در اسلام حقوق بشر یک واژه و تعهد دینی و اخلاقیست که با عنوان حق الناس یا همان حق مردم از اهم واجبات دینی به شمار می رود و از ارکان مهم اسلام از 1400 سال پیش است و قاعدتا جمهوری اسلامی ایران نیز در قوانین اساسی، حقوق ملت ایران را به خوبی تبیین نموده و همواره مدافع حقوق ملتهای ضعیف و تحت استعمار بوده است. همین امر باعث شده، زورمداران جهان برنتابند و هرروز با یک ترفند مقابل ملت ایران و نظام جمهوری اسلامی بایستند تا به خیال واهی خود انقلاب را شکست دهند.
مساله حقوق بشر سازمان ملل از جمله واژگان دور از حقیقتی است که هر ساله توسط بازیچه هایی چون جاوید رحمان، همچون کالا و ابزار سیاسی برای اعمال فشار به کشورهای مستقل و در حال توسعه، به کار گرفته می شود.
در گزارش مغرضانه و مانیتورینگ جاوید رحمان، ابراز نگرانی وی در وخیم‌شدن اوضاع حقوق بشر و نقض آن در ایران، به دلیل اعدام ها، تبعیض علیه زنان، شرایط زندان‌ها و تداوم آزارهای سازمان‌یافته در این کشور علیه اقلیت‌های مذهبی به چشم می خورد! که با حمایت کشورهایی چون کانادا، آمریکا، سوئد و سایر کشورهای غربی همراه شد؛ در حالیکه همین کشورها از بزرگترین ناقضان حقوق بشر جهان می باشند. آنان در کارنامه سیاه خود جنایات بسیاری را مرتکب شده اند که در تاریخ ثبت شده اما با منحرف کردن افکار جهان ازجنایات خود، روی کشورهای در حال توسعه متمرکز شده و اجازه هیچ گونه تحقیق و تفحص و تشکیل پرونده در این مورد داده نمی شود.
آمریکا در حالی از حقوق بشر دم می زند که در اثر تحریم‌های یکجانبه، نرسیدن دارو، تجهیزات پزشکی و سایر موارد حقوق میلیون‌ها ایرانی را نادیده گرفته و هزاران نفر را به کام مرگ فرستاده است. همچنین خود را مدافع حقوق اقلیت های دینی نشان می دهد در حالی که از سال 2001 ، شصت میلیون انسان را که اکثرا در کشورهای اسلامی هستند بی خانمان و آواره نموده است.
و کانادا که بقایای هزاران کودک بومی بی‌گناه به قتل رسیده در گورهای دسته جمعی را مدفون و به جهانیان عرضه نموده است و با «لایحه ۲۱»، قانونی که در سال ۲۰۱۹ تصویب کرد، مانع پوشش و حجاب برای اقلیت مسلمان کشورش شده و مسلمانانی که با پوشش در محل کار خود حاضر میشدند را اخراج کرد مانند «فاطمه انوری»، معلم محجبه در شهر «چلسی».
این لایحه ضدحقوق بشری، حتی شهروندان کانادایی را به تشکیل نهادی علیه دولت بر انگیخت که تاکید دارد «مردم نباید مجبور شوند بین دین، هویت و حرفه خود یکی را انتخاب کنند و دولت نباید اجازه داشته باشد که عقاید خود را بر مردم تحمیل کند.»
شگفت تر آن که در گزارش حقوق بشر سازمان ملل هیچ اشاره ای به موضوع تروریسم نمی شود! ایران از مهمترین کشورهایی است که در طول 40 سال پس از انقلاب با حمایت های همین مدعیان حقوق بشر ۱۷ هزار قربانی تروریسم داشته است. چگونه است که ترور مردم عادی و بیش از 110 زن و کودکان بی گناه، مقامات سیاسی و دانشمندان در ایران، ضد حقوق بشر تلقی نمی شوند؟! خارج کردن این تروریستهای جنایتکار از لیست تروریسم توسط غرب چه توجیهی می تواند داشته باشد؟!
کشورهای غربی همان طور که خودخواهانه و براساس اروپا محوری، سالهاست تقسیم بندی شرق به خاور دور، میانه و نزدیک را انجام داده اند امروز نیز قوانین و استانداردهای خود را جهانی دانسته و بر اساس آن حقوق بشر را تعریف می نمایند. در حالی که به واضح ترین اصول علمی روز، یعنی جدایی ناپذیری فرهنگ واعتقادات، آداب و رسوم و قوانین با مردم کشورها، بی توجه اند. بر این اساس علمی بودن و صحیح بودن این گزارش کاملا زیر سوال است.
آیا در قوانین ایران و اسلام حکم اعدام یا قصاص وجود ندارد که آن را ناقض حقوق بشر می دانید یا بر اساس قوانین غربی سنجیده می شود؟! چگونه است که در چند کشور مورد حمایت غرب مجازات شکنجه وجود دارد که اسمی از آنها برده نمی شود، اما ایران به این امر محکوم می شود؟! هنوز زندان گوانتانامو، ابوغریب، افشاگری جینا هاسپل از شکنجه های مردم تایلندو... را از یاد نبرده ایم.
در حقیقت گزارش رحمان جاوید را می توان یک سناریوی تکراری هرساله دانست که با اتهامات دروغین و ساختگی و غیرعلمی برای منحرف کردن اذهان جهانیان از جنایات غرب علیه بشر، با اغراض سیاسی نگاشته شده و دولت و ملت ایران هم برای همه آن موارد پاسخ مستدل بیان کرده و می کند.
