در هفته‌های اخیر شاهد کشتار و آوارگی مسلمانان بی‌گناه میانمار بودیم که موجی از واکنش‌ها را در عرصه منطقه‌ای و بین‌المللی به‌همراه داشته است. ارتش در کنار بودائیان افراطی میانمار با چراغ سبز رئیس حزب حاکم کشورشان سخیف‌ترین جنایت را علیه اقلیت مسلمان روهینگیا انجام دادند که شاید بتوان آن را مصداق تروریسم دولتی برشمرد. حضور نیروهای دولتی از یکسو و بی‌تفاوتی حاکمان میانمار در قبال خشونت گروه‌های رادیکال علیه مسلمانان مصداق این مدعاست. جنایات اخیر در حالی رخ می‌دهد که رهبر میانمار «آنگ سان سوچی» جایزه صلح نوبل را در سال 1991 از آن خود کرده است.
نسل‌کشی مسلمانان در میانمار نمادی از مظلومیت و مشقت اقلیت‌های مسلمان در سرتاسر جهان است که حمایت عملی و معنوی جهان اسلام را می‌طلبد. در همین راستا و در مقابله با اسلام‌ستیزی دولت میانمار و کشتار مسلمان چند سازوکار ضرورت می‌یابد: نخست، تحریک افکار عمومی جهان علیه این جنایات و تلاش برای جلب توجه شهروندان سراسر جهان در رابطه مسلمانان میانمار می‌باشد. درحالی‌که با گذشت روزهای متمادی از بحران انسانی و کشتار مسلمانان همچنان مجامع بین‌المللی در مقابل این فاجعه انسانی سکوت اختیار کرده‌اند، ضرورت دارد تا کشورهای مسلمان از ظرفیت‌های خود به‌ویژه قدرت رسانه‌ای جهت انعکاس اخبار میانمار اقدام کرده و افکار عمومی را علیه جنایت بشری این کشور به واکنش وادارند. دوم، انزوای دیپلماتیک میانمار از سوی کشورهای مسلمان است. در همین ارتباط، کشورهای مسلمان می‌توانند از طریق قطع روابط دیپلماتیک با میانمار این کشور را تا حدودی منزوی کرده و آن را تحت فشار سیاسی قرار دهند. سوم، اعمال اقدامات تنبیهی نظیر تحریم با هدف تغییر رفتار دولت میانمار است. در این راستا، به نظر می‌رسد که تحریم‌های اقتصادی می‌تواند ابزار مناسبی جهت تغییر رفتار باشد؛ اگرچه این ابزار در بلند مدت کارساز است. چهارم، واکنش بعدی مسلمانان درخواست از سازمان‌های بین‌المللی و نهادهای حقوق بشری جهت اعمال فشار بر سیاستمداران میانماری با هدف جلوگیری از خشونت‌ها و کشتارها است. کشورهای مسلمان با برخورداری از ظرفیت‌ها و نفوذی که در سازمان‌های مختلف دارند می‌توانند از قدرت خود جهت حمایت از مسلمان بهره‌برداری نمایند.
به‌طورکلی، آن چه که اهمیت دارد واکنش جامعه مسلمان به جنایت علیه مسلمانان است. به عبارتی سکوت در برابر جنایات و نسل‌کشی مسلمانان می‌تواند زمینه را برای اقدامات بعدی در سایر بخش‌های جهان فراهم سازد. در همین راستا، اتحاد و همبستگی جهان اسلام، علی‌رغم اختلاف نظرها، پیش شرط مقابله با تهدیداتی است که امنیت مسلمانان را به مخاطره می‌اندازد.
