غائله چهاردهم اسفند ۱۳۵۹ (3)

« بخش اول »

سيماي حراميان و تشكيلات حرامي

"من يك كلمه به آقاي بني صدر تذكر مي دهم ، اين كلمه تذكر براي همه است « حب الدنيا رأس كل خطيئه » ،‌ من از آقاي بني صدر مي خواهم كه ما بين قبل از رياست جمهوري و بعد از رياست جمهوري در اخلاق روحي شان تفاوتي نباشد ."

از بيانات امام خميني در مراسم تنفيذ حكم رياست جمهوري بني صدر ، 15/11/58

فصل اول :

1. بني صدر

چهره سيد ابوالحسن بني صدر قبل از انقلاب براي عموم مردم ناشناخته بود . روزي كه امام وارد ايران شد ، يعني دوازدهم بهمن ماه 57 ، او نيز از همان هواپيما پا بيرون نهاد . اولين شغل رسمي و انقلابي بني صدر عضويت در شوراي انقلاب بود . هويت اعضاي شوراي انقلاب در بدو ورود امام و پيروزي انقلاب اسلامي هنوز آشكار نشده بود و بني صدر به عنوان سخنران ، ابتدا در اجتماعات ظاهر گرديد و چندي بعد در ميان دوستدارانش به عنوان تئوريسين انقلاب از او نام برده شد .

سه روز بعد از ورودش به ايران او در دانشگاه صنعتي شريف واقفي سخنراني هايش را آغاز كرد و به مدت ده روز اولين خطابه او به طول انجاميد . بعد از بيست و دوم بهمن ماه در تلويزيون ظاهر شد و صدايش از راديو شنيده شد و مناظره اش با بابك زهرائي (1) چهره موفقي از او نشان داد و اين مناظره تا چمن هاي دانشگاه نيز كشيده شد .

او سخنراني هائي نيز در زمينه انقلاب اسلامي و اقتصاد توحيدي ارائه داد كه نام وي را تا اندازه اي براي مردم آشنا ساخت ، به خصوص كتاب " اقتصاد توحيدي " او در دانشگاه جلب توجه نمود . اين مجموعه ، شهرت خوبي براي بني صدر به ارمغان آورد ، به خصوص كناياتي كه وي اغلب در سخن گفتن به كار مي برد و چهره حق به جانبي كه به خود مي گرفت و انتقاداتي كه گاه مزه گفتار خود مي كرد ، چهره مطلوبي به وي بخشيد .

بني صدر در كتاب اقتصاد توحيدي ، خود را يك شخص مسلمان متعهد و مكلف و پيرو خط امام معرفي كرده بود ، اما سخناني كه در مجلس خبرگان در مورد ولايت فقيه از وي شنيده شد ، نشان دهنده اين امر بود كه او زياد هم به اساس انقلاب اسلامي پايبند نيست و از آن زمان به بعد با توجه به گفتارها و اقداماتش داراي خط مشخصي شد به نام خط بني صدر .

بني صدر شخصاً نسبت به خط خودش و گوشه و كنار و پيچ و خم هاي آن آگاهي فراواني نداشت ، زيرا اين خط به دست ديگران ساخته و پرداخته شده بود و بيگانگان وي را آلت اجراي آن قرار داده بودند . او هنوز هم تصور مي كند و در اين تصور باقي است كه شخص وي آفريننده چنين مشي سياسي است .

از اولين روزهاي انتخاب ايشان نيز قابل پيش بيني بود كه اين شخص كسي نيست كه بتواند اين بار سنگين را به منزل برساند و آنهايي كه قبلاً به برنامه اي دقيق پرداخته بودند تا به دستياري اين شخص انقلاب اسلامي را به بيراهه و نابودي كشانند ، ناگهان ناشي ترين فرد را بر سر راه خود يافتند و آن وقتي بود كه ديگر كار از كار گذشته بود .

