پدیدۀ ترور و تروریسم ریشه در تاریخ کهن دارد، اما استعمال این واژه از دهۀ 1960 میلادی به بعد به دلیل توسعۀ عملیات تروریستی معمول شده است. کشورها همواره برای برقراری امنیت در سطح داخلی و بین‌المللی به وضع قوانین و مقرراتی مبادرت نموده‌اند که با جلوگیری از اقدامات سوء فردی یا دولتی شرایطی توأم با امنیت و آسایش برای ملت‌ها ایجاد شود تا افراد در چنین شرایطی بتوانند استعدادهای خود را بروز دهند و از آن‌ها در جهت تعالی خود و جامعه استفاده کنند. از جمله اقداماتی که امنیت جوامع را با خطر روربرو می‌کند اقدامات تروریستی است که هنوز جامعۀ بین‌المللی در از میان برداشتن آن توفیق چندانی نیافته است. این عدم موفقیت علل بسیاری دارد که یکی از آن‌ها عدم تفکیک صحیحی اقدامات تروریستی از نهضت‌های آزادی‌بخش با عنوان پایه و اساس حق تعیین سرنوشت ملت‌هاست