تحلیل یک روزنامه‌نگار آمریکایی از تحریم پرس‌تی‌وی
آمریکا از ایران خوشش نمی‌آید؛ من موضع‌گیری دولت آمریکا در قبال ایران را از این منظر بررسی می‌کنم. دولت آمریکا، بنا به دلایل بسیار مشکوک، ادعا می‌کند احتمال دارد ایران برنامه داشته باشد تا در آینده بخشی از اورانیومی را که در چرخه سوخت هسته‌ای خود فرآوری می‌کند، به سطح خلوص بالاتری رسانده، با آن بمب اتم بسازد.
آمریکا براساس این احتمال، که مدرک محکمی برای آن ندارد و ایران آن را تکذیب می‌کند، با تشدید تحریم‌ها علیه ایران، افتتاح شعب بانک‌های خارجی در این کشور و افتتاح حساب بانک‌های ایرانی در بانک‌های خارجی و صدور محصولاتی خاص به ایران را ممنوع کرده است. بسیاری از این اقدامات، فی‌نفسه، خصمانه است و با توجه به این که سازمان ملل اجازه آن را نداده، در قوانین بین‌المللی اقدام جنگی محسوب می‌شود. درواقع، این تحریم در برخی ابعاد دقیقاً مشابه است با تحریم فروش نفت به ژاپن از سوی آمریکا در جریان جنگ جهانی دوم.(1)
آمریکا در راستای تحریم ایران و در اقدام احمقانه دیگری، پخش برنامه‌های شبکه تلویزیونی پرس‌تی‌وی را، شبکه خبری دولت ایران که برای مخاطبین انگلیسی‌زبان خود در سرتاسر دنیا 24ساعته به وسیله ماهواره «گالکسی19»برنامه پخش می‌کند، در آمریکا و کانادا تحریم کرد. گالکسی19 را شرکت خدمات ارتباطی و ماهواره‌ای «اینتل‌ست» می‌گرداند. اینتل‌ست شرکتی است آمریکایی که به منظور فرار از پرداخت مالیات در لوکزامبورگ مستقر شده؛ این شرکت به وسیله گروهی از مدیران سابق شرکت‌های خدمات ارتباطی و ماهواره‌ای آمریکا نظیر«دیش.تی.وی»، «اسپرینت»، «جی.تی.ای» و شرکت حقوقی بانفوذ «پل، ویس، ریفکیند، وارتون و گریسون»(2) اداره می‌شود.
به مدت چندین سال، گزارشگرهای ایرانی پرس‌تی‌وی بارها با من درباره مسائل داخلی آمریکا از قبیل مبارزات انتخاباتی، اقتصاد، موضوعات مختلف مورد بررسی کنگره، وضعیت آزادی‌های مدنی، سرکوب جنبش وال‌استریت توسط پلیس و نیز موضوعات بین‌المللی از قبیل حملات پیاپی هواپیماهای بدون‌سرنشین آمریکا و جنگ در افغانستان، مصاحبه کرده‌اند. من همچنین به مدت شش ماه در وب‌سایت پرس‌تی‌وی ستون هفتگی داشتم، اما روند آن در 3ژانویه2012(14دی1391) به دلایل مالی متوقف شد.
زمانی که ژوئن سال 2012 (خرداد 1391) از من دعوت کردند تا برای پرس‌تی‌وی مقاله بنویسم، با علم به این که این وب‌سایت دولتی است، چند شرط برای همکاری مطرح کردم؛ نباید از مقالات من کلمه‌ای کم، یا به آن افزوده می‌شد، در غیر این صورت این حق مسلم برای من محفوظ بود تا اسم خود را از روی مقاله بردارم؛ برای هر مقاله‌ای که می نوشتم، چه روی سایت قرار می‌گرفت یا نه، 200 دلار باید به من پرداخت می‌شد. سردبیر، فوراً موافقت کرد و در حقیقت، در تمام آن ماه‌ها که من با انتخاب خودم هر هفته یک مقاله برای پرس می‌نوشتم، فقط یکی از آن‌ها، درباره مجازات مرگ در آمریکا، روی وب‌سایت قرار نگرفت؛ سردبیر پرس‌تی‌وی به من گفت مقاله‌ام بیشتر در فضای آمریکایی نوشته شده و ایران علاقه‌ای به این مباحث ندارد.