مشيت خداوند اين طور تعلق گرفته بود كه فردي خود بزرگ بين ، بي كفايت ، ناشايسته و در عين حال دشمن تراش مأمور اجراي جرياني شود كه بعداً به " خط بني صدر " مشهور گرديد. اين فرد ناآگاهانه و در مدت بسيار كم دستش را رو كرد و همگان دانستند كه او مأمور اجراي چه طرح خطرناك و خانمان براندازي بوده است .

بايد توجه كنيم چنانچه مسعود رجوي يا مدني در انتخابات رياست جمهوري پيروز مي شدند ،‌ شايد اين نقش و پيمودن مسير دلخواه استعمار نو در اين خط به عهده يكي از آن دو واگذار مي شد و مسلماً بدين ترتيب خطرات موحش تري در كمين انقلاب اسلامي ايران قرار مي گرفت .

اينجاست كه مي بينيم خود بني صدر با خط بني صدر چقدر ناهمگون و ناهماهنگ است ، او شخصي خودخواه ، زياده گو ، فرصت طلب ، جنت مكان ، دشمن تراش ، پرخاشگر ، فريبكار و بسيار كم ظرفيت و جزء معدود افرادي است است كه كارهايشان در نهايت به ضرر خود و به ضرر دوستان خود است ، لذا دشمني اين شخص با انقلاب اسلامي مفيدتر از دوستي او بود .

آری نقشی که به عهده او گذارده شده بود ، اجرای طرح عظیمی بود که می بایست دقیقاً پیاده می گردید تا منجر به براندازی حکومت انقلابی اسلامی می شد ، طرحی که قبلاً همه گوشه و کنار آن به دقت وارسی گردیده بود و می بایست به دستیاری عناصری معین و دست چین شده از طیف وسیع ضد انقلاب و به دست بنی صدر اجرا شود .

لذا دیدیم دفتر هماهنگی مردم با رئیس جمهور چگونه تشکیل شد و چگونه در همه جا رسوخ یافت و چه گروه های شناخته شده به آنجا آمد و شد می کردند و پناهگاهی شده بود برای انواع و اقسام عناصر ضد انقلابی ، ضد روحانیت ، ضد جمهوری اسلامی .

گروههایی مانند اعضای پیکار ، فدائی ، رنجبران ، مجاهدین و غیره و در جهت استحکام بخشیدن چنین دفتری با خرج های گزاف شوراهای هماهنگی در دفتر رئیس جمهوری که همه ارگان های ضد انقلابی در آن متشکل بودند شروع به رشد و نمو نمود .

این شوراها مغز متفکر و برنامه ریز دفتر رئیس جمهوری و گسترش دهنده خط بنی صدر و تعیین کنندگان تاکتیک ها و سازندگان سیاست و استراتژی بودند . دفتر ریاست جمهوری که مجری طرح ها بود و خود داستان مفصلی دارد به وسیله افرادی مانند دکتر ممکن و مسعودی و خانم سودابه سدیفی و مشابه این افراد اداره می گردید .

اگر انتخابات ریاست جمهوری همان گونه که مقدمات آن شروع شده بود ، پیش می رفت و رقابت بین جلال الدین فارسی کاندیدای ریاست جمهوری اسلامی و بنی صدر بود ، او هیچگونه شانسی در دست یافتن به کرسی ریاست جمهوری نداشت و موفقیت جلال الدین فارسی حتمی بود ، ولی در اثر بروز اتفاقاتی آقای فارسی از لیست کاندیداها حذف شد .

حذف فارسی ضربه ای بود به حزب جمهوری اسلامی ، لذا تلاش بعدی این حزب در جهت معرفی مرحوم دکتر سید حسن آیت و آقای دکتر حسن ابراهیم حبیبی ، ثمری نبخشید و هر چه روز اخذ رأی نزدیکتر می شد ، روشن تر می گردید که برنده نهایی یا مدنی است یا بنی صدر . حزب الله ناگزیر بود بنی صدر را بر مدنی ترجیح دهد ، گزینش بین بد و بدتر بود .

