سال 1360 یکی از پرحادثه‌ترین سال‌ها در تاریخ معاصر ایران به‌حساب می‌آید. در این سال گروهک تروریستی منافقین با به شهادت رساندن آیت‌الله بهشتی و تعدادی از نمایندگان مجلس و همچنین به شهادت رساندن محمدعلی رجایی، رئیس‌جمهور و محمدجواد باهنر، نخست‌وزیر درصدد برآمدند تا هر سه قوه قضائیه، مقننه و مجریه را از کار انداخته و حکومت نوپای اسلامی را دچار فروپاشی کنند.
گروهک منافقین بر اساس ایدئولوژی مارکسیستی به این نتیجه رسیده بود که جمهوری اسلامی ایران فاقد پایگاه
سازمان مجاهدین خلق (منافقین) همزمان با عزل بنی‌صدر از ریاست‌جمهوری، 30 خرداد ماه سال 60 اقدام به برگزاری تجمع خیابانی کرد و به فاز مسلحانه علیه نظام جمهوری اسلامی وارد شد و تهران و برخی شهرها به صحنه درگیری مسلحانه میان هواداران مسلح سازمان (یا همان میلیشیا) و مردم عادی و نیروهای کمیته و شهربانی تبدیل شد.
از آنجا که ورود به فاز مسلحانه موجب ریزش و بریدن بخشی از نیروهای تشکیلاتی سازمان شد، منافقین در اولین خط نظامی خود تصمیم به ترور و از بین بردن مسئولان
بنا بر اسناد متقن و غیرقابل خدشه که مؤسسات و مجامع غربی هم بر روی آن صحه گذاشته‌اند، گروهک تروریستی منافقین حدود ۱۷ هزار ایرانی بیگناه را به شهادت رسانده است و حتی اعضای این گروهک به ترور مقامات و مسئولان سیاسی جمهوری اسلامی ایران نیز مبادرت ورزیده‌اند.
با این همه جنایت و سبوعیت، سرکردگان و اعضای گروهک تروریستی منافقین تحت حمایت سردمداران رژیم آمریکا در اروپا آزادانه مشغول گشت‌وگذار و توطئه‌چینی برای ارتکاب جنایت و اقدامات تروریستی در داخل خاک ایران هستند.
حقوق‌بشر آمریکایی، تصویری پارادوکسیکال از یک ترکیب واژگانی است که در واقع هیچ سنخیتی با هم ندارد، چراکه دولتی در ایالات متحده استقرار دارد که نه برای بشر و نه حقوق انسان حرمتی قائل نیست و همه‌چیز را در شکل کالا برای تجارت می‌بیند.
نه فقط دولت ترامپ، بلکه همه دولت‌ها در کاخ سفید، انسان را ابزاری برای سود اقتصادی می‌بینند. هدف زندگی در نظام فکری سیاستمداران آمریکایی سود بیشتر است و این هدف که ترجمانی از سرمایه‌داری وحشی در غرب است، جایی برای حقوق انسان باقی نمی‌گذارد.
علی دارابی استاد دانشگاه در یادداشتی با اشاره به حوادث تلخ دهه ٦٠ به بیان آموزه هایی از این حوادث پرداخت.
در تیر ۱۳۶۰ گروهک تروریستی منافقین که پیش‌تر وارد فاز نظامی و ترور گسترده سران انقلاب و مردم عادی شده بود، در یک عملیات نفوذی توسط عامل خود محمدرضا کلاهی در دفتر مرکزی حزب جمهوری اسلامی بمب قوی را جا‌گذاری کرد و تئوریسین و نظریه‌پرداز بزرگ انقلاب و متفکر جمهوری اسلامی یعنی آیت‌الله دکتر بهشتی رییس قوه قضاییه را به همراه ۷۲ تن از یاران انقلاب به شهادت رساندند.
