" فصل هفتم "
شكست بزرگ
سقوط خانه صدام براي مجاهدين خلق ايران يك شكست بزرگ بود كه با سقوط آنها در جهنم مطابقت دارد . همچنان كه رهبر اين سازمان با اشاره به دولت عراق آن را اعلام كرد :
" اگر اين دولت سقوط كند ، ما نيز نابود خواهيم شد ، حيات او وابسته به حمايت رژيم عراق و رئيس جمهور ، صدام حسين است ."
چهارشنبه 16 آوريل 2003 " ژان كلود شاپونع " فرستاده ويژه آژانس فرانس پرس با پوشش دادن حمله آمريكا عليه عراق گزارشي را تهيه كرد كه شاهد فرو پاشي سازمان مجاهدين بود :
" در فلوجه ، اردوگاه وسيع مجاهدين خلق كه توسط صدام حسين حمايت مي شد و در همان روز اول جنگ از آنجا بيرون رانده شدند ، به غارتگران و سگ هاي سرگردان سپرده شد و اكنون نيز مقصد آنها نامعلوم است .
چهارشنبه در بيست و هشتمين روز تهاجم آمريكا و انگليس ، يك عده راهزن مسلح كه اغلب آنها به كلاشينكف يا تفنگ هايي كه در زير پراهن هاي خود پنهان كرده بودند به اين طرف و آن طرف اردوگاه حركت مي كردند و به نظر مي رسيد كه اين اردوگاه بايد يك زندگي تقريباً خودكفايي را براي ساكنان خود در چهل كيلومتري بغداد فراهم مي ساخت.
در ميان يك ديوار بلند چند كيلومتري با حلقه هايي از سيم هاي خاردار در بالاي آن ، يك دهكده كوچك كه آنتن هاي راديويي از آن بيرون زده وجود دارد . خانه ها ، انبارها ، گاراژها و دفاتر در مركز اردوگاه در وسط يك فضاي سبزي كه به نظر مي رسيد نسبت به محيط كويري اطراف آن سبز و خرم است ، قرار گرفته اند .
در اطراف اين مركز كشتزارهايي وجود دارد كه شايد براي تأمين غذاي ساكنان اردوگاه در نظر گرفته شده ، يك سيستم آبياري هنوز مشغول فعاليت است ، همچنان كه رنگ قهوه اي تيره زمين و نيز آبي كه با فشار زياد از كانال مرتب خارج مي شود ، گواه آن است .
در قسمت ورودي اردوگاه در كنار بزرگراهي كه به اردن ختم مي شود ، دو مرد مشغول پايين آوردن تيرك برق هستند تا كابل هاي شبكه را از آن بيرون بكشند . آنها با ديدن روزنامه نگاران عصباني شدند و حالت تهاجمي به خود گرفتند . با پرداخت پول به آنها در نهايت راضي شدند كه در مورد آنچه كه از اين اردوگاه مي دانند ، اطلاعاتي را ارائه دهند .
به گفته آنها صدها سرباز سازمان ، بعضاً با خانواده هايشان در آنجا زندگي مي كردند . اين دو مرد كه از دادن نامشان امتناع ورزيدند ، تأييد كردند كه اين ايراني ها داخل اردوگاه زندگي مي كردند و از اردوگاه خارج نمي شدند .
تنها كاميون هاي عراقي كه عموماً نظامي ولي گاهي اوقات غير قابل تشخيص بودند به اردوگاه كه به دو در كاملاً مستحكم مجهز بود ، رفت و آمد مي كردند . آنها گفتند كه در روز اول جنگ همه اين سربازان از اردوگاه بيرن رفتند .
_ به كجا ؟ آن دو مرد چيز زيادي نمي دانستند . ولي آنها معتقد بودند كه آنها قصد داشتند به منطقه دياله نزديكي مرزهاي ايران بروند .
... نيروهاي ائتلاف مقر آنها را چندين بار بمباران كردند ، زيرا اين نيروها به عنوان بخشي از ارتش عراق محسوب مي شدند و طبق گفته يك ديپلمات انگليسي ، آنها از هم اكنون يك مانع براي عمليات ما محسوب مي شدند .
