با روی کارآمدن جمهوری‌خواهان (2009-2001)، شاهد به صحنه‌آمدن رویکردی ایدئولوژیک هستیم که می‌توان از آن به عنوان منطق جنگ‌طلبِ نومحافظه‌کاران در امریکا یاد کرد. این منطق نفوذ کسانی را نشان می‌دهد که به تعبیر بوت[1] حامی منافع اسرائیل هستند. تفکر نومحافظه‌کار اصولاً در رویارویی با مخالفینِ سیاست‌های ایالات متحده در مناطق جهان، قائل به اقدام خشونت‌آمیز است. الگوی ثبات هژمونیک به عنوان تأمین‌کننده این وضعیت، دستگاه تصمیم‌گیری سیاست خارجی امریکا را بعد از یازده سپتامبر به سمتی سوق داد که تروریسم در قالب کشورگشایی (حمله به عراق)، حامی‌پروری منطقه‌ای و توجیهات ارزشی، از نتایج آن است. از منظر این مقاله، تروریسم دوره مورد بررسی تا مقطع کنونی (2013) در خاورمیانه ناشی از سیاست‌های امریکا است. اگرچه امریکا بعد از یازده سپتامبر، رفتار خود را بر مبنای کنش‌های دموکراتیک توجیه می‌کند اما نتایج حاصله از حضور این کشور در منطقه خلاف این امر را نشان می‌دهد. نکته جدیدی که این مقاله بر آن تأکید می‌کند این است که بعد از یازده سپتامبر اساساً شاهد دو چهرۀ خاص از تروریسم هستیم: تروریسم دولتی مستقیم و غیرمستقیم یا محلی. چهرۀ مستقیم در لشکرکشی به عراق و نوع دوم در سیاست‌های منطقه‌ای و بین‌المللی امریکا تجلی یافته است.