جرم‌شناسی تروریسم و مبارزه با آن در قوانین جمهوری اسلامی ایران

تروریسم دانش‌واژه‌ای در علوم انسانی است که امروزه بیش از پیش پیامدهای آن در سرتاسر جهان چهره می‌نماید. بهره‌گیری از خشونت برای حذف آماج‌ انسانی با اهداف سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و...، مفهوم سنتی تروریسم است. افزون بر این، همگام با فرآیند جهانی‌شدن و پیشرفت‌های صنعتی، تروریسم‌های فرهنگی، اقتصادی و سایبری نیز زاده شده است. نظام جمهوری اسلامی ایران از آغاز پیدایش، به دلیل ماهیت اعتقادی و مبارز خود همواره آماج حملات تروریستی بوده و در عمر کوتاه سی‌وپنج ساله خود بر اساس آمار دولتمردان و دیگر شهروندان بی‌گناه بزه‌دیده این جرم، بزرگ‌ترین قربانی تروریسم در جهان شده است. حال این سؤال پیش می‌آید رویکردهای پیشگیری و سرکوبی تروریسم در قوانین جمهوری اسلامی ایران چگونه است؟ نظام‌های سیاست جنایی باید پاسخ‌های کنشی و واکنشی مناسبی را برای مبارزه با تروریسم سامان‌دهی کنند. همچنین، به دلیل ماهیت یا دسته‌کم شرایط پیرامونی بین‌المللی تروریسم، راهبردهای فراملی، منطقه‌ای و جهانی نیز اهمیتی بنیادین دارد. برنامه راهبردی سیاست جنایی جمهوری اسلامی ایران برای رویارویی با این بزهکاری بین‌المللی سیاست کیفری بسیار محدودی را در پیش گرفته و هنوز در قوانین جمهوری اسلامی ایران تروریسم به درستی جرم‌انگاری نشده است. با وجود درگیری بسیار آشکار نظام حکومتی کشور ما با این بزهکاری و وجود سازمان‌های ضدانقلابی تروریستی در مرزهای شرقی و غربی کشورمان، هنوز هم قانونی فراگیر برای مبارزه با اقدامات تروریستی تصویب نشده است. این نوشتار می‌کوشد تا با مطالعه جایگاه تروریسم در قوانین جمهوری اسلامی ایران، مهم‌ترین راهکارهای پیشگیری و سرکوبی آن را به این سامانه سیاست جنایی پیشنهاد کند.