شهید کریم شیرگیر

شهید کریم شیرگیر سال ۱۳۴۰ در تهران متولد شد. کارگر بود، اخلاقی نیکو و پسندیده داشت و در وجودش آتشی درخشان از عشق به اسلام و امام شعله‌ور بود. ۹آذر۱۳۶۰ در خیابان خواجه نظام الملک به دلیل ظاهر حزب اللهی‌اش مورد سوء قصد منافقین قرار گرفت و بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسيد.

🌹روحش شاد و یادش گرامی باد.

زندگینامه

در سال 1340 در خانواده ای مستضعف در جنوب شهر تهران به دنیا آمد و تحصیلات ابتدایی اش را در بیسیم نجف آباد گذراند. به علت مشکلات مالی خانوادگی تحصیلات راهنمایی و نظری اش را هم زمان با کار طی کرد و ضمن آن که روزها به مدرسه می رفت، عصرها در باشگاه ابومسلم کار می کرد و به تأمین مخارج خانواده کمک می کرد و عاقبت نیز مجبور شد تحصیل روزانه را رها کند و ضمن کار روزانه، شب ها تحصیلش را ادامه دهد. پس از مدتی توانست یک مغازه کوچک جوراب فروشی باز کند و با تلاش و فعالیتی مستمر به زندگی محقرش سر و سامان دهد.

از کودکی به تعالیم عالیه اسلام دلبستگی داشت و همراه با آن از آنجایی که در محیط زندگی اش از نزدیک با مظالم رژیم ستمشاهی در تماس بود، جوانی مبارز و فداکار بار آمد که مشتاق تحقق حاکمیت اسلام و پایان دادن به سلطه طاغوت و استکبار جهانی بود. مبارزات خود را قبل از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز نمود و با جمعی از دوستانش محفلی جهت مبارزه با رژیم ستمشاهی تشکیل داد و با آغاز امواج خروشان انقلاب در همه راهپیمایی ها شرکتی فعال داشت و در پخش اعلامیه و نوارهای حضرت امام نیز فعالیت می نمود و از گلوله های مزدوران شاه هراسی به دل راه نمی داد.

پس از پیروزی انقلاب به فعالیت های اسلامی اش ابعادی جدید بخشید و پس از تأسیس بسیج مستضعفین به عضویت آن در آمد و مهیای مبارزه ای وسیع تر با استکبار جهانی و ایادی داخلی اش گردید. گرچه از لحاظ مالی در مضیقه بود و زندگی اش به سختی تأمین می شد، اما همیشه به کسانی که محتاج بودند کمک مالی می کرد و از نان شبش می زد تا محتاجی را خوشحال کند. اخلاقی نیکو و پسندیده داشت و در وجودش آتشی درخشان از عشق به اسلام و امام شعله ور بود.

شهادتنامه

در روز دوشنبه نهم آذرماه 1360 شهید شیرگیر به منزل تلفن می کند و خواهش می کند که برایش غذایی گرم کنند تا برای ناهار بیاید. مادرش غذا را گرم کرده و در انتظار ورود فرزند می نشیند، اما کریم نمی آید. او آن روز بر سفره ای از خون میهمان شده بود. شهید پس از تلفن به منزل از محل کارش خارج می شود و به سمت خانه حرکت می کند. پس از مدتی یکی از واحدهای تروریستی منافقین به اعتبار ظاهر حزب اللهی شهید با موتور سیکلت به شهید نزدیک می شوند و در کمال وقاحت فریاد می زنند، «هی !  بچه حزب اللهی ، بگو ...»

شهید رویش را بر می گرداند و تروریست ها او را آماج گلوله قرار می دهند و در حالی که کریم با پیکری خون آلود بر زمین افتاده بود از صحنه می گریزند. اهالی محل برای رساندن او به بیمارستان تلاش می کنند. شهید در آخرین لحظات عمر، می کوشد کلامی بگوید، لیکن نور درخشانی از چهره اش ساطع می گردد و با عروجی خونین به لقاء الله می پیوندد .

مزار شهید: بهشت زهرا، قطعه 24، ردیف 111، شماره 10