منافقین بیش از هر چیز ، از افشاء ماهیت واقعی و پلیدشان بیم داشتند . پس از بلوای امجدیه و به دنبال فرمایشات افشاگرایانه امام امت ، آنها کوشیدند تا در ماه مبارک رمضان جلوی سخنرانی وعاظ و سخنرانان را در مساجد و مجالس بگیرند و به خیال باطل خود از رسیدن پیام حق به گوش امت مسلمان ایران ممانعت به عمل آورند . بدین منظور در ادامه خط ایجاد اغتشاش و درگیری ، توطئه برهم زدن مساجد و مجالس را طرح ریزی کردند و همانگونه که از نفاق انتظار می رفت حتی حرمت این اماکن مقدس را نیز نگه نداشتند .
صادق آل موسوی، یکی از فعالین بخش دانش آموزی منافقین در این رابطه می نویسد :
« آنچا در این خط خودم مستقیما شرکت داشتم و زیر نظر و مسئولیت من بود ، در جامعه الصادق اتفاق افتاد . در ماه مبارک رمضان بعد از نماز مغرب و عشا ، ما حدود 20 الی 30 نفر از دانش آموزان هوادار زیر نظر من و معاونت لطیف جوانمردی در محل سخنرانی به صورت پراکنده در لابلای مردم نشسته و همچنین از بچه های منافق محلات و کارگری که زیر نظر دیگران بودند نیز آمده بودند و از طرفی در قسمت خواهران نیز منافقین زن با ترکیب خاص خودشان آمده بودند . معلوم بود که چه کسی می باید اولین فریاد اعتراض را بزند و دنبال آن چه کسانی می باید محیط را شلوغ کنند و چه کسانی افراد را شناسایی کنند ..... تمامی این جزئیات از طریق یک رابط تلفنی به مرکز منافقین اطلاع داده می شد و از آنجا خطوط جدید را می گرفتیم و عمل می کردیم . تنها شبی که توانستیم عمل کنیم شب اول بود . آغاز گر جریان یکی از بچه های محلات بود و پای سخنرانی برادر منصور محمد زاده ، که آنچنان اغتشاش و درگیری وسیع شد که تمامی صندلی ها به هم ریخت ( نقل از اعترافات نامبرده ص 9 )
محمد حسین امیرانی ، سرتیم منافقین نیز در همین زمینه می نویسد : « خط رفتن به داخل مساجد را به من داده بودند و اینکه وسط سخنرانی مسئولین ، سوال کنیم و نظم آنجا را به هم بریزم و این کار به شکل تشکیلاتی انجام می شد . ( نقل از اعترافات نامبرده ص 11 )
غلامرضا بیگ محمدی ، یکی دیگر از هوادارن فعال منافقین نیز در این مورد می نویسد :
« خط بهم ریختن و شلوغ کردن مجالس را داده بودند و می گفتند رژیم سعی دارد با اجرای این جلسات مثلا در جامعه الصادق سازمان را به زیر علامت سوال ببرد به همین منظور به کلیه نیروهای هوادار خط داده بودند که به طور جداگانه از راههای مختلف و با عوض کردن تیپ و شکل ، زودتر از حزب اللهی ها مکان سخنرانی را پر کنند و در میان سخنرانی به عنوان سوال یواش یواش جلسه را بهم بریزند . در ایام ماه مبارک رمضان سال 1359 در سخنرانی آیت الله خزعلی در یکی از مساجد تهران همین برنامه پیاده شد ( نقل از اعترافات نامبرده ص 12 )
چماق داری به نفع بنی صدر
منافقین از زمانی که با بنی صدر علیه انقلاب اسلامی عقد اتحاد بستند ، در همه جا به منظور آنکه نشان دهند این عنصر فرومایه از حمایت مردم برخوردار است ، به هواداران خود دستور دادند در مراسمی که از سوی این فرد برگزار می شود فعالانه شرکت کرده و به عنوان مردم فریاد « حمایت می کنیم ، حمایت می کنیم » بکشند و با ایجاد جار و جنجال و کف زدن به نفع لیبرالها ، صحنه سازی نمایند. دو نمونه از این حرکت یکی در 17 شهریور 1359 و دیگری 14 اسفند 1359 از سایر موارد بارزتراند .
مرتضی ناصح پور درباره این موارد می نویسد :
« در مراسم سخنرانی بنی صدر در میدان شهدا در 17 شهریور 59 ، ما به صورت تشکیلاتی و با تیم بندیهای خاصی شرکت کردیم . هدف حمایت از بنی صدر بود که این کار را هم انجام دادیم یعنی حتی شعارهایی که داده می شد اغلب در رابطه با افراد سازمان بود . کاری که آنجا می کردیم این بود که ما به عنوان مردم از رئیس جمهوری حمایت می کنیم و هندوانه زیر بغل او می گذاریم »
او در مورد نقش منافقین در آشوب آفرینی های 14 اسفند 1359 می نویسد :
« روز 14 اسفند ما شرکت داشتیم ، قبل از آن تمام افراد تیم بندی و سازماندهی شده و شیوه کار تعیین شده بود.
گفتند ما به حمایت از بنی صدر شعار می دهیم ، اگر حزب اللهی ها آمدند ، دستور حمله که داده شد ، همه به عنوان مردم ( و نه سازمان ) به طرف آنها حمله می کنیم و درگیر می شویم . حتی گفته بودند باید عقده هایتان را خالی کنید . این همه کتک خرده اید !! حالا تلافی در آورید . با این هدف ما در مراسم شرکت کردیم . برای بدست گرفتن جو مراسم باید جلوی جایگاه را اشغال می کردیم و به این منظور دستور رسیده بود که از صبح برای گرفتن جلو جایگاه به دانشگاه بروید . صبح ما بعد از بسیج نیرو به محل رفتیم و در آنجا بود که سازماندهی توسط افراد خدماتی انجام گرفت . من به عنوان سر تیم 4 نفر بودم . ما در قسمت شرق زمین چمن جلو جایگاه بودیم . مسئول من قرار بود با دادن شعار دستور حمله به حزب اللهی را بدهد . بعد از شروع سخنرانی مسئولمان دستور حمله را داد که کلیه افراد به طرف حزب اللهی ها حمله ور شدند و شروع به زدن آنها کردند . در آنجا هر کس تیپ حزب اللهی داشت و یا کارتی مربوط به انجمن اسلامی و .... داشت را می گرفتند و بعد بازرسی بدنی می کنند و بعد حسابی تا دم مرگ او را می زدیم ، که خیلی زیاد این کار را می کردیم . بعد از آن هم دوباره شروع به اعلام حمایت از بنی صدر می کردیم ( نقل از اعترافات نامبرده ص 97 و 98 )
غلامرضا بیگ محمدی در همین زمینه می نویسد :
« نزدیک ظهر که دانش آموزان برای صرف ناهار از مدرسه « بزرگ تهران » خارج شده بودند خط آمد که هیچ یک از افراد حق ندارند ظهر به مدرسه بروند و همه باید کلیه افرادی را که می شناسند ببرند به دانشگاه تهران . گفتند در این سخنرانی اولا به هیچ وجه به نفع سازمان شعار نمی دهیم و هر چه هست به نفع بنی صدر شعار می دهیم. خطی که داده بودند این بود که همه بچه ها باید بروند جلوی زمین سخنرانی بنشینند و یک سری افراد به طور مشخص برای درگیری انتخاب شدند که هر وقت فرمان داده شد به طرف حزب اللهی ها بروند « نقل از اعترافات نامبرده ص 14 )
کارنامه سیاه (21)
