این بار کشور قزاقستان نقش مساعی جمیله را در خصوص حل اختلاف مابین طرفین درگیر در سوریه و حامیان آنها ایفا می کند. هر چند این مساعی از نوع معمول آن نیست بلکه قزاقستان در حالی میزبان دوطرف درگیر منازعه است که این یک منازعه ی سطحی و ساده نبوده است. یکی از طرفین دولت سوریه و طرف دیگر گروه های مخالف دولت و شبه نظامیانی هستند که اقداماتشان قابل اغماض نیست!
اگرچه همواره بایستی برای صلح تلاش کرد و آن را به درجه ی تحقق رساند اما جنگی که صدها هزار قربانی داشته و خون هایی به ناحق ریخته شده را چه باید کرد؟! ما بر این مساله اذعان داریم که جنگ در سوریه باید هرچه سریعتر تمام شود و صلح برقرار گردد و باز هم معتقدیم که جنگ خانمان سوز است و پایان آن از هر چیزی بهتر است و بقای حیات در گرو صلح است اما نشست آستانه تا چه حد می تواند این مساله را محقق سازد و آیا واقعا تروریسم قابل مذاکره است؟
از یک جهت نشست آستانه حرکتی مثبت جهت پایان نزاع و ترور و حرکت بسوی صلح است و همچنین این نشست در یک سطح بالا و با حضور اعضای ناظری همچون جمهوری اسلامی ایران، روسیه و ترکیه برگزار می گردد. بنابراین انتظار می رود که نتایج مثبتی در بر داشته باشد.
از جهت دیگر گروه های مخالف شرکت کننده در این نشست به نظر می رسد اختیارات چندانی نداشته باشند و صرفا می خواهند خودی نشان دهند و ابراز وجود نمایند. چرا که تروریسم و گروه های تروریستی ساختار معقولی ندارند و بصورت شاخه ای عمل می کنند و همواره میان خودشان اختلاف نظر است و جالب اینکه تروریست ها وقتی دچار اختلاف می شوند همدیگر را می کشند. بنابراین تروریسم قابل مذاکره نیست.
از یک جهت دیگر حامیان تروریسم منطقه ای نیز قصدی برای پایان حمایت های خود از تروریسم ندارند. در حال حاضر در نشست آستانه، عربستان و قطر نقشی نداشته و آنها هم برای خود الزامی نمی بینند که از نتایج نشست تبعیت کنند. در این میان کشور ترکیه هم بخاطر وقایع اخیر در ترکیه به نوعی در حالت استیصال در این نشست حضور یافته و اینکه چقدر در خصوص مقابله با تروریسم و دست کشیدن از حمایت این گروه ها مصمم است، مشخص نیست.
از طرفی گروه داعش اصلا مذاکره را به رسمیت نشناخته و کماکان در تکاپو است چراکه داعش در دوجبهه سوریه و عراق مشغول خرابکاری است و آینده ای را برای خود متصور نیست. بنابراین مذاکره با نمایندگان این گروه کاری عبث است.
به نظر می رسد نشست آستانه در قزاقستان بایستی این نتایج را در بر داشته باشد:
-توقف بی قید و شرط جنگ از سوی گروه های مخالف
-خروج اتباع غیر سوری گروه های مخالف از خاک سوریه
-تحویل کلیه تجهیزات نظامی به دولت سوریه
-محاکمه ی سران مخالف به جهت نسل کشی و تروریسم مفرط در خاک سوریه
-پایان حمایت های نابخردانه برخی کشورهای عربی از گروه های افراطی تروریستی
هر چند این پایان راه نیست و مقابله جدی با تروریسم کماکان ادامه می یابد و پایان جنگ در سوریه به معنای پایان مقابله و نابودی تروریسم نیست. چراکه بعد از سوریه بایستی عراق هم چنین شرایطی را تجربه کند. از این رو صلح و ثبات و پایان جنگ به معنای نادیده گرفتن کشتار وسیع و به ناحق مردم نیست و تروریست ها بایستی مورد بازخواست قرار گیرند.
هرچند نشست صلح آستانه به نفع گروه های مخالف است و امتیازی است که در این فرصت به آنها داده شده و اگر این گروه ها تبعیت نکنند بایستی منتظر ضربه سهمگینی از سوی رزمندگان جبهه ی حق باشند. به هر حال بعد از دو روز نشست آستانه شاید بتوان این روند مذاکراتی را دیپلماسی نیمه موفق قلمداد نمود اما باز هم بایستی به انتظار بنشینیم تا آثار این مذاکرات را در آینده ای نزدیک ببینیم.