روز‌هایی که بر ما می‌گذرد، تداعی‌گر سالروز فاجعه هفتم تیر و شهادت آیت‌الله دکتر سیدمحمد حسینی بهشتی است. از این روی و در نخستین صفحه از مجموعه بزرگداشت نامه‌های آن بزرگ، بهتر دیدیم تا حدیث مکانت علمی و عملی او را در خاطرات و بیانات رهبر معظم انقلاب جست‌وجو کنیم. آنچه پیش‌رو دارید، شامل بازخوانی تحلیلی برخی از این خاطرات است. امید آنکه مقبول آید.
اگر در حوزه می‌ماند، یکی از مراجع مسلم تقلید می‌شد!
شاید
یکی از جدیدترین اخبار در خصوص رسانه‌‌‌های رژیم صهیونیستی ساخت یک مینی سریال به اسم تهران و با موضوع مقابله نیروهای اسرائیلی با ایران است. با توجه به این که پیش از این نیز چنین فیلم‌هایی در سینما و تلویزیون رژیم صهیونیستی ساخته شده است، لزوم رسیدگی به آثار سینمایی صهیونیستی در خصوص تروریسم و راه‌های مقابله با این بازی جدید بیش از پیش آشکار می‌شود. برای ارائه راهکار ابتدا باید اهداف اسرائیل از ساخت این مینی سریال در ژانر اکشن-کمدی را ارزیابی نمود. برخی از اهداف صهیونیستها از ساخت این سریال
«مجاهدین خلق، شما فرزندان نهضت آزادی هستید، در سال ۱۳۴۳ که در زندان بودیم به دنیا آمدید و راه خود را پیش گرفتید، بدون آنکه از خانه فرار کرده یا اخراج شده باشید.» این عبارت یکی از معروف‌ترین جملات مهندس بازرگان در اردیبهشت ۱۳۶۰ درباره سازمان مجاهدین خلق است؛ جمله‌ای که سعی داشت آنها را به آرامش دعوت کند.
هرچند این عبارت بازرگان یکی از جملاتی است که همواره برای نشان دادن خاستگاه مجاهدین خلق که نهضت آزادی است، مورد استناد قرار می‌گیرد، با این حال بررسی تاریخ
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و فروپاشی حکومت 2500ساله شاهنشاهی ایران، گروهی از زندانیان سیاسی در رژیم پهلوی که داعیه مجاهدت در راه سرنگونی رژیم را داشته و مبارزات خود را در به‌ثمرنشستن پیروزی انقلاب اسلامی مهم می‌پنداشتند، به‌دنبال سهم‌خواهی و دراختیار‌گرفتن بخشی از قدرت در ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران برآمدند.مسعود رجوی که در دستگیری‌های گسترده ساواک به‌همراه برخی دیگر از اعضای اصلی مجاهدین دستگیر شده بود و در زندان همکاری‌های گسترده‌ای با ساواک علیه هم‌تیمی‌های خود داشت، پس از
۳۹ سال قبل با ورود سازمان منافقین به فاز مسلحانه رفتارهایی از این گروه سر زد که شباهت فراوانی به رفتارهای سال‌های اخیر گروه‌هایی مانند داعش دارد. در این گزارش به بخشی از استراتژی سازمان در ایجاد رعب و وحشت می‌پردازیم.
روزهای نخست تیرماه سال 1360، روزهای پرالتهابی در تاریخ سیاسی ایران اسلامی است. سازمان مجاهدین خلق یک روز پیش از برکناری بنی‌صدر از ریاست جمهوری توسط مجلس شورای اسلامی، با شورش مسلحانه علیه نظام وارد فاز مسلحانه شد. آنها بعد از اعلام عدم کفایت ابوالحسن بنی‌صدر برای ریاست‌جمهوری،
سال‌هاست در کتب، مقالات و مستندهای سیاسی دیده و شنیده‌ایم که منافقین در 30خرداد1360 وارد فاز مسلحانه شدند. این گزاره ناخودآگاه ما را به این درک غلط از این گروهک تروریستی می‌کشاند که آنها قصد همراهی با انقلاب را داشتند یا حداقل به مبارزه سیاسی و رفتارهای مسالمت‌آمیز معتقد بودند؛ ولی از آنجایی‌که نظام شرایط را برای آنها فراهم نکرد، به فاز مسلحانه سوق داده شدند!