در نتيجه چندين ساختمان ، به ويژه در مركز اردوگاه فلوجه توسط بمباران هاي آمريكايي ها تخريب شد و اين دو نفر از تاريخ دقيقه آن بي اطلاع بودند ."
فرستاده ويژه روزنامه فرانسوي ليبراسيون كه گزارش خود را به قرارگاه اشرف ، مقر اصلي سازمان در عراق در ماه مه سال 2003 اختصاص داده بود شكست را تأييد كرد :
" مقر اصلي مجاهدين خلق در يكصد كيلومتري شمال شرقي بغداد ،در جاده كركوك درست بعد از روستاي خليس واقع شده است . اين سازمان كه به رژيم صدام حسين وابسته بود به خاطر خوش خدمتي در گذشته اجازه اقامت در آنجا را دريافت كرده بود .
مقر آنها در مركز بغداد جزء اولين ساختمان هايي بود كه توسط مردم كه نسبت به آنها كينه شديد داشتند مورد غارت و چپاول قرار گرفت ، در حال حاضر اين مقر توسط خانواده هاي بي سرپناه اشغال شده است .
ولي به نظر نمي رسد در اردوگاه اشرف چيزي تغيير كرده باشد . دو محافظ از در ورودي آن محافظت مي كنند . دورتر از آنجا بازديد كنندگان بايد ابتدا از يك مانع عبور مي كردند ، سپس در مدتي كه پست بازرسي بررسي هاي خود را انجام مي داد در آنجا منتظر مي ماندند . پرچم سازمان به رنگ سفيد در كنار پرچم ايران قرار داشت با نقش شير و خورشيد ...
به ظاهر جنگ در پشت در اردوگاه اشرف متوقف شده بود ، به نظر مي رسيد زندگي در آنجا راحت باشد . شهر كوچكي بود كه در وسط صحرا واقع شده بود و داراي يك برق مركزي كوچك و مجهز به يك بيمارستان صحرايي بود .
" ما خود را آماده مي كنيم تا يك كشور را اداره كنيم ، درحالي كه اداره يك اردوگاه اين چنيني مانند يك بازي بچه گانه است ."
كل اردوگاه چيزي در حدود 36 كيلومتر مربع مي باشد ، سيم خاردارها اردوگاه را از بيابان وسيع جدا مي كرد ، ايران در شصت كيلومتري شرق آن قرار دارد . سازمان چندان هم جوان نيست و پيروزي بر حكومت تهران هميشه دور از انتظار نيست ، چه اهميت دارد ، انضباط خشك و رفتار لجوجانه همچنان ادامه دارد .
هشتم آوريل ، يك حمله هوايي ، هفت تن از مجاهدين كشته و ده نفر ديگر را زخمي كرد . بيابان اطراف اردوگاه پر از كاميون هايي بود كه توسط هواپيماهاي آمريكايي منهدم شده بودند . "
• تسليم
آينده سربازان مسعود رجوي به دست ايالات متحده رقم خورد . پس از معامله اي كه مورد انتقاد تهران قرار گرفت ، 5000 نفر از مجاهدين خلق بايد سلاح هاي خود را تحويل مي دادند. همچنان كه يكي از خبرهاي آژانس آسوشيتدپرس جزئيات آن را شرح مي دهد ، اعضاي ارتش آزاديبخش ملي با در دست داشتن توپ ، تانك ، وسايل نقليه سبك ، مسلح به تفنگ كلاشينكف همه آنها را تسليم كردند .
مجاهدين خلق يكشنبه سلاح هاي خود را در چارچوب يك توافق به عمل آمده با نيروهاي آمريكايي كه آنها را محاصره كرده بودند تحويل دادند . طبق يك موافقتنامه كه شنبه شب ، پس از دو مذاكره در نزديكي بغداد ، در 70 كيلومتري شمال شرقي پايتخت عراق برگزار شد ، اپوزيسيون ايراني مي تواند يونيفرم خود را داشته باشد و هفت روز مهلت دارد تا در يك جاي مشخص مستقر شود و سلاح هاي خود را در جاي ديگري تحويل دهد .
