شغل: روحانی (مدیر داخلی کمیته منطقه ۸)
سن: ۳۹ سال
تاریخ تولد:۱۳۲۱
وضعیت تأهل: متأهل دارای ۶ فرزند
تاریخ شهادت: ۸اسفند۱۳۶۰
زندگینامه
حجت الاسلام مصطفی حجتی در سال ۱۳۲۱ در حومه مرند (آذربایجان شرقی) در خانواده‌ای روحانی دیده به جهان گشود. پدرش مرحوم شیخ قربانعلی از روحانیون با تقوا و از شخصیت‌های مورد احترام آن دیار بود و او از همان سنین کودکی درس تقوی و عدالت را در محضر این پدر معظم آموخت. پس از به پایان رساندن تحصیلات ابتدایی به سبب عشقی که به اسلام و روحانیت داشت به مدرسه دینی نمازی در شهرستان خوی رفت و سپس در سال ۱۳۳۴ به منظور ادامه تحصیلات دینی و کسب معارف اسلامی به حوزه علمیه قم وارد گردید.
در این مکتب الهی درس سطح و قسمتی از درس خارج را در محضر اساتید محترم حوزه فرا گرفت و از این منبع سرشار کسب فیض نمود. در سال ۱۳۴۲ از یاران با وفای حضرت امام بود و با وجود جو خفقان آن دوران اعلامیه‌های ایشان را مخفیانه به شهرستان‌های آذربایجان شرقی حمل می‌نمود و در میان علاقمندان پخش می‌کرد و به بیداری ملت یاری می‌رساند.
در سال ۱۳۵۱ جهت خدمت به مردم مسلمان به تهران عزیمت نمود و در دوران شکوفایی نهضت اسلامی نقش به سزایی ایفا نمود، به طوری که اکثر راهپیمایی‌ها منطقه غرب تهران به هدایت او صورت می‌گرفت و شعارهای تظاهرات را او ندا می‌داد. در تهران امامت جماعت مسجد سیدالشهداء (ع) را نیز بر عهده گرفت و در این مقام به ارشاد و راهنمایی مسلمین خدمات شایانی به انجام رساند.
در دی ماه ۱۳۵۷ از جمله شرکت کنندگان در تحصن قهرمانانه و تاریخی روحانیون مبارز در مسجد دانشگاه تهران بود و توانست با حضور خود در این تحصن همراه با سایر روحانیون و شخصیت‌های برجسته انقلاب یکی دیگر از دسائس استکبار جهانی را خنثی نماید و در همان زمان نیز به عنوان عضوی از جامعه روحانیون مبارز غرب تهران در همه امور انقلاب فعالانه مشارکت داشت.
پس از پیروزی شکوه‌مند انقلاب اسلامی در سنگر مسجد و کمیته‌های انقلاب اسلامی به فعالیت پرداخت و با شور و شوقی وافر، روز و شب خود را وقف اسلام و انقلاب نمود.
شهید حجتی در غروب شنبه هشتم اسفند ماه ۱۳۶۰، نماز مغرب و عشاء را با حلاوتی دیگر ادا کرد و عازم منزل گردید. دو تن از عوامل گروهک تروریستی منافقین به منظور کشتار امت حزب الله در خیابان‌ها تردد می‌کردند. با مشاهده اتومبیل وی، در ضدیت با اسلام و روحانیت، او را آماج گلوله‌های شوم خود قرار می‌دهند و پس از ارتکاب این جنایت ددمنشانه از صحنه می‌گریزند.