مروری کوتاه بر مستندات تاریخی نشان می‌دهد که این گروهک تروریستی از نخستین روزهای پیروزی انقلاب
بررسی محتوایی نشریه مجاهد از پیروزی انقلاب تا 30خرداد60
گروهک تروریستی منافقین از نخستين روزهاي پس از پيروزي انقلاب اسلامي به اتكاي اين توجيه كه جمهوری اسلامی قادر به تحقق «جامعه بي‌طبقه توحيدي» و رهبري مبارزه ضدامپرياليستي نيست، سرنگوني حكومت و به‌دست‌گرفتن قدرت را در بين لايه‌هاي سازماني مورداعتماد كادر مركزي، هدف استراتژيك خود اعلام نمود و علی‌رغم اعلام وفاداري لفظي به امام خمینی(ره)، با تبليغ و تأكيد گسترده و مستمر بر صلاحيت و پيشتازي انحصاري خود، نيرو و جريان ديگري را براي تحقق اهدافي
«اگر به گروهک منافقین چند پست سیاسی داده می شد، احتمالا سرنوشت آن ها تغییر می‌کرد.» «اگر آنها در مجلس چند کرسی داشتند و در وزارتخانه‌ها و یا شهرداری‌ها به کار گرفته می‌شدند، در انقلاب حل می‌شدند و دیگر دست به سلاح نمی‌بردند.» این‌ها بخشی از گزاره‌هایی است که در چند سال اخیر مطرح شده و همه بر روی این مسئله تاکید دارند که اگر منافقین در مدیریت کشور به کار گرفته می‌شدند، آنها به جای یک سازمان تروریستی تبدیل به یک حزب نهادمند در چارچوب دموکراسی می‌شدند. هر چند این گزاره‌ها در ابتدا توجه هر فردی
مقطع تاریخی 30خرداد1360، پس از گذشت بیش از 39 سال از وقوع آن، هنوز محل بحث و گفت‌وگو میان بسیاری از صاحب‌نظران و تحلیلگران مسائل سیاسی ایران است؛ اینکه چرا گروهی که خود را نیروی انقلابی می‌دانستند به‌سرعت در برابر آن قرار گرفته و در یک حرکت خام (به اذعان بسیاری از تحلیلگران) خود را در مقابل نظام حاکم و مردم انقلابی حامی آن قرار دادند.در رابطه با وقوع شورش ناکام منافقین در 30خرداد1360 نوشته‌ها و گفت‌وگوهای فراوانی وجود دارد که هر کدام از زاویه خاصی
مقدمه
میلیشیا براساس تعاریف فرهنگ‌های لغت، نیرویی نظامی است که از شهروندان به منظور ارتقای ارتش منظم در شرایط اضطراری تشکیل یافته است. البته میلیشیا در فرهنگ آکسفورد تعریف دیگری هم دارد: به نیروی نظامی گفته می شود که درگیر فعالیت‌های شورشی یا تروریستی در مخالفت با یک ارتش منظم است. و منظور این نوشتار از میلیشیا، همین معنای اخیر آن است که به نیروهای شورشی مسلح سازمان‌یافته در سال‌های اول انقلاب اطلاق می‌شد. بعد از انقلاب اسلامی، واژه میلیشیا در ایران نخستین بار توسط منافقین (مجاهدین خلق) به
سال 1360 یکی از پرحادثه‌ترین سال‌ها در تاریخ معاصر ایران به‌حساب می‌آید. در این سال گروهک تروریستی منافقین با به شهادت رساندن آیت‌الله بهشتی و تعدادی از نمایندگان مجلس و همچنین به شهادت رساندن محمدعلی رجایی، رئیس‌جمهور و محمدجواد باهنر، نخست‌وزیر درصدد برآمدند تا هر سه قوه قضائیه، مقننه و مجریه را از کار انداخته و حکومت نوپای اسلامی را دچار فروپاشی کنند.
گروهک منافقین بر اساس ایدئولوژی مارکسیستی به این نتیجه رسیده بود که جمهوری اسلامی ایران فاقد پایگاه
