پرونده جنایات صدام

جنگ این پدیده شوم انسانی که ارمغان زیادی خواهی های بشر از ابتدای خلقت انسان تا کنون بوده است ، همواره مورد نکوهش اهل خرد و اندیشه بوده است و از آن به عنوان لکه ننگ کارنامه بشری یاد می شود .

درگیری و ستیزه را بعد از درگیری هابیل و قابیل شاید کسی به درستی نداند که از کجا و به چه علت آغاز شد ، اما آنچه بیشتر از این مسئله همواره مورد نظر بوده ، بازتاب نافرجام حکم فرمایی روح صلح و آشتی در میان انسان ها بوده است .

روزی که پیامبر اسلام (ص) کلام پروردگار را به میان اصحاب خود برد که : " همانا بهترین شما در نزد پروردگار با تقوی ترین شماست " شاید کمتر کسی گمان می کرد که روزی روزگاری آدمی به حدی در تمایلات نفسانی و دنیایی خود غرق شود و تا آنجا در خون و خونریزی و کشتار پیش رود که اهرم های باز دارنده زیادی برای بازداشت اندیشه خشونت وضع شود و از این رهگذر هر که زور بیشتری داشته باشد قانون را زیر پا گذارد و بیشتر خون بریزد ...

در تاریخ 100 سال اخیر جنگ ها همواره ابزار زور یا اختناق حق و اعتراض بوده اند ، اما مقررات بین المللی زمانی که برای منع جنگ ناکارآمد شدند با توسل به بندها و قوانینی دیگر سعی در کاهش اثرات مخرب و خانمانسوز جنگ داشتند ، بگونه ای که با پیاده سازی این قوانین مصائب باز مانده از جنگ به حداقل ممکن کاهش یابد .

در این زمینه موارد بسیاری تا کنون به تصویب رسیده که علیرغم تأکیدات بسیار در موارد عدیده ای جامعه عمل به خود ندیده و بارها و بارها نقض شده است که یکی از این موارد عدم کاربرد سلاح های شیمیایی در جنگ ها می باشد .

به موجب ماده 22 عهدنامه چهارم کنفرانس لاهه (1907) متخاصمان حق ندارند از هر وسیله ای که دلشان خواست برای زیان رساندن به دشمن استفاده کنند و بند اول ماده 35 پروتکل اول 1977 الحاقی به کنوانسیون های چهارگانه 1949 ژنو تصریح می کند که در هر درگیری و جنگ مسلحانه طرف های درگیر در انتخاب روش ها یا وسایل جنگی دارای اختیار مطلق و نامحدود نیستند .

همچنین طبق مقررات وضع شده در سال 1874 (کنفرانس بروکسل) و در سال های 1899 و 1907 (کنفرانس لاهه) کشورهای متخاصم ملزم شده اند که از سرایت جنگ به افراد غیر نظامی خودداری کرده و افراد غیر نظامی را از صحنه درگیری خارج کنند .

اگر بپذیریم که کشتن نیروهای مقابل هدف اصلی و منع نشده جنگ است ، آیا ایجاد سوختگی های شدید ، تاول های دردناک ، از دست دادن بینایی ، تهوع ، سرفه های شدید و دردآور ، مشکلات حاد ریوی ، مرگ های سخت و جانکاه و نابودی اعصاب و روان که در اثر بمباران شیمیایی به وجود می آیند برای پیشبرد جنگ ضروری است ؟

اولین بار در جنگ جهانی اول بود که از بمب شیمیایی استفاده شد و بعد از آن ایتالیا در حبشه از آن استفاده کرد و سومین بار عراق این سلاح ها را در طول جنگ تحمیلی علیه ایران استفاده کرد و در همین ایام بود که رژیم صدام به صورت گسترده از گازهای ارگانو فسفره (عوامل اعصاب) و تاول زا (گاز خردل) استفاده کرد .

برای اولین بار عراق در منطقه میمک و در تاریخ 23 دی ماه 1359 از گازهای تهوع آور علیه رزمندگان ایران و ساکنین بومی آن منطقه استفاده کرد ، همچنین طی ماه های مرداد ، آبان و اسفند 62 با بمباران هوایی به دفعات شهرهای پیرانشهر ، رواندوز ، حاج عمران ، پنجوین (عملیات والفجر 4) و جزایر مجنون (عملیات خیبر) را مورد تهاجم شیمیایی گسترده قرار داد .

عملیات بدر (والفجر 8 ) ، فتح فاو ، کربلای 4 و 5 منطقه آبادان و شلمچه در سال 65 ، شهرهای سردشت ، خرمشهر ، مریوان ، سرپل ذهاب ، گیلان غرب ، اشنویه و .... نیز در زمره موارد متعدد دیگری بودند که صدام بدانجا حمله شیمیایی نمود و آثار بسیار را بر جای نهاد ، که در این میان حمله رژیم عراق به شهرستان سردشت در 7 تیر سال 66 یکی از دهشتناک ترین این حملات بود .

این نکته قابل ذکر است که مواد شیمیایی که در سلاح ها به کار می رود سه دسته اند که بر پوست ، اعصاب و دستگاه تنفسی آسیب می رسانند و استفاده از گازهای شیمیایی توسط عراق در طول جنگ با ایران بیش از 100 هزار مجروح و شهید در کشورمان بر جای گذاشت .

