ریزش نیروهای منافقین در عراق و اروپا
ریزش نیروهای سازمان منافقین یکی دیگر از نتایج مستقیم تروریست شناخته شدن سازمان و مشکلات مالی آن بود ، البته نارضایتی از عملکرد و تفکر حاکم بر سازمان همیشه وجود داشته و به صورت پراکنده اعضا از سازمان جدا می شدند .
هر چند سران منافقین به راحتی اجازه خروج از سازمان را به اعضا نمی دادند و به آنها در این مورد سخت می گرفتند ، اعضای بریده و یا مخالف ابتدا در سازمان محاکمه شده و پس از آن با عنوان خائن تحویل سازمان استخبارات عراق می شدند .
با این حال روز به روز بر تعداد افراد بریده از سازمان اضافه می شد ، یکی از اعضای بریده از سازمان در خاطرات خود به این مسئله اشاره کرده و می گوید : " اگر راه های خروج از سازمان به زندان های استخبارات عراق ، ابوغریب و بیابان های رمادی ختم نمی شد ، به جز چند نفر خاص کسی در قرارگاه اشرف باقی نمی ماند " . (1)
به ویژه پس از فشارهایی که پیش از حمله آمریکا به عراق بر منافقین وارد آمد ، بسیاری را از ادامه همراهی با آن سازمان بازداشت ، این افراد به مرور زمان دچار بن بست های درونی تشکیلاتی شده و پس از مدتی به عنوان افراد به اصطلاح بریده و جدا شده به عنوان زندانی به رژیم عراق تحویل داده می شدند ، در همین زمان مسئولین سازمان نیز به این مسئله اعتراف کرده و از وجود زمزمه های مخالف و جدایی بین اعضا پرده برداشتند .
در این شرایط گروهک منافقین حداکثر توان توجیهی و روانی خود را برای جلوگیری از روند بریدگی نیروهای درون تشکیلاتی به کار بسته و با روش های گوناگون همچون : برخوردهای عاطفی ، واگذاری مسئولیت های بالاتر و در نهایت با برخوردهای اهانت آمیز ، ضرب و شتم و غیره آنان را از بازگشت به کشور برحذر می داشت .
علیرغم این اقدامات ، نفرات بریده در صورت تأکید و اصرار بر جدایی خود از تشکیلات ملزم خواهند بود تا در مقابل دوربین فیلمبرداری قرار گرفته و اعتراف نمایند که به دلیل عدول از آرمان های مبارزاتی ، داشتن ضعف های شخصیتی و اخلاقی ، ناتوانی روحی ، جسمی و ایدئولوژیک در ادامه مبارزه و غیره ، قادر به همراهی با گروهک منافقین نیستند .
سازمان حتی از این اعضا به زور اعتراف می گرفت که در صورتی که پس از جدا شدن از سازمان هر گونه صحبتی نمایند ، هیچ سندیتی ندارد ، اما علیرغم این تمهیدات اکثر اعضای بریده از سازمان در اروپا و ایران اقدام به افشاگری های گسترده علیه این سازمان نمودند .
این امر واکنش شدید سران سازمان را به دنبال داشت و آنها بی هدف می کوشدند که این جریان را به سازمان های امنیتی جمهوری اسلامی و یا ضعف اخلاقی اعضای بریده منتسب نمایند .
البته مواضع جمهوری اسلامی ایران در ارتباط با این گروهک در این شرایط زمانی بسیار سنجیده شده و با تدبیر همراه بود ، با اعلام عفو افرادی از سازمان که در عملیات تروریستی علیه جمهوری اسلامی ایران دست نداشته اند و کسی را به قتل نرسانده اند ، بسیاری از تبلیغات سازمان برای اعضا دروغ در آمد و ترس از بازگشت به ایران برای تعداد زیادی از اعضا که ناآگاهانه به منافقین پیوسته بودند فرو ریخت ، این شیوه علاوه بر این که باعث نجات بسیاری از افراد فریب خورده می شد ، ضعف و اضمحلال سازمان را نیز در پی داشت .
در ایران مسئولین علاوه بر این امر ، با خانواده های بعضی اعضای منافقین تماس گرفته و با بیان شرایط وخیم اردوگاه ها و اوضاع منافقین از جمله ماهیت تروریستی آنها و قرار گرفتن این گروهک در لیست گروه های تروریستی از سوی کشورهای اتحادیه اروپا و برخی دیگر از کشورها ، وضعیت بحرانی عراق و آسیب پذیری جدی افراد پیوسته به منافقین به دنبال حمله آمریکا به این کشور ، وضعیت نابهنجار و تأسف انگیز نفرات بریده درون تشکیلاتی و غیره از خانواده های منافقین خواستند تا برای بازگشت این اعضا همکاری نمایند .