شاید دلیل او سیاسی نباشد ولی مهم نیست! من مقالات بی‌شماری دارم که به دلایل سیاسی در آمریکا منتشر نشده است.
دولت آمریکا از چه می‌ترسد؟ آن‌ها به بقیه جهان چه پیامی می‌فرستند؟ من به شما می‌گویم. ترس آن‌ها این است که نکند آمریکایی‌ها از ماجرای کودکان سرطانی ایران که رو به مرگ‌اند مطلع شوند؛ کودکانی که به دلیل تحریم‌های آمریکا نمی‌توانند داروهای لازم را برای شیمی‌درمانی تهیه کنند.(3) ترس آن‌ها این است که ایالات متحده از روش‌های به حقیقت قرون‌وسطایی که حکومت وابسته به آمریکا در بحرین با آن مردمش را سرکوب می‌کند، باخبر شود. ترس دولت این است مردم ایالات متحده ببینند چند روزنامه‌نگار هم‌وطن آن‌ها مثل من، از کودکانی حرف می‌زنند که توسط حملات هواپیماهای بدون‌سرنشین آمریکا در یمن و پاکستان طی دوران ریاست جمهوری باراک اوباما کشته شده‌اند؛ ماجرایی که آن را شرکت‌های بزرگ رسانه‌ای در اقدامی هماهنگ مسکوت گذاشته‌اند.
پیام دولت به مردم جهان این است که ایالات متحده آمریکا برخلاف ادعاهایش «سرزمین آزادی و مهد دلیران» نیست. آمریکا کشور ساده‌لوحان ناآگاه و خانه مشتی آدم ترسو است، بزدلانی در دولت که از حقیقت و آزادی بیان و آزادی اندیشه می‌ترسند و بزدلانی در گستره وسیع‌تر که با میل و علاقه اجازه می‌دهند به نام «مبارزه با تروریسم» به آزادی‌شان به طور دائم تجاوز شود.
خوشبختانه هنوز اینترنت هست. پیشنهاد می‌کنم امتحان کنید. به آدرس www.presstv.ir سربزنید و مقالات موجود در این وب‌سایت را بخوانید. شما همچنین می‌توانید بالای صفحه اصلی سایت کلیک کنید و پخش زنده تلویزیونی شبکه پرس‌تی‌وی را تماشا کنید. خودتان تصمیم بگیرید. به سانسورکنندگان در آمریکا اجازه ندهید برای شما تصمیم بگیرند چه چیزی می‌توانید تماشا کنید و چه چیزی نمی‌توانید.
پی‌نوشت
1. در جریان جنگ جهانی دوم، دولت هلند که موافقت نموده بود نفت مورد نیاز ژاپن را از اندونزی، مستعمره خود به آن کشور تحویل دهد وقتی با درخواست ژاپن برای به دست گرفتن کنترل سیاسی مستعمراتش مواجه شد با آن مخالفت نمود. دولت ویشی فرانسه نیز با کنترل ژاپن بر هند و چین (شامل ویتنام و کامبوج و لائوس) مخالفت نمود و زمانی که دولت ژاپن اقدام به تصرف هند و چین نمود دولت‌های غربی و ایالات متحده آمریکا اقدام به بلوکه نمودن دارایی‌های ژاپن نمودند. همچنین ایالات متحده آمریکا که 80 درصد نفت مورد نیاز ژاپن را تأمین می‌کرد، فروش نفت به آن کشور را تحریم کرد. بسیاری از افسران ژاپنی اعتقاد داشتند که تحریم فروش نفت یک جنگ اعلام نشده به ژاپن می‌باشد.
2. Paul, Weiss Rifkind Wharton & Garrison.
3. در حال حاضر 80درصد رادیو داروهای مورد نیاز بیماران در داخل کشور تولید می‌شود.
