر جاری می سازد و ناله های مادران فرزند جدا شده را که آرزوی در آغوش گرفتن فرزندان خود در هنگام سال تحویل را دارند ، بیشتر به عرش می برد ، اما حرفی نمی توانند گفت از این دردهای سال ها در کنج سینه مانده ...
