پس از جنگ جهانی دوم ، امپریالیسم آمریکا از دنیای غرب و امپریالیسم روسیه از دنیای شرق به عنوان سرمداران استکبار جهانی سر بیرون آوردند و برای بسط و گسترش اراضی ، منافع ، قدرت سیاسی ، اقتصادی و نظامی خود ، اقدام به اشغال و سپس الحاق اراضی مستضعفین جهان نمودند ، در این جهت تا آنجایی که می توانستند به زور سرنیزه و آنجا که سرنیزه کاربردی نداشت از مزدوران بومی سود جستند .

در این راستا امپریالیسم شرق و غرب با ایجاد احزاب و گروه های متفاوت به ظاهر گوناگون در استراتژی ، تاکتیک ، شعائر و ... هدف کلی خود یعنی به سلطه کشاندن اقصی نقاط جهان را پی ریزی کرده و با تبلیغات زهرآگین خود در دنیا و اذهان روشنفکران و آزادی خواهان این باطل را ترسیم کردند که بدون اتکاء به یکی از ابرقدرت ها قادر به خروج از سلطه دیگری نخواهند بود ، ایضاً آن که این اتکاء و وابستگی را به آزادی و استقلال تعبیر و تفسیر کرده و در اذهان جای دادند .

متأسفانه در کشورهای جهان سوم این حیلت کارگر افتاد و عموم آزادی خواهان در بندهای عنکبوتی این تبلیغات مگس وار گرفتار شدند ، تازه این قشر آزادیخواه بود که به چنین عناصری تبدیل شدند ، حال تصور کنید که مزدوران و تربیت شدگان و وابستگان علنی و پنهان به چه دژخیمانی تبدیل شدند .

دژخیمانی که عطش قدرت یافتن ، انصاف ، وجدان ، شرف را از وجودشان ربوده و حیوانیت بلکه اضل حیوانیت را جایگزین آن کرده است . دژخیمانی که از قتل عام ، کشتن مردم بیگناه و هموطن ، کودک شیرخوار و بزرگسالان از کار افتاده نه تنها احساسات آنان را بر نمی انگیزاند بلکه حریص تر ، عصبی تر ، جنون آمیزتر ، تشنه خون مردم بیگانه می گردند .

جالب توجه است با وجود جنایات آشکار و پنهانی ، به ظاهر خود را مردمی ، خلقی ، آزادیخواه غیر وابسته ، طرفدار طبقه کارگر و مستضعف و فقیر نشان می دهند و با دادن شعارهای تند و تیز منافقانه سعی در کسب مشروعیت مردمی برای فروکش نمودن عطش قدرت یابی خود می نمایند ...