شهيد سرتيپ جواد فكوری در شامگاه هفتم مهر سال ۱۳۶۰ در حالی كه با تنی چند از فرماندهان شهيد اسلام (فلاحي، نامجو، كلاهدوز، جهانآرا و...) از منطقه عملياتی به تهران باز میگشتند در اثر سقوط هواپيمای سی ۱۳۰ در ۳۰ مايلی جنوب تهران (كهريزك) به افتخار شهادت نائل آمدند. متن زیر، خاطره ای است از جاوید فکوری برادر شهید، از چگونگی واکنش این شهید بزگوار به تهدید منافقین که از گزارش تفضیلی باشگاه خبرنگاران برگزیده شده است:
در ماههای ابتدایی سال ۱۳۵۹ بارها تهدید به مرگ و ترور شده بود، بهطوری که هر روز منتظر شنیدن خبر ناگواری از ایشان بودیم. تلفنهای تهدیدآمیز به قدری زیاد شده بود که مجبور شد از مخابرات درخواست کند که شماره تلفن ما را تغییر دهند.
یکبار در خیابان ناصر خسرو قدم میزدم که احساس کردم یکی دارد سایه به سایه مرا تعقیب میکند. ناگهان مرا صدا زد و گفت: تو برادر جواد فکوری هستی؟
گفتم: بله!
گفت: به ایشان بگو این قدر پاپیچ مجاهدین خلق (گروهک تروریستی منافقین) نشود و گرنه بد میبیند.
همان روز این پیام را به ایشان رساندم. لبخندی زد و گفت: نگران این حرفها نباش! اینها یکی و دو تا نیستد. هر روز با این حرفهای تهدیدآمیز سر و کار دارم. شما هم به این تهدیدها توجه نکن!