مجاهدین خلق،اروپا و یک گروه آدمکش

Sazman Us Israel

طی دو ماه گذشته مسأله پادگان اشرف و ساکنین آن مسأله ای بحث برانگیز بود. برخی از سایت های بعثی توجه فوق العاده ای را به موضوع نشان دادند و به اصطلاح کاسه داغ تر از آش شدند. انگیزه ها و علل روشن است و نیازی به یاد آوری و تحلیل تفصیلی آنها نیست.

کاربران اینترنت همچنان این امکان را دارند که سایت های بعثی مخالف با دموکراسی و ملت عراق را مشاهده کنند و ببینند چگونه موضوعی را پوشش می دهند که مورد اهتمام هیچ شهروند عراقی به جز این احمق های شکست خورده نیست.

از هنگام مطرح شدن پرونده پادگان اشرف و به تبع آن اخبار مرتبط، سؤال ساده ای را از خود می پرسیدم. اما آن سؤال نه تنها در ذهنم نمی ماند بلکه اهمیت چندانی هم به آن نمی دادم تا پاسخی را برای آن بیابم یا آن را با دوستانم مطرح کنم . سؤال این بود : چرا کشورهای اروپایی - که بعثی های پلید طرفدارمنافقین ِتروریست آنها را همراه سازمان می پندارند- آنان را زیر بال و پرخود نمی گیرند و به آنها پناهندگی سیاسی نمی دهند. به ویژه آنکه صفت تروریستی را بعد از مدت های طولانی و اعتراف به اینکه آنها مرتکب جنایت های وحشیانه علیه ملت ایران و عراق شده اند از آنها حذف کرده اند؟!

امروز از طریق نامه ای که خانم اما نیکلسن نماینده مجلس سنای انگلستان به نشریه اکونومیست فرستاد و در آن علل عدم موافقت اروپا با پذیرش پناهندگی مجاهدین خلق مطرح شده بود پاسخ سؤالم را دریافت کردم. در نامه نیکلسن آمده است : دولت عراق بارها و در مناسبت های مختلف اعلام کرده است که به هیچ وجه قصد اجبار اعضای سازمان مجاهدین خلق حاضر در پادگان اشرف را به رفتن به ایران یا کشور دیگری ندارد. وی اضافه می کند: در واقع متوجه شدم که 1015 تن از 3400 نفر موجود در اردوگاه اشرف مجوز اقامت در چندین کشور جهان را دارند و اکثر این کشورها، کشورهای اروپایی هستند. علاوه بر آن نام 2000 تن از عناصر اشرف به امید رفتن به کشوری ثالث در لیست کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل ثبت شده است. آنگاه این نماینده می پرسد : با این حال ما اروپایی ها علیرغم درخواست های مکرر دولت عراق این اشخاص را نمی پذیریم. چرا؟

براستی چرا؟ پاسخ همانگونه که در نامه آمده، روشن است ، اکثر افراد موجود در اشرف در دوران صدام آموزش های نظامی دیده اند و با نیروهای گارد ریاست جمهوری عراق و دیگر نیروهای امنیتی این کشور در سرکوب انتفاضه مردم عراق در سال 1991 همکاری مستقیم داشته اند. مدارک فراوانی وجود دارد که اثبات می کند هنگامی که صدام دستور قتل خانواده قربانیان عراقی را به ارتش این کشور صادر و ارتش از این دستورصدام سرپیچی کرد سازمان تروریستی منافقین این عملیات را بر عهده گرفته است، امری که هیچ گاه ملت عراق آن را به فراموشی نخواهد سپرد.

این پاسخ چیز جدیدی جز برداشته شدن نقاب از علت حقیقی روی گردانی اتحادیه اروپا از حل این مشکل- علی رغم درخواست های دولت عراق- نداشت. آنچه عجیب می نماید زاویه دید برخی از مجموعه های سیاسی عراقی است که مصالح ملت عراق را نادیده می انگارند و تنها به دنبال نهادینه کردن فضای دشمنی بین ایران و عراق از طریق حمایت از یک سازمان تروریستی شناخته شده در عرصه بین المللی هستند. مشکل اینجاست هنگامی که کسانی خواستار اخراج این سازمان سرکوبگر مردم عراق از این کشور می شوند دیگران اتهام طرفداری از نظام ایران را متوجه آنان می نمایند.

جواب نیکلسن نقاط تاریک موجود - که برخی خواهان بازی با آن هستند- را روشن می کند. این سازمان عبارت است از یک مجموعه از اشخاص آدمکش مزدور که در سرکوب ملت عراق توسط صدام نقش داشتند و درعملیات های تروریستی که بعد از سقوط رژیم روی داد مشارکت کردند. از این روی است که اتحادیه اروپا مخالف پناه دادن به آنهاست .حال چرا و به چه دلیل برخی به شدت اصرار بر استمرار حضور این جنایتکاران در خاک کشورمان دارند؟

گمان می کنم بعد از این توضیح اروپایی ها، امور روشن و آشکار شده باشد. مدافعین ازاشرف و ساکنین آن تلاش دارند تا تاریخ را به قتل برسانند و اسناد واقعی حقیقتی را که افراد این سازمان مشتی تبهکار و تروریست هستند و مردم عراق را در انتفاضه 1991 سرکوب کردند جعل کنند. تمامی کسانی که از این میکروب آلوده کننده هوای عراق دفاع می کنند خواهان بازگرداندن گذشته هستند لیکن بدون تردید شکست نصیب آنان خواهد شد.

از دولت عراق نیز می خواهیم که این اشخاص را از عراق اخراج کنند. عناصری که تبدیل به مشکلی در امنیت ملی و توهین به ملت عراق شدند و مردم عراق را مورد آزار های تروریستی قرار دادند.

 

ترجمه از: کانون هابیلیان


دی 1402
شنبه 1 شنبه 2 شنبه 3 شنبه 4 شنبه 5 شنبه جمعه
1
2
3
5
6
7
8
9
10
11
12
14
15
16
17
18
19
21
22
23
28
29