این استراتژی ایران در برابر تبلیغات دروغ و مسموم منافقین در بین اعضای خود و کشورهای اروپایی بسیار کارآمد بود و البته یک شکست دیگر برای منافقین به حساب می آمد . در چنین شرایطی اعضای پایین رتبه منافق دیگر انگیزه های خود را برای ماندن در عراق و همراهی با منافقین از دست می دادند .
بیشتر این افراد توسط گروهک منافقین طی سال های متمادی با پوشش های کاریابی و پناهندگی به کشورهای اروپایی از بین نیروهای جوان داخل و خارج کشور جذب شده بودند ، البته همان طور که ذکر شد این نیروها فاقد انگیزه تشکیلاتی و اعتقاد راسخ به سران گروهک بودند و بدیهی بود که در شرایط پیش آمده اغلب خواهان خروج از تشکیلات و بازگشت به کشور باشند .
بنابراین پس از به وجود آمدن این شرایط و در آزمایش جدی قرار گرفتن این اعضا ، سازمان هم زمان با آغاز تهاجم آمریکا و انگلیس به عراق از کلیه نیروهای خود خواست تا از جذب افراد جدید خودداری کنند .
بخش پنجم
آمریکا و منافقین در جنگ با عراق
1) استراتژی منافقین در برابر حمله آمریکا به عراق
یکی از نتایج حمله آمریکا به عراق مسلماً محدودیت فعالیت های نظامی و سیاسی منافقین بود ، سه علت مهم را برای این اقدام آمریکا علیه منافقین می توان بر شمرد :
1. تروریست شناخته شدن سازمان که به طور طبیعی محدودیت فعالیت های نظامی را به دنبال داشت .
2. ترس آمریکا از امکان انجام عملیات نظامی منافقین علیه آن کشور .
3. نفرت و انزجار مردم عراق از منافقین و انتظار آنها از نیروهای اشغالگر برای اعمال محدودیت نسبت به آن سازمان .
آمریکا در صورت اعمال محدودیت برای سازمان می توانست آنها را به عنوان یک گروه تحت الحمایه خود حفظ کرده و به عنوان یک اهرم فشار علیه جمهوری اسلامی ایران در کنار مرزهای غربی از آنها استفاده کند .
با مشخص شدن چراغ سبز آمریکا ، منافقین نیز تحرکاتی را برای حفظ خود و تشکیلات شان شروع کردند ، آنها با برگزاری مصاحبه های مطبوعاتی ، تبلیغات علیه جمهوری اسلامی ، نفوذ و فشار بر سیاستمداران اروپایی و آمریکایی اهداف خود را دنبال نمودند .
در این راستا نمایندگان منافقین با سفر به بعضی کشورهای عربی از جمله امارات متحده عربی ، مصر و اردن و دیدار با هنرمندان و حقوقدانان این کشورها سعی در جلب حمایت این افراد داشتند تا زمینه را برای حضور خود در یک کشورهای عربی ، پس از سقوط صدام مهیا سازند . در این بین کشور اردن به دلیل این که دارای مرز مشترک با عراق بود ، منافقین آن کشور را بهترین راه برای خروج برخی از کادرهای بالای سازمان در پوشش های مختلف ارزیابی می کردند .
در کنار این فعالیت ها سازمان منافقین برای منحرف کردن افکار عمومی دست به روی نقطه حساس اروپاییان و آمریکا گذاشته و بحث سلاح های کشتار جمعی و توان اتمی ایران را پیش کشیدند .
گروهک منافقین در تاریخ 23/5/1381 با برگزاری یک کنفرانس مطبوعاتی در هتل ویلارد واشنگتن ، ضمن دعوت از خبرنگاران برخی از رسانه های خارجی ، جمهوری اسلامی ایران را متهم به داشتن پروژه های جدید تولید سلاح های اتمی ، میکروبی و شیمیایی کردند .
انتشار این مطالب با تبلیغات بسیار بالای منافقین در رادیو و تلویزیون و سایت های اینترنتی این گروهک همراه بود ، ضمن این که در تاریخ 25/5/1381 اقدام به انتشار یک ویژه نامه (نشریه شماره 598 مجاهد) در این ارتباط نمود .
خبرگزاری فرانسه ، آسیوشیتدپرس ، یونایتد پرس ، آلمان و تلویزیون های C.N.N. ، فاکس نیوز ، الجزیره و رادیوهای آمریکا ، اسرائیل و رادیو B.B.C از جمله رسانه هایی بودند که در این اقدام هماهنگ به پخش ادعاهای گروه تروریستی منافقین پرداختند .
منافقین همواره در تبلیغات خود تلاش داشته اند تا جمهوری اسلامی را به عنوان یک کشور فعال در امر تهیه و تولید سلاح های کشتار جمعی معرفی کنند و اکنون با توجه به افزایش شرایط بحرانی عراق ، یکی از راههای ممکن برای خروج از این بحران را انحراف توجه رسانه ها و افکار عمومی از کشور عراق به موضوع ایران می دانستند .
