زن و تروریسم مشارکت زنان در تروریسم و به خصوص در عملیاتهای انتحاری، در حال گسترش است. اسامه بن لادن نیز نبرد خود علیه غرب را با استفاده از زنان گسترش داده است. این روش تازه در چچن نتایج خوبی داشته است، جایی که "بیوه های سیاه" تلفات سنگینی به نیروهای روسی واردکردند. پس از آن نیزالقاعده از این روش در عربستان سعودی و عراق استفاده میکند.
القاعده زنان و دخترانی را درچچن به کار گرفت که شوهران ویا پدرانشان در نبردهای چند سال اخیر با روسها "شهید" شده بودند. این زنان و دختران هنگامی که به همراه شوهران و پدران خود در افغانستان و در جمع جنگجویان موسوم به عرب افغان زندگی می کردند، آموزشهای نظامی مختصری در این زمینه دیده بوده اند. بعد از اشغال افغانستان توسط ایالات متحده، این خانواده های جنگجو به پاکستان و بعضاً به کشورهای خود مهاجرت کردند.
شواهد امر نشان می دهد که تغییر شگرفی در مورد دیدگاه القاعده نسبت به زنان رخ داده است؛ به موازات شدیدتر شدن عملیات های ضد تروریستی، القاعده نیز سیاست های جدیدی برای مواجه با شرایط جدید و حمله به اهداف دشمنان خود اتخاذ کرده است که یکی از آنها استفاده از زنان در عملیات های تروریستی و به ویژه انتحاری می باشد.
در ماه مارس سال ۲۰۰۳، روزنامه الشرق الاوسط مصاحبه ای را با یکی از زنان، که رهبر شاخه زنان القاعده بود، چاپ کرد که نشان می داد آنها برای شرکت در درگیریهای افغانستان، عربستان، عراق و چچن آماده شده اند. در آگوست ۲۰۰۴ نیز القاعده سایت مخصوصی را برای جذب و تشویق زنان به شرکت در عملیاتهای انتحاری به وجود آورد. اندکی پس از این وقایع بود که اولین زن، عملیاتی انتحاری در عراق را انجام داد.
از جمله ویژگی هائی که برای تروریستهای زن ذکر کرده اند می توان به خونسردی و عملگرا بودن آنها اشاره کرد. مهارت آنها در بعضی از امور تکنیکی از قبیل سازمان دهی بیشتر از مردان گزارش شده است. علاوه بر اینها تروریستهای زن، ایثارگری بیشتری از خود نشان داده، سریعتر بوده و در عین حال بی رحم تر می باشند. طبق بررسی های به عمل آمده، زنان تروریست می توانند خطرناکتر از تروریستهای مرد باشند، چرا که آنها این توانائی را دارند که روی علت و هدف خود تمرکز بیشتری از خود نشان دهند.
اما چه انگیزه هائی باعث می شود تا زنان تروریست شوند؟ مقایسه زنان و مردان تروریست، در مورد اینکه آنها چگونه به سمت فعالیتهای تروریستی روی می آورند، نتایج جالب توجهی به دست داده است. طبق این بررسی ها، زنان بیشتر از علایق شخصی برانگیخته می شوند. در حالی که انگیزه های مردان را بیشتر علایق مذهبی و ملی تشکیل می دهند.
همانطور که در ابتدای مطلب ذکر شد، یکی از قویترین انگیزه ها، تجربه ی از دست دادن کسی است که عاشق او باشند. سوسانا رانکونی، که یکی از تروریستهای مشهور دهه ی ۱۹۷۰ در ایتالیا بود، با وجود آن که معتقد است که جنسیت هیچ تاثیری در روی آوری زنان به سمت تروریسم ندارد، شخصیت، گذشته و تجربه را مهمتر از جنسیت ذکر می کند. انگیزه ی دیگری که می تواند زنان را به سمت تروریسم سوق دهد، دوستی یا رفاقت می باشد.
رانکونی یکی از کسانی بوده است که به خاطر دوستی با یک تروریست، وارد چنین فعالیت هائی شده است. فمینیسم نیز، ایدئولوژی برانگیزاننده ای برای بسیاری از تروریستهای زن بوده است. بسیاری از آنها متعلق به جوامعی هستند که زنان در آنها تحت فشار جامعه قرار دارند. از جمله می توان به بعضی از کشورهای خاورمیانه، کره ی شمالی، کشورهای کاتولیک از قبیل آمریکای لاتین، اسپانیا، ایرلند و ایتالیا اشاره کرد.
