فرار ننگین عدنان الدلیمی از عراق یک بار دیگر نشان داد که منافقین و جیره خواران مادی آنها نه با مردم عراق قرابتی دارند و نه دلسوز رنج های مردمی هستند که سال هاست روی آرامش را به خود ندیده اند.
منافقین بارها با استناد به گفته ی چهره های مساله داری همچون عدنان الدلیمی تلاش کردند تا وجود پر از نکبت خود را برای مردم عراق، وجودی لازم و وزنه ای دارای تعادل در مقابل نظام جمهوری اسلامی ایران ارزیابی کنند.
این افراد که عمدتا چهره های سیاسی همیشه طلبکار برای مردم و دولت عراق هستند تلاش گسترده ای انجام می دهند تا با حمایت از یک اپوزیسیون ورشکسته و تروریست، به دنبال سهم خواهی بیشتر از دولت مرکزی عراق باشند. نمونه اخیر این افراد نیز عدنان الدلیمی است که بعد از یک دوره طولانی انجام فعالیت های تروریستی و تصمیم مقامات عراق برای لغو مصونیت وی، از عراق گریخت و رسوایی یکی دیگر از متحدین منافقین به گوش همگان رسید.
این اولین بار نیست که یکی از حامیان "پاکباز" منافقین رسوای خاص و عام می شود و نحسی همکاری با منافقین دامن آنها را نیز می گیرد. پیش از این نیز افراد و چهره های سرشناس دیگری بوده اند که به دلیل رفتارهای خارج از چارچوب قانون نتوانسته اند در دایره فعالیت های سیاسی باقی بمانند و از این گردونه خارج شده اند و البته یکی از وجوه مشترک این افراد نیز حمایت از منافقین بوده است، چهره هایی همچون محمد الداینی نماینده سابق پارلمان عراق و عضو جبهه گفتگوی ملی عراق که پس از ارتکاب یکسری اعمال تروریستی، مجبور شد به اردن فرار کند. او کسی است که منافقین برای مشروعیت بخشیدن به خود بارها به حرف ها و حمایت های این شخص استناد کرده اند.
حسین الزبیدی نیز تا مدتی معاون امنیتی استاندار دیالی بود و در بسیاری از عزل و نسب های غیر قانونی در این استان یک پای ثابت بود. او در نزدیکی با منافقین تا آنجا پیش رفته بود که حتی بسیاری از وعده های غذای خود را نیز در اردوگاه اشرف و همراه با سرکردگان منافقین صرف می کرد.
مشعان الجبوری؛ او نیز از چهره های ثابت پارلمان عراق و از افراد شاخص حزب بعث بود که به دلیل فساد مالی و تروریسم، تحت تعقیب قرار گرفته بود و به همین دلیل با پسرش به اردن فرار کرد .
ظافر العانی؛ وی از اعضاء پارلمان عراق و از طرفداران پر و پا قرص منافقین است که با گروه های مسلح ارتباط زیادی دارد. وی همچنین جزو هیئت 12 نفره ای بود که در سال 2007 به بروکسل رفت و با اسرائیلی ها دیدار کرد؛ دیداری که سران منافقین ترتیب آن را فراهم کرده بودند.
صالح المطلک؛ نماینده پارلمان عراق، رییس جبهه گفتگو ملی این کشور و از اعضاء کمیسیون کشاورزی عراق که بارها از منافقین حمایت کرده است.
خلف العلیان؛ این فرد یکی از سه چهره کلیدی حزب توافق عراق و افسر سابق رژیم صدام است که در حال حاضر در اردن ساکن است. او ریاست یک گروه تروریستی به نام" ارتش اسلامی عراق" که از زیر مجموعه های القاعده است را بر عهده دارد. مسوولیت بسیاری از کشتارهای شیعیان عراق و حمله به نیروهای امنیتی عراق بر عهده وی است.
البته به زودی شرح تفصیلی حامیان این فرقه در سایت هابیلیان منتشر خواهد شد.
مساله مهمی که در این بین باید به آن اشاره کرد اشتراک عجیبی است که میان منافقین و حامیان سیاسی آنها وجود دارد که ناشی از مرام و عقیده یکسان است. این مرام و عقیده در مولفه های مشترکی همچون ترور، خشونت، گریز از رقابت های آزاد، زد و بند با القاعده، ایجاد تفرقه در میان مردم عراق و رشوه دادن و مواردی از این دست متبلور می شود.
چندی پیش و با انحلال دفتر مشاور امنیت ملی عراق، منافقین با خوشحالی زاید الوصفی اعلام کردند هر کس که با ما در افتد عاقبت رفتنی است اما فراموش کردند هر کس که با منافقین متحد شود رفتنی است و فنا شدنی!
فرضیه سال های گذشته و قانون اثبات شده امروز نشان می دهد گروه های تروریستی عادت به زیستن در شکاف را دارند و با تولید و رشد بحران قادر به ادامه حیات خواهند بود. شرایط موجود برای منافقین و همکاری آنها با چهره های یاد شده و برخی دیگر از چهره هایی که در آینده به آنها اشاره خواهد شد نیز نشان دهنده این است که منافقین و افراد یاد شده نمی توانند در بستر سالم سیاسی ادامه حیات بدهند و به عبارتی دیگر امثال منافقین و این افراد به دلیل نداشتن پایگاه مردمی باید به اتحاد با یکدیگر به عنوان تنها راه ادامه حیات خود امیدوار باشند.
چیزی که باید در این مجال به آن اشاره نمود این است که پایداری اندیشه های تروریستی در میان منافقین امری بدیهی است و این جماعت به دنبال تداوم این رفتارها است، تفاوتی هم نمی کند که این الگو بر چه اساس باشد، اگر دیروز صدام بود، امروز القاعده و بقایای حزب بعث و جند ا... شرکای خوبی برای رفتارهای تروریستی منافقین هستند.