منافقین در این مصاحبه ها و مصاحبه های همانند ، این که در چندین مورد برگزار شد مطالبی از این دست به کرات به خورد رسانه های تبلیغی غرب می دادند . اینان چون مخالف نظام جمهوری اسلامی بودند هر دستوری را اجرا می کردند .
بر همین اساس سازمان اعلام کرد که حاضر است اوامر قدرت های بزرگ را اجرا کند و در واقع با این عمل سازمان دست به یک خود فروشی سیاسی زده و به طور رسمی اعلام کرد نیروهای خود را برای هر اقدامی در اختیار کشورهای مهاجم به عراق می دهد و بهای آن هم اجازه ریاست مسعود رجوی بود ، او نیروهای خود را به مزایده گذاشت تا قدرت ها به او اجازه دهند رئیس باقی بماند .
در طرف مقابل آمریکا نیز در نهایت به این نتیجه رسید که منافقین می توانند ابزار خوبی برای فشار به ایران باشند و آمریکا نباید آنها را از دست بدهد . به همین علت همه شعارهای مبارزه با تروریست را کنار گذاشت و حمایت بی دریغ خود را نسبت به منافقین ادامه داد . البته بعضی از نیروهای منافقین ، مثل جعفرزاده به طور رسمی تحت عناوینی همچون مشاور دستگاه های خبری در آمریکا کار می کردند . (2)
تلاش برای جلب نظر نمایندگان کنگره آمریکا و پارلمان اروپا در نظر سازمان ، یکی از راهکارهای حفظ تشکیلات در عراق و خروج از فهرست تروریستی بود . در همین راستا بعضی نمایندگان سازمان با اعضای کنگره آمریکا دیدار و گفتگو کرده و ضمن برپایی ضیافت ، هدایایی را نیز به آنها تقدیم می کردند .
در مقابل بعضی از این نمایندگان نیز از فعالیت های منافقین حمایت کرد و آنها را به عنوان یک گروه اپوزیسیون فعال و قانونی به رسمیت شناختند . در واقع حمایت نمایندگان کنگره آمریکا از منافقین پاداشی است به آنها به خاطر قرار گرفتن در چارچوب های مورد نظر آمریکا در برابر جمهوری اسلامی ایران .
همچنین در اروپا و در کشور انگلستان نیز گروهک منافقین به این منظور از شیوه های مختلف تبلیغی و روانی برای تأثیر گزاری در اذهان نمایندگان مجالس اعیان و عوام و شخصیت های حقیقی و حقوقی این کشور استفاده می کرد .
منافقین با ترتیب دادن مصاحبه با برخی از این نمایندگان و کسب حمایت آنان با تبلیغات فراوان خود را به حق جلوه داده ، آن را در برابر رأی عمومی مجالس انگلستان که در محکومیت سازمان منافقین صادر شده قرار می دادند .
منافقین همچنین با در دست داشتن لیست هایی به منظور جمع آوری امضا برای اعلام حمایت و هواداری از این گروهک با بیشتر سیاستمداران و اساتید دانشگاه ها و افراد سرشناس در اروپا دیدار و گفتگو داشتند و البته در مواردی انگشت شمار با ارائه مطالب خلاف واقع و تهمت به جمهوری اسلامی ایران توانستند تعدادی امضا جمع آوری کنند .
شاید تحت تأثیر همین گونه فعالیت های منافقین بود که مجلس عوام انگلیس در حمایت از منافقین بیانیه ای صادر کرد و با امضای یک بیانیه ای بین المللی برای لغو برچسب تروریستی علیه سازمان منافقین در انگلیس و اتحادیه اروپا فراخوان دادند .این در حالی بود که دولت انگلیس چندی پیش به طور رسمی این گروهک را تروریست اعلام کرده و حتی اقدام به بستن دفاتر و انسداد مالی این سازمان نموده بود .
در واقع این تعارض در برابر سازمان منافقین ناشی از اختلافات موجود بین جناح های مختلف در کشوها می باشد . بعضی از جناح ها و سازمان ها برای کسب آبرو و ضد خشونت جلوه دادن خود ، منافقین را محکوم می کردند و همچنین در مقابل گروه هایی نیز خواهان استفاده ابزاری از این سازمان به ویژه در تقابل آن با جمهوری اسلامی ایران بودند .
با این حال کل این گروهک به عنوان یک سازمان تروریستی ، البته جایی در میان افکار عمومی اروپا و دولتمردان این کشورها نداشت و این را باید نتیجه تلاش و زحمت مسئولین دست اندر کار در ایران دانست که با اقدامات به موقع و روشنگرانه برای اروپائیان آنها را نسبت به تفکر و عملکرد منافقین آشنا ساختند و زمینه حکومت این گروهک تروریستی را فراهم آوردند .
پی نوشت:
1. نادره افشار ، پیشین
2. روزنامه رسالت 3/5/1383