ژنرال " ري اودي برنو " فرمانده لشكر 4 پياده نظام ارتش آمريكا اعلام كرد :
" آنها مسلماً تحت نظر نيروهاي ائتلاف در حال تحويل دادن تجهيزات خود هستند ، كه در اين زمينه همكاري زيادي داشتند ."
• مصيبت پشت مصيبت
سازمان و ارتش آزاديبخش ملي اين سازمان در صحنه نظامي و در اقدامات خود براي به دست گرفتن قدرت در خاك ايران ، با شكست هاي فاحشي روبرو شد . نيروهاي مجاهدين در خاك عراق ، فقط زماني كه توسط لشكرهاي صدام حسين پشتيباني مي شد مؤثر بودند . ولي مجاهدين ، نظاميان كم اهميتي نبودند ، آنها سلاح هاي مؤثري در اختيار داشتند كه به وسيله آن كشتار مي كردند و به نظر مي رسيد در مقابل روستاييان بي سلاح ، ترسناك ظاهر شوند .
با اين حال در سال 1984 مسعود رجوي اعلام كرد :
" اسلامي كه ما به آن عمل مي كنيم ، ريختن خود را جايز نمي شمرد ، ما هرگز به دنبال جنگ و خشونت نبوده ايم و از آن استقبال نمي كنيم ."
اين سخنان چيزي جز ياوه گويي نيست ، زيرا هرگز نه قبل از آن و نه پس از آن به چنين عقيده اي پايبند نبوده است ، ايدئولوژي سازمان چنان كه گفتيم به طور دائم از آثار رئيس جمهور اسبق چين " مائو تسه تونگ " نظريه پرداز و خبره در مبارزه انقلابي تغذيه مي شود .
مجاهدين خلق كه اقليت بسيار كوچكي در صحنه سياسي ايران را تشكيل مي دهند به نظر مي رسد كه هميشه در رسيدن به قدرت از راههاي دموكراسي متداول (رأي گيري ، انتخابات و غيره) ناتوان باشند . بنابراين آنها در منطق سياسي خود همچنان كه " مائو " تجويز كرده ، براي نيل به هدف خويش راهي جز انقلاب ندارند .
"كار اصلي و شكل عالي انقلاب ، تسخير قدرت از طريق مبارزه مسلحانه است و جنگ اين مسئله را حل مي كند . اين اصل انقلابي ماركسيستي _ لنينيستي در همه جا ، در چين و در تمام كشورها معتبر است ."
يك تبصره :
مجاهدين از ترس اين كه در اذهان عمومي غرب دچار مشكل احتمالي نشوند ، در جستجوي اثبات بي گناهي خود هستند و سعي مي كنند خود را ميهن پرست قلمداد كنند ، زيرا در افكار عمومي غرب ديگر زمانه ، زمانه سال هاي 1960 و 61 نيست كه مردم جنگ چريكي را ستايش كنند . از اين پس ملت ها از تروريسم به معناي واقعي كلمه در هر جا و با هر توجيهي كه باشد ، هراسناك هستند .
بنابراين سازمان سعي مي نمايد نقش ملي گراي استقلال طلب را ايفا كند ، گويي كه ايران تحت سلطه يك قدرت خارجي قرار گرفته است . مجاهدين بدين صورت هشدرا مي دهند :
" جالب است يادآوري كنيم كه بنا به مصوبات كنفرانس ديپلماتيك ژنو و كنوانسيون هاي 1949 كه مقرر شده :ممكن است كه در يك جنگ شهري چنين اتفاقي بيافتد كه افرادي به عنوان شورشي قلمداد شوند ، حال آن كه در واقع اين افراد ميهن پرست هستند و براي استقلال و سربلندي كشور خود مبارزه مي كنند . در چنين شرايطي نبايد از تروريسم ، آنارشيسم يا بي نظمي ها در مورد شورش هايي كه تابع اصول بشري هستند ، صحبت كرد ."
در واقع از زمان شكست عمليات فروغ جاويدان در سال 1988 ، سازمان عمليات خود را به اقدامات كوچك منفرد در داخل خاك ايران محدود كرده است .
كالبد شكافي يك انحراف (4)
