حمله نظامی ترکیه به خاک سوریه، حکایت از آن دارد که حامیان پشت پرده تروریست ها، چطور سعی می کنند با راهبرد تله گذاری در منطقه، همچنان فضای کافی برای مداخلات منطقه ای را ایجاد کرده و مانع از ثبات در غرب آسیا شوند.
دلیل اصلی ترکیه برای حمله به کشور همسایه، فعالیت های گروه های مسلح معارضی است که در سالهای اخیر به نام حمایت از قوم کرد، علیه دولت قانونی سوریه می جنگیده و از سوی کشورهای غربی حمایت می شدند.
حالا که با افول موقعیت آمریکا در سطح جهانی، واشنگتن پشت کُردها را خالی کرده و این منطقه را ترک کرده است، تُرک ها احساس خطر کرده و دست به اسلحه برده اند، بی آنکه این واقعیت را در نظر بگیرند که بهترین راهکار برای مهار گروه های تروریستی، نه تجاوز به خاک همسایگان، بلکه تعامل با دولت قانونی برای مهار تحرکات تروریستی است.
اما برنده و بازنده بازی جدید ترکیه در منطقه کیست؟ به نظر می رسد که برنده اصلی، تروریست های داعش هستند که خوشنود از توقف عملیات نظامی گروه های کُرد علیه آنها، فرصت بیشتری برای یارگیری در سطح منطقه دارند.
دیگر برنده این بازی، