ایران به عنوان یکی از بزرگترین قربانیان اقدامات تروریستی در دنیا شناخته می شود، ثبت بیش از 17000 شهید ترور در عرض کمتر از 40 سال گواه و شاهد این ادعا است.
پس از سرنگونی حکومت پهلوی، گروه های تروریستی متعددی در ایران با سرعت و شدت غیرقابل باوری ظهور کردند! تعداد این گروه ها به بیش از 35 گروهک می رسد که عمدتا توسط قدرتهای غربی و برخی کشورهای منطقه به منظور جلوگیری از پیشرفت انقلاب نوظهور ایران و شکست اهداف آن پشتیبانی و حمایت می شدند.
ترور رئیس جمهور، نخست وزیر، رئیس دیوان عالی، وزرا، نمایندگان مجلس، علمای دینی و تعداد بیشماری از مردم کوچه و بازار در سالهای نخست پیروزی انقلاب، حجم و شدت این حملات تروریستی را نشان می دهد که در دنیا بی نظیر است و اغلب این وقایع در حالی اتفاق افتادند که ساختار امنیتی در حکومت نوپا هنوز به درستی شکل نگرفته بود.
تمامی کشورهای پیشرفته و بزرگ دنیا در موضوع حفظ امنیت ملی و مبارزه با تروریسم هیچ خط قرمزی ندارند و این موضوع از مهمترین و اصلی ترین دغدغه های آنها می باشد؛ لشکرکشی ایالات متحده آمریکا به عراق و افغانستان و ایجاد ائتلاف چندملیتی به بهانه مبارزه با طراحان و مجریان حملات تروریستی 11 سپتامبر بدیهی ترین شاهد مثال این واقعیت است.
با نگاهی به کارنامه دستگاه های امنیتی کشور در سالهای گذشته در مقوله مبارزه با تروریسم می توان نتیجه گرفت که جمهوری اسلامی ایران نیز نشان داده است که در مقوله احقاق حقوق قربانیان تروریسم در ایران و دادن پاسخ قاطع به تروریستها و سرکردگان‌شان بسیار جدی، پیگیر است و مماشات نمی کند با این تفاوت که اصول انسانی، اخلاقی و اسلامی در برخورد با آنها بر خلاف ایالات متحده و بسیاری از کشورهای غربی را رعایت می کند.
روند مبارزه با تروریسم در جمهوری اسلامی به این صورت است که در ابتدا برای سرکردگان و عاملان حملات تروریستی از طریق اینترپل اعلان قرمز ثبت می شود. اما متاسفانه در سالهای گذشته شاهد این واقعیت هستیم که به دلیل حمایت غرب از گروه های تروریستی تقریبا هیچ یک از اعلان های قرمز و درخواست های استرداد از طریق اینترپل نتیجه بخش نبوده و رهبران گروه های تروریستی آزادانه در کشورهای غربی به فعالیت های خود ادامه می دهند.
در مرحله دوم پیگیری حقوقی از طریق دستگاه های قضایی در کشورهایی است که محل استقرار اعضای گروه های تروریستی است، اما این موضوع نیز به دلیل ضعف در ارائه اسناد حقوقی متقن و همچنین اهداف سیاسی و رفتار دوگانه غرب در برابر مقوله تروریسم تقریبا بی نتیجه مانده است.
در مرحله سوم، پس از ناکامی در پیگیری های حقوقی و عدم همکاری کشورهای غربی، گرفتار کردن و به تله انداختن اهداف در تور اطلاعاتی در خارج از کشور در دستور کار است بدون اینکه هیچ آسیبی به غیرنظامیان و افراد بیگناه وارد آید، بر خلاف عملیات های پهپادی آمریکا در افغانستان علیه القاعده که بیشترین کشتار غیرنظامیان در مبارزه با تروریسم در جهان را به ثبت رسانده است.
در واقع در سالهای اخیر شاهد آن هستیم که بیشتر رهبران و عاملان عملیات های تروریستی از این طریق و با اقدامی قاطع و حساب شده به دام عدالت افتاده و باعث متلاشی شدن کامل آن گروه و یا کاهش چشمگیر حملات تروریستی در کشور گردیده است.
در زیر به گزیده ای از این دست اقدامات موفق دستگاه های امنیتی کشور اشاره می شود:
- 4 اسفند 1388 – دستگیری «عبدالمالک ریگی» رهبر گروه تروریستی جندالله در پرواز دبی-بیشکک بر فراز آسمان ایران
- 29 خرداد 1396 – کشته شدن «جلیل قنبرزهی» رهبر گروه تروریستی انصارالفرقان
- 11تیر 1396 ، 27خرداد 1399 و 21 اردیبهشت 1401- گلوله باران و موشک باران دفاتر احزاب تروریستی کرد در اقلیم کردستان عراق
- 29خرداد 1396 و 9مهر1397 – حمله موشکی به مقر فرماندهی داعش در دیرالزور و شرق فرات در واکنش به حمله تروریستی این گروه به مجلس شورای اسلامی و رژه نیروهای مسلح در اهواز
- 18 دی 1398 – موشک باران پایگاه نظامی عین الاسد آمریکا در عراق در پاسخ به ترور سردار سلیمانی
- 11مرداد 1399 – دستگیری جمشید شارمهد رهبر گروه تروریستی تندر
- 22 آبان 1399 – دستگیری فرج الله چعب رهبر گروه تروریستی حرکه النضال
جمهوری اسلامی ایران به گروه های تروریستی و کشورهای حامی آنان این پیام جدی را ارسال می کند که در بحث امنیت ملی و مسئله پیگیری و تادیب عاملان و آمران اقدامات تروریستی در ایران هرگز از پا نخواهد نشست و آنها را در دام عدالت گرفتار خواهد کرد حتی اگر سالها از زمان وقوع آن حادثه تروریستی گذشته باشد. از این رو رهبران گروهک ها در هراس همیشگی به سر خواهند برد و از هزینه ای که در قبال اقدامات تروریستی خود خواهند پرداخت کاملا آگاه می شوند.
همچنین به خانواده شهدای ترور و قربانیان تروریسم در ایران این دلگرمی و آسودگی خاطر را خواهد داد که افرادی که تا مرفق دستشان به خون مردم ایران آغشته است از چنگال عدالت رهایی نخواهند یافت و جمهوری اسلامی ایران آنها را نه می بخشد و نه فراموش می کند.
