محبت به خانواده
منبع: بنیاد هابیلیان(خانواده شهدای ترور کشور)از خصوصیات بارز آن شهید گرانمایه این بود که با همه افراد خانواده و بخصوص خردسالان با مهربانی و روی خوش رفتار می کرد. زمانی که به خانه می آمد، با تأسی به رفتار و منش اجداد گرامی اش، با تبسم و خنده نزد اهل خانه می رفت و هیچ گاه مسائل خارج از منزل را به خانواده منتقل نمی کرد تا مبادا باعث رنجش آنان شود.
شهید کامیاب خود، درباره رفتار با همسرش می گوید:
من می خواهم طوری عملاً در زندگی خانوادگی رفتار کنم که حضرت علی (علیه السلام) و فاطمه زهرا (علیها السلام) با هم رفتار می کردند و می خواهم خودم را این طور عادت دهم که مانند آن بزرگواران رفتار کنم. (مصاحبه با سید محمد کامیاب ، برادر شهید)
همسر شهید در این باره می گوید:
شهید کامیاب انسان وارسته ای بود. من به او علاقه عجیبی داشتم، زیرا فردی خوش برخورد و دارای متانت و وقار بود. او بسیار مهربان بود. خیلی کم عصبانی می شد و با همه اعضای خانواده صمیمی بود. هرگاه به منزل می آمد اگر چه خسته بود، همیشه با خنده وارد می شد و در کارهای منزل به من کمک بسیار می کرد و در تربیت فرزندان اهتمام خاصی داشت.
سید حسن کامیاب درباره رفتار او با خانواده می گوید:
ایشان در منزل الگوی همه بود. گاهی من از مدرسه دیر می آمدم و خسته می شدم. ایشان با مهربانی کنار من می نشست و با من شوخی و مزاح می کرد و می گفت: تا شما نخندید من نمی روم بخوابم. همیشه مرا کمک و نصیحت می کرد، ما همه علاقه خاصی به وی داشتیم. ایشان علاقه زیادی به پدر و مادرمان داشت و در هنگام بیماری به خوبی از آنها مراقبت می کرد یا برایشان امکانات لازم را فراهم می کرد.
نقل می کنند که ایشان دختر کوچکی داشتند که گاهی که ایشان وارد حیاط منزل می شد، در حال گریه بود. ایشان او را در آغوش می گرفتند و به نوازش و صحبت کردن با او می پرداختند تا زمانی که کودک یا در آغوش پدر به خواب می رفت یا این که آرام می شد و مجدداً مشغول بازی می گشت.
