ترور علیه توسعه

 حرکت تروریستی یک عامل انتحاری وابسته به گروهک انصارالفرقان در چابهار بار دیگر نشان داد که خشم تروریست ها از روند پیشرفت و توسعه ایران تا چه اندازه زیاد است و آنها نمی توانند حرکت روبه جلوی مردم ایران را تحمل کنند.

این حرکت تروریستی درست در روزی اتفاق افتاد که سه طرح توسعه ای در بندر چابهار کلید خورده بود و بالغ بر 1700میلیارد ریال سرمایه گذاری برای رشد این بندر صورت گرفته بود.

همزمان با این عملیات، خبر رسیده بود که کاخ سفید با معافیت بندر چابهار از تحریم های یکسویه خود موافقت کرده و این به آن معنا بود که پیشرفت در این بندر با شتابی بیشتر صورت می پذیرد.

روشن است که در چنین شرایطی، تروریست ها از سرویس های امنیتی کشورهای همسایه دستور می گیرند تا با ناامن سازی چابهار، این سیگنال را به دولت های سرمایه گذار در این حوزه بدهند که باید از سرمایه گذاری در این منطقه عقب نشینی کنند.

تروریست ها همواره می کوشند تا از طریق ناامن سازی و ایجاد وحشت، سرمایه ها را فراری داده و مردم را در محرومیت قرار دهند.

این همان سیاستی است که در چهار دهه گذشته، تروریست ها و اربابان آنها علیه مردم بیگناه و مظلوم بلوچ پیش گرفته و کوشیده اند تا با ناامن کردن استان سیستان و بلوچستان، مقابل توسعه این خطه و رفاه مردم بایستند. طبیعی است که این محرومیت می تواند به جریانات افراطی کمک کند تا یارگیری بیشتری داشته باشند. با این وجود اعضای پیوسته به گروهک های تروریستی، تحت تاثیر تبلیغات، هیچ گاه از خود نمی پرسند که عامل اصلی عدم توسعه یافتگی استان شان چیست و چرا تروریست ها به جای کوشش برای رفاه بیشتر مردم، فقر و بدبختی بیشتر آنها را پیگیری می کنند و می کوشند سفره مردم روز به روز کوچک تر شود؟

در شرایط فعلی منطقه و با توجه به روندهای جذب سرمایه، روشن است که جنگ تجاری امروز در غرب آسیا، جنگ بنادر است. حجم بالایی از سرمایه گذاری ها در منطقه، بر روی بنادر و مناطق ویژه اقتصادی صورت می گیرد و برنده، کشوری است که بتواند سرمایه بیشتری جذب کند.

در این میان، دولت دونالد ترامپ تلاش می کند تا از طریق وارد آوردن فشار بر ایران و تحریم کشورمان، روند این رقابت را برعلیه ایران هدایت کند. با این وجود، موقعیت ژئوپلتیک ایران و ظرفیت های بالای سرمایه گذاری باعث شده تا سرمایه گذاران همچنان ترغیب شوند بر روی بنادر کشور سرمایه گذاری کرده و برای معافیت از تحریم ها بکوشند.

در چنین شرایطی، برخی کشورهای منطقه که رویای ناامن سازی ایران را در سر می پرورانند، با کمک گروهک های تروریستی هم پیمان، حملات تروریستی در بنادر ایران را طرح ریزی می کنند تا باعث هراس سرمایه گذاران و متخصصانی شود که قرار است در این بنادر کار کنند.

البته رویای تروریست ها و دولت های حامی آنها هیچ گاه محقق نخواهد شد. اما همین سطح از تلاش برای عملیات تروریستی هم حاکی از آن است که منافع اقتصادی برخی دولتهای عرب منطقه نمی خواهد بگذارد که بنادر ایران توسعه یافته شده و قومیت هایی مانند قوم بلوچ در کشور به رفاه بیشتر دست پیدا کنند.