تغيير مواضع ايدئولوژيك و پذيرش تئوري و تحليل هاي ماديگرايانه ماركسيسم در سال 54 ، آغازي بود بر افول اختر كم فروغ سازمان مجاهدين خلق ايران و افتادن از چشم و دل مردم و از كف دادن اعتبار و احترام مردمي و جدا شدن از صف مبارزات اسلامي امت و فرو غلتيدن در گرداب خود مداري و ذهني گرايي .

و اينگونه شد كه همچون بسياري از گروه ها و سازمان هاي سياسي كوچك و بزرگ ، سازمان مجاهدين خلق از ايفاي نقشي مؤثر و مثبت در تكوين و تحقق انقلاب اسلامي عاجز ماند و عملاً و ناگزير ،‌ تنها نظاره گر پيروزي اصيل ترين و عظيم ترين انقلاب الهي _ انساني در چهارده قرن اخير به رهبري ابر مجاهد و مصلح عصر غيبت ، حضرت امام خميني بود .

خصلت عمده مجاهدين ، خود محوري و قدرت طلبي است ، از اين رو همواره درصدد كسب قدرت و حتي حكومت بوده اند و به همين جهت از اولين روز پيروزي انقلاب اسلامي ، سهم بزرگي از آن طلب مي كردند و با اتخاذ مواضع سياسي پيچيده و پر ابهام و روش هاي منافقانه مبتني بر تفكر چپ ، سعي در زمينه سازي براي دستيابي به هدف استراتژيك خود داشتند.