شهید حاج ابوالحسن کریمی

شهید حاج ابوالحسن کریمی دردشتی در سال 1327 هجری شمسی در شهرستان لاهیجان چشم به جهان گشود.

او از همان دوران کودکی و به هنگام تحصیل علم علی رغم محیط فاسدی که رژیم ستمشاهی ساخته بود، راه خود را که همان راه اسلام وقرآن بود به درستی شناخت و به نیکویی پیمود .

در سال 1346 موفق به اخذ دیپلم ریاضی شد و در همان سال با موفقیت در کنکور سراسری به دانشگاه تهران راه یافت و در رشته اقتصاد به تحصیل مشغول شد و جهت آشنایی با مبانی اقتصاد اسلامی این علم را نزد اسلام شناسان بر جسته حوزه از جمله شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی فرا می گیرد.

شهید کریمی در اواخر سال 1346 به علت شرکت در تظاهرات تشیع جنازه جهان پهلوان غلامرضا تختی دستگیر و چند ماه در زندان قزل قلعه محبوس گردید. ایشان درسال 1350 به علت فعالیت علیه جشنهای 2500 ساله شاهنشاهی و پخش اعلامیه های حضرت امام خمینی(ره) بین دانشجویان در خوابگاه امیر آباد تهران دستگیر و بار دیگر زندانی می گردد اما این بار فرصتی برای وی بود که با چهره های برجسته ای همانند حجت الاسلام جعفری گیلانی و حجت السلام هاشمی رفسنجانی و مرحوم آیت الله ربانی شیرازی آشنا شود و توان بیشتری برای ادامه مبارزه کسب نماید.

«شهید ابوالحسن کریمی دردشتی» برای اولین بار اذان صبح را در زندان با صدائی رسا قرائت نمود.

او در طول دوره تحصیلات دانشگاهی با شرکت در جلسات تفسیر قرآن مرحوم آیت الله سید محمود طالقانی درمسجد هدایت تهران کوشید تا از طریق کسب ره توشه های زنده قرآنی خود را جهت تداوم مبارزه مکتبی مجهز و مهیا سازد. همچنین بعدها مدتی در مدرسه علمیه حقانی قم که دارای جایگاه خاصی در نشر مسایل انقلابی در حوزه بود و بزرگانی چون شهید صدوقی و شهید بهشتی سرپرستی آنجا را بر عهده داشتند به تدریس زبان انگلیسی مشغول بود.

در اردیبهشت سال 1357 به جهت رهبری مبارزات مردم مسلمان گیلان دستگیر و در زندان رشت محبوس گردید و در آبان ماه همان سال بر اثر فشار مردم آزاد گردید. او بارها در سخنرانی هایش قبل از انقلاب از حضرت امام به عنوان بزرگ مرجع عالیقدر شیعه یاد می کرد. شهید کریمی مطالعه و قرائت قرآن و نهج البلاغه و روایات و احادیث از برنامه های روز مره اش بود. شهید کریمی در مدت اندکی به پشتوانه آگاهی های بالایش از علوم عربی و منطق، تا سطح رسایل و مکاسب در نزد اساتید علمیه قم به حدی رشد نمود که شگفتی آنان را برانگیخت.

او در مدت بیش از سه سال در مسئولیت، فرماندار لاهیجان و دادستانی دادگاه های انقلاب اسلامی استان انجام وظیفه نمود. شهید بزرگوار با توجه به اندوخته های دینی و علمی و تجارب و تخصص و مسئولیت های اداری، به مطالعه دقیق و نوشتن نیز انس و الفتی داشت و این علاقمندی باعث گردید تا کتابهای متعددی در زمینه های معارف اسلامی به رشته تحریر در آورد. کتابهای جلوه گاه درد، هشدارهای امام علی علیه السلام به جامعه انقلابی، آموزش زبان عربی و اوضاع سیاسی و مذهبی گیلان از نوشته های وی می باشد.

سرانجام شهید کریمی در غروب سیزدهم فروردین ماه سال 1365 در مقابل بازار روز شهرستان لاهیجان و در کنار مسجد تکیه بر لاهیجان در سن 38 سالگی به دست منافقین کوردل مورد تهاجم مسلحانه قرار گرفت اصابت گلوله‌های پی‌در‌پی به گلو و بازو و سر ابوالحسن او را به سجده انداخت و ابوالحسن پس از رشادت های فراوان با فریاد الله‌اکبر به دیدار محبوب خویش شتافت.

قسمتی از وصیت نامه شهید کریمی

... تثبیت و تعمیق ارزشهای انسان ساز اسلام در جمهوری اسلامی شدیداً به وجود و حضور علمای عالم و صالح در خط امام نیازمند است، خدایا چنان کن، که حرف مرا بفهمند. خدایا چنان کن که به جای آن که دشمنی کنند، احساس دوستی نمایند، و از ما آیینه بگیرند و فریادها ما را به عنوان هشدار و تذکر دریابند.

... قرار نیست که ما بمانیم و ارزش‌ها محو شود قرار است ما محو شویم و ارزش‌ها بماند.

پیام رئیس‌جمهور وقت حضرت آیت الله خامنه ای

اینجانب سید علی خامنه‌ای شهادت برادر متعهد و عزیز ابوالحسن کریمی و دیگر شهدای یک ماه و نیم اخیر را به جنابعالی (آیت‌الله قربانی) امام جمعه شهرستان لاهیجان،‌ و همه مردم شرق استان گیلان به خصوص به خانواده‌های ارجمند و گرامی آنان تبریک و تسلیت عرض می‌نمایم و توفیقات همگان را از خدای متعال خواهانم.

خاطره

ابوالحسن اینقدر ساده پوش بود که هیچ‌کس باورش نمی‌شد فرماندار لاهیجان است، یکبار در راهروی فرمانداری پیرزنی از او سراغ اتاق فرماندار را گرفت؛ کریمی با مهربانی به او گفت: «مادرجان! من خودم فرماندار هستم، بگو ببینم چه کاری داری؟»

اما پیرزن باور نداشت، در ذهن او همان تجملات فرمانداران رژیم پهلوی بود، به همین علت به او گفت:«پسرجان! شوخی نکن.»