کلمه تیمسار بر روی نام مدنی برای مردمی که به تازگی از زیر ضربات شلاق تیمساران رهایی یافته بودند ، گوارا نبود و از طرف دیگر ناپلئون کوچولو مردم را به یاد انقلاب فرانسه می انداخت ، به خصوص روابط قبل از 22 بهمن مدنی با بختیار و سر و سری که در جریان انتخابات با بختیار و ایادی او داشت از دید حزب الله مخفی نبود ، به ویژه از مدنی گروهی طرفداری می کردند که از نظر انقلاب اسلامی نیز صلاحیت آنان مورد تردید بود ، اینان عده ای لیبرال و طرفداران جبهه ملی و دست راستی ها بودند .

با این مقدمه ملاحظه می شود که موفقیت مدنی در انتخابات از دید مردم حزب الله مخاطراتی جدی در پی داشت ، به این جهت قشر عظیمی از نهادهای انقلابی و روحانیت به سوی بنی صدر روی آوردند و تصویرهای بنی صدر بر سر در مسجد امام بازار و امکنه مقدس زده شد و فتاوای برخی علما به حمایت از او منتشر گردید و در پایان افشاگری دانشجویان خط امام در مورد روابط مدنی با خارج توان او را در مبارزه انتخاباتی به حداقل رساند .

در حالی که در همان زمان اسناد جالبتری بر علیه بنی صدر از لانه جاسوسی کشف شده بود و مسلم گردیده بود که او با نام مستعار (س.دی.لور 1) و جاسوس آمریکا از سیا ماهی هزار دلار حقوق دریافت می دارد .

عصر روز انتخابات نوید موفقیت بنی صدر را به همراه داشت . در انتخابات جبهه ملی چهارم و لیبرالیسم و حتی لیبرالیسم مذهبی و بازاری ها و بختیاری ها و کلاً ضد انقلاب از مدنی جانبداری کردند و بنی صدر توانست گوی سبقت را از دیگران برباید . اصولاً باید توجه داشت که شرکت بنی صدر در انتخابات نیز با طرح نقشه ماهرانه ای انجام گرفت .

گفتیم بنی صدر قبلاً در شورای انقلاب عضویت داشت ، او با سخنرانی های مداوم توانست تا حدی اعتماد مردم حزب الله را جلب کند و به مجلس خبرگان راه یابد و در آنجا به وجاهت خویش بیافزاید . مدتی او وزیر امور خارجه شد و سپس به وزارت امور اقتصادی و دارائی برگزیده گردید و نیز در گرما گرم انتخابات با چند حرکت ظاهراً انقلابی از جمله ملی کردن بانک ها مردم را بیشتر توانست بفریبد .

لذا هنگامی که روزنامه ها در 3/10/58 اعلام کردند بنی صدر ، عضو شورای انقلاب و وزیر امور اقتصادی و دارائی تلویحاً تائید کرده است داوطلب شرکت در انتخابات ریاست جمهوری شده است ، تقریباً با استقبال گروهی از مردم مواجه شد .

بنی صدر در پاسخ به این سؤال خبرنگاران که آیا اعلام کاندیداتوری او از طریق حزب با گروه خاصی خواهد بود ؟ گفت : " کاندیدای ریاست جمهوری باید معرف همه ملت باشد نه گروه یا دسته خاصی ."

کاندیداهای ریاست جمهوری در بدو امر بیش از صد نفر بودند ، ولی آنان که در مبارزه انتخاباتی شرکت نمودند بیش از نه نفر نمی شدند و به ترتیب حروف الفبا این اشخاص در روز رأی گیری کاندیدا بودند : " آیت ، بنی صدر ، حبیبی ، فروهر ، قطب زاده ، سامی ، صادق طباطبائی ، مکری و مدنی ."

پی نوشت:

1. از رهبران گروه مائوئيستي موسوم به كارگران انقلابي كه از آمريكا به ايران بازگشته بود .

غائله چهاردهم اسفند ۱۳۵۹ (2)