سفرهای اروپایی همسر سرکرده منافقین

سفرهای تشریفاتی و بی نتیجه ی مریم رجوی به کشورهای بلژیک و نروژ آنگونه که مورد انتظارسازمان مجاهدین بود مورد توجه کسی قرار نگرفت و هیچ گونه بازتابی در سطح جامعه در بر نداشت. به جهت بررسی جایگاه سازمان مجاهدین در منظر غرب ،گفت و گوی هابیلیان با حجة الاسلام علی عسکری نماینده ی مردم مشهد در مجلس شورای اسلامی پیش روی شماست.

هابیلیان:اروپا چقدر در حمایت از سازمان مجاهدین جدی است ؟

آقای عسکری: اروپا به لحاظ عدم اعتبار و اهمیت سازمان هنوز هم نمی داندکه چگونه برخوردی باید با سازمان داشته باشد و از این منظر روشهای مختلفی را آزمایش می کند،بعنوان مثال در سال 2003 مریم رجوی را در فرانسه دستگیر می کند و پولهایی را که با ترفندهای مختلف بدست آورده توسط دولت فرانسه بلوکه می شود و در مواردی نیز حمایتهایی از سازمان و مریم رجوی انجام می دهند ، در حقیقت سازمان برای اروپایی ها در حکم عروسک خیمه شب بازی است و لابی های صهیونیستی نیز در میان آنها نفوذ کرده اند از آنان به عنوان ابزار استفاده می کنند . این سازمان جنایات بیشماری را انجام داده است که باید در مجامع حقوق بشری بین المللی پیگیری شود واین مجامع و نیز اروپایی ها باید از برخوردهای دوگانه دست بردارند.از این لحاظ اگر حقوق بشربرای آنها موضوعیت دارد باید از برخوردهای دو گانه دست بردارند. از این لحاظ اگر حقوق بشر برای آنها موضوعیت دارد نباید از سازمان مجاهدین که یک سازمان تروریستی است و در ایران و عراق جنایت کرده اند حمایت کنند.

هابیلیان:چرا برخی نمایندگان پارلمانی بلژیک و نروژ از مریم رجوی دعوت کردند؟

عسکری: هیچ کدام از این دو دعوت که توسط سازمان مجاهدین بزرگنمایی می شود جنبه ی رسمی نداشته است و این نشان می دهد که در اصل قضیه جای مانور برای سازمان باقی نمی ماند .در بُعد دیگر چند نماینده ی محدود این کشور ها که سابقه ی حمایت مادی توسط سازمان مذکور را در پرونده ی خود دارند اقدام به حمایت از این دعوت نموده اند تا به نوعی ایران را در موضع انفعال قرار دهند و بگونه ی تبلیغاتی در جریان مسایل هسته ای ایران از آن استفاده ی ابزاری کنند اما در همین امر نیز در این دو کشور چند دستگی شدیدی وجود دارد زیرا به عنوان مثال وزیر امور خارجه ی بلژیک این اقدام را محکوم و از دعوت کنندگان این دعوت نیز انتقاد کرد ضمن اینکه این سفرها از جانب گروه های حقوق بشری در این دو کشور نیز محکوم شده است.آن چیزی که مشخص است اینکه این گروه مطرود نه قدرتی هستند و نه وزنه ی قابل اتکایی و ارزش آنها برای اروپا در حد همان استغاده ی ابزاری است و بس.ضمن اینکه همه می دانیم سفرهای مریم رجوی برای مردم ایران کوچکترین اهمیّتی ندارد .

برخی کشورهای اروپایی باید بدانند با اینگونه رفتارهای دو پهلو به روابط خود و ایران لطمه می زنند وما نیز نباید یادمان برود که بسیاری از شخصیتهای ارزشمند این انقلاب توسط همین گروه ترور شده اند و به شهادت رسیده اند.

هابیلیان: به نظر شما برخی تبلیغاتی که توسط سازمان مجاهدین مبنی بر اهمیت خود و توجه کشورهای جهان به آنها می شود تا چه حد درست است ؟

عسکری : به نظر من شوخی خنده داری است و نباید زیاد آن را جدی گرفت.در روابط بین الملل اصل منفعت و نفع ملی همواره در سر لوحه ی امور دولتها می باشد و مسلما دولتهای منطقه و جهان رابطه با کشوری بزرگ و مؤثر مانند ایران را فدای رابطه با یک مشت نیروهای وا رفته ی سیاسی که خود نیز در اوج نا امیدی سیاسی روزگار می گذرانند نخواهند کرد حال این بزرگ نمایی ها شاید برای نیروهای خودشان موثر باشد اما بیشتر از این نمی توان بر روی آن حساب کرد .این گروه در هیچ جای دنیا جایی ندارند وبرای همین است که به هر فلاکتی تن در می دهند تا در عراق ماندگار شوند،مگر این گروه همان هایی نبودند که می گفتند ما به ایران می آئیم و مردم ایران را نجات می دهیم ؟ پس چه شد که امروز به چنین جایگاه پستی رسیده اند ؟اما می بینیم که همچنان در توهم خود بزرگ بینی مانده اند،اما روشنگری در مورد این گروه برای کسانی که از عمق جنایات آنها آگاهی ندارند لازم است.

البته نباید در مقابل مظلوم نمایی آنها نیز سکوت کرد و در این مورد احتیاجی به دیپلماسی آشکار نیز نمی باشد و می توانیم صرفا در مجامع بین المللی اسناد جنایات آنها را ارایه کنیم.این گروه در عراق نیز محبوبیتی ندارد و بسیار مورد لعن و نفرین مردم عراق نیز میباشند البته چند روزنامه نگار وابسته و مزدور را به خدمت گرفته اند که در حمایت از آنها بنویسند که آنهم درصد ناچیزی را تشکیل می دهد آنچه برای همه مشخص است اینکه برای مردم عراق تنفر از نیروهای خارجی همانند آنها و نیروهای آمریکایی و انگلیسی یکی است چون ظلمها مشابه هم بوده است.اما با تثبیت کامل دولت عراق و کمتر شدن حضور نیروهای خارجی در عراق این آواره گان نیز باید خاک عراق را ترک کنند.