موضوع كينه به دل گرفتن گروهک تروریستی منافقین از اشخاص و گروه ها موضوعی منحصر به این روزها نیست.
بخش زیادی از ماجرا ریشه در توهمات طولانی مدت این گروه نگون بخت و آواره دارد. منافقین به هر چیزی چنگ می زنند تا موضوع فلاکت و بیچارگی خود را به گردن اشخاص دیگری بیندازند و آنان را مسئول وضعیت بغرنج خود معرفی کنند.
اکنون و در گیر و دار اسباب کشی خانه به دوشان همیشگی، قرعه آنها این بار به نام قاسم سلیمانی افتاده است تا وی را مقصر یکی دیگر از بدبختی های خود معرفی کنند.
بهانه کنونی منافقین برای تخریب این شخصیت ملی، دارایی های از رده خارج و ضایعات موجود در بیابان اشرف است که از مدت ها پیش گروهک رجوی برای فروش آنها در یک روزنامه آگهی مزایده چاپ کرده تا بلکه بتواند در فضای متشنج سیاسی حاکم بر عراق و به دور از نگاه دولت و مردم این کشور، تعدادی خودرو و وسائل قدیمی و بعضا از رده خارج خود را به فروش برساند.
تلاش گروه منافقین در فروش این اموال مستهلک که همگی از اموال اهدایی صدام از بیت المال ملت عراق بوده منجر گردید تا برخی از سازمان های عراقی و شخصیت های عشایری و سیاسی و رسانه ای این کشور نسبت به این اقدام منافقین اعتراض کنند و خواهان بازپس گیری دارایی ها خود شوند.
اکنون که منافقین خانه به دوش، شکست خود را در فروش دارایی عراقی ها مسجل می بینند، طبق عادت همیشگی که باید علت همه فلاکت ها را متوجه دیگران کنند این بار قاسم سلیمانی را به عنوان مسؤول طرح و برنامه ریزی سرقت اموال اشرفیان(؟) معرفی کرده اند!
ظاهرا از منظر تروریست های خانه به دوش، حاج قاسم سليمانی کاری جز برنامه ریزی برای سرقت اموال ضایعاتی و اسقاطی موجود در سمساری غصبی اشرف ندارد.
چندی پیش که برخی رسانه ها اقدام به انتشار تصاویری از داخل پادگان اشرف کرده بودند اموال مورد ادعای منافقین به رؤیت همه رسید، بطری ها و جعبه های نوشابه، پوکه های زنگ زده توپ، چند تابوت حلبی، سنگ قبرهای استفاده نشده، توالت های فرنگی مصرف شده، صندلی های زهوار درفته و شکسته آرایشگاه، و چند دست کاسه بشقاب ملامین کثیف و ...
حال، جماعت منافق مدعی می شود که قاسم سلیمانی در حال طراحی و برنامه ریزی برای سرقت اموالشان است! یعنی حاج قاسم سليمانی، شخصیت مطرح و شناخته شده جهانی، به دنبال سرقت جعبه نوشابه ها و کاسه بشقاب ها و شانه و قیچی آرایشگاه اشرف است!
این اظهارات و مهمل بافی ها از جماعت رجوی دور از انتظار نیست اما باید برای حال آن سیاسیون و روزنامه نگارانی و تصمیم گیران غربی و غیر غربی که بر روی چنین جماعت فلاکت زده ای سرمایه گذاری کرده اند خندید.