 

 

Halabche

 

صدام با حمایت بی دریغ غرب و خصوصاً آمریکا ، آزادانه قوانین بین المللی جنگ را نقض کرد و صدمات و لطمات بسیاری را به رزمندگان کشورمان وارد ساخت .

بیش از 200 شرکت در تجهیز عراق به سلاح شیمیایی شرکت داشتند که در این میان 40 شرکت مربوط به کشور آلمان است ، شرکت پیر پند علیا ، مؤسسه ژیات و مؤسسه صنایع تسلیحات دفاعی نیروی زمینی از جمله مراکز تولید کننده گلوله های مخصوص پرتاب سلاح شیمیایی بودند که این گلوله ها را کاملاً مخفیانه تولید و به عراق ارسال می کردند .

میشل سام سیو از مهندسین یکی از مؤسسات در اسناد و مدارک خود اعتراف می کند : " ما در اینجا گلوله هایی را بدون توجه به محتویات آنها می سازیم ، ولی مطمئن هستیم که از آنها برای سلاح های شیمیایی استفاده می شود ."

فروش 500 هزار تن گاز خردل به عراق توسط شرکت بلژیکی فیلیپس پترولیوم در سال 62 ، ساخت مجتمع سامره عراق به عنوان بزرگترین کارخانه سلاح شیمیایی جهان توسط شرکت آلمانی کارل کولهب که از گاز خردل و اسید پروسیک تا گازهای عصبی سارین و تابون در این کارخانه تولید می شد ، تنها گوشه هایی از حمایت تسلیحاتی شیمیایی غرب از صدام است .

ارتش ایران در خصوص سلاح های شیمیایی دارای هیچگونه تجربه ای نبود و تنها دارای یک تشکیلات محدود شیمیایی به نام " ش . م . هـ " بود که مخفف شیمیایی ، میکروبی و هسته ای بود .

با شدت گرفتن حملات عراق در طول جنگ تحمیلی ، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در سال 61 سازمانی به نام " ش . م . ر " را ایجاد کردند که مخفف سه کلمه شیمیایی ، میکروبی و رادیو اکتیو بود .

اما با تمام این اوصاف ایران هیچگاه توان نظامی عراق در تولید سلاح های شیمیایی را نداشت که این امر به واسطه تعهد ایران مبنی بر پایبندی به عدم استفاده از سلاح های شیمیایی بود .

ضمن این که اگر ایران پای به عرصه تولید اینگونه سلاح ها می گذاشت هیچ کشور غربی ایران را یاری نمی کرد ، امروز در دنیا 7 کشور دارای سلاح هسته ای هستند ، 20 کشور دارای سلاح شیمیایی و نزدیک به 10 کشور نیز سلاح بیولوژیک دارند که اسرار تولید آن را حفظ کرده اند .

مصدومان حملات شیمیایی عراق به کشورمان در طول جنگ تحمیلی با حملات بیشتر صدام افزایش یافت و ایران با اعزام مصدومین و مجروحین حملات شیمیایی عراق به خارج از کشور جهت مداوا ، در پی اثبات استفاده عراقی ها از سلاح های شیمیایی بود .

ولی تا زمانی که جنگ ادامه داشت هیچ سازمان و نهاد بین المللی به صورت رسمی جنایات صدام را محکوم نکرد ، رژیم صدام در طول جنگ تحمیلی 350 بار به ایران حمله نظامی کرد که تنها 250 مورد آن به شهرهای مرزی صورت گرفت .

صدام در استفاده از سلاح های شیمیایی حتی به هموطنان خود نیز رحم نکرد و هم زمان با عملیات والفجر 10 در 23 اسفند سال 1366 و تصرف برخی از مناطق شمال شرق عراق از جمله حلبچه ، توسط نیروهای ایرانی به روستاهای کردنشین حمله کرد و به بهانه حمایت و استقبال آنها از ایران ، هزاران زن و مرد و کودک را مورد حمله شیمیایی قرار داد .

در حال حاضر بیش از 48 هزار جانباز شیمیایی در ایران پرونده پزشکی دارند و این آمار به جز تعداد کثیری است که شهید شده و یا هنوز شناسایی نشده اند .

با دستگیری صدام در 23 آذر 82 و پیش از تشکیل دادگاه رسیدگی به جنایات او ، بکارگیری سلاح شیمیایی علیه کردهای حلبچه در سال 1988 ، حمله سال 1988 علیه کردها در شمال عراق ، کشتار 5 هزار تن از اعضای قبیله بارزانی در سال 1983 و ... عنوان شد ، اما از حملات شیمیایی وی علیه ایران اسمی برده نشد .

شاید یکی از علل اساسی که آمریکا از طرح مسائل و جنایات شیمیایی و استفاده گسترده صدام از سلاح های شیمیایی بر علیه ایران جلوگیری کرد این بود که خواسته یا ناخواسته پای آمریکا نیز به میان کشیده می شد .

امروز به منزل هر جانباز شیمیایی که بروی آثار دردهای کهنه و ماندگار ددمنشی های رژیم عراق مبنی بر استفاده از سلاح های شیمیایی را بر چهره این عزیزان می بینی و هرازگاهی نیز خبر شهادت یکی از آنها را می شنوی .....


دی 1402
شنبه 1 شنبه 2 شنبه 3 شنبه 4 شنبه 5 شنبه جمعه
1
2
3
5
6
7
8
9
10
11
12
14
15
16
17
18
19
21
22
23
28
29