به قلم عضو سابق سازمان مجاهدين خلق
سرباز نيمه راه
مرحله بعد اين بود كه دريابم روحانيون و هواداران امام كه بعد از پيروزي انقلاب حاكم شدند و مناصب مختلف را گرفتند، چه نقشي در مبارزات و انقلاب داشتند. نكته جالبي كه در استدلال هاي بازجويم وجود داشت، اين بود كه اگر حضرت امام واقعاً رهبري انقلاب را غصب كرده بود؛ چرا در يكي دو سال ابتداي پيروزي انقلاب، مجاهدين خلق و ديگر نيروها آنقدر مجيز امام را مي گفتند و با القاب مختلف ايشان را رهبر بلامنازع انقلاب مي خواندند و خود را سربازان ايشان لقب مي دادند؟(1) اگر ادعاي سازمان مبني بر پيشتازي و رهبري مبارزات مردم ايران، حقيقت داشت، و صحت آن برابر آنچه مورد اشاره قرارگرفت نيز، حكايت دارد، چرا در روزهاي انقلاب و پس از پيروزي آن، خود را سرباز بي چون و چراي امام معرفي مي كردند؟(2) البته اين سربازي تا آن زماني ادامه داشت كه امام(ره) درباره مواضع منافقانه سازمان، موضع آشكاري اتخاذ كردند و از آن پس، مجاهدين خلق نيز به تدريج عناد خود را آشكار ساختند. بازجويم اين تناقض آشكار را در مواضع سازمان مورد سؤال قرار مي داد. او مي گفت: تاريخ، اين سؤال را از همه هواداران مجاهدين خلق خواهد داشت كه چرا سازمان بيش از دو سال و نيم در سايه رهبري امام(ره) حركت كرد؟! (اگر توانايي حركت مستقل را نداشت كه همين بهترين دليل براي عقب ماندگي تاريخي اش از حركت مردمي و رهبري مورد قبولشان يعني حضرت امام خميني(ره) بوده است و اگر توانايي داشته ولي مماشات كرده است، قاعدتاً اين خود بايستي از سوي هواداران سازمان خيانتي در كارنامه آن به حساب آيد!) همين سؤالات بود كه ذهن مرا بيش از پيش آشفته و سردرگم مي ساخت. ضربات استدلال هاي منطقي بازجويم، مدام چون پتك بر تفكراتم فرود مي آمد.
او قضيه حركت منافقانه سازمان در تلاش براي پناه گرفتن در زير سايه رهبري حضرت امام(ره) در سال هاي پيش از انقلاب و هنگامي كه نمايندگان مجاهدين خلق براي جلب حمايت امام(ره)، دو بار در نجف به حضور ايشان رسيدند و هفته ها مواضع سازمان را برايشان تشريح كردند تا بلكه امام جمله اي در پشتيباني از مجاهدين خلق برزبان بياورند(3) را مثال آورد و سؤال كرد كه اگر حقيقتاً مجاهدين خلق پيشتاز مبارزه بودند و امام(ره) و يارانشان در گوشه عافيت قرار داشتند، چرا اين قدر سازمان در تلاش بود تا حمايت اين گوشه نشينان را از خود، جلب نمايد؟ در حالي كه بنا به ادعاهاي سازمان، اين امام(ره) و هوادارانشان بودند كه مي بايد براي جلب حمايت سازمان از خود، كوشش نمايند كه البته حتي در نوشته ها و ادعاهاي هميشه غلوآميز سازمان نيز چنين مسئله اي به چشم نمي خورد.
پی نوشت:
1- در صفحه اول نخستين شماره نشريه مجاهد، ارگان سازمان مجاهدين خلق به تاريخ اول مرداد 1358 ضمن چاپ تصويري از حضرت امام خميني(ره) درج شده بود: «آيت الله خميني در حساس ترين مقطع اين مبارزه به عنوان تبلور شرف و آزادگي مردم ما لقب امام گرفت» و نيز در همين شماره از امام خميني با تعبير «چهره پرچمدار و قهرمان حماسه كبير مردم كه همچون خورشيد، تابناك تر از هر ستاره مي درخشد. » ياد شده بود. (به نقل از جلد دوم «سازمان مجاهدين خلق، پيدايي تا فرجام» (1384-1344) به كوشش جمعي از پژوهشگران، مؤسسه مطالعات و پژوهش هاي سياسي، چاپ اول، بهار 1385، صفحه 354)
نمونه هايي ديگر از اظهار ارادت منافقانه مجاهدين خلق به امام خميني(ره):
- «. . . به خوبي آگاهيم كه شما كارگران دلير و شريف چه نقش سرنوشت سازي در جنبش خلق ما داشته ايد و اكنون نيز با مبارزات و فداكاري هاي خونبار و نثار جان خود دستاوردهاي پيروزمندانه مردممان را كه تحت زعامت و ارشاد حضرت آيت الله العظمي خميني حاصل شده است به طور ويژه اي تحكيم بخشيده ايد. . . » از پيام مسعود رجوي و موسي خياباني به كارگران، روزنامه كيهان، دوشنبه 9 بهمن .1357
- «هموطنان دلير و مجاهد: آخرين سنگرهاي ديكتاتوري خيانتكار را كه به پايمردي و جان فشاني هاي خونبار مردم محروممان تحت ارشاد مجاهد اعظم حضرت آيت الله خميني تحقق مي پذيرد به شما تهنيت گفته و. . . » از پيام مسعود رجوي به مناسبت پيروزي انقلاب، روزنامه كيهان، دوشنبه 23 بهمن .1357
- «. . . بي ترديد ما بگور سپردن لاشه متعفن سلطنت پرنكبت دوهزاروپانصد ساله را مديون مبارزات پيگير و خونبار توده هاي مستضعف مردم و رهبري سازش ناپذير آن قائد بزرگيم. . . پدر بزرگوار، براي همه آزادگان، واژگوني كاخ ارتجاع 2500 ساله كه تحت رهبري شما صورت گرفت گام مهمي محسوب مي شود كه شايسته برپاكردن اصيل ترين جشن هاي مردمي است. . . اين حركت مردمي كه شما راهبر و منادي عمق و اصالت آن بوديد، نهايتاً امپرياليسم را به قرباني عزيزترين و گرانقدرترين مزدور خويش كه همان شاه خائن باشد، ناگزير ساخت. . . » از پيام تبريك مجاهدين خلق ايران به مناسبت پيروزي رفراندوم و تأسيس جمهوري اسلامي خطاب به امام خميني، روزنامه كيهان، يكشنبه 19 فروردين .1358
2- بخشي از نشريه مجاهد، فوق العاده شماره 4 انتخابات: «. . . درست در لحظات حساسي كه امام براي مقابله با توطئه هاي امپرياليسم آمريكا دستور بسيج سياسي و نظامي مي دهد، مجاهدين نيز بلافاصله تمام نيروهاي آماده خود را در خدمت اين هدف و تحت فرماندهي عالي امام قرار مي دهند. . . »
3- از خاطرات حسين احمدي روحاني (يكي از اعضاي اصلي سازمان مجاهدين خلق در سال هاي 48 تا 55) كه بعداً در كتاب سازمان مجاهدين خلق ايران - انتشارات مركز اسناد انقلاب اسلامي - 1384 به چاپ رسيد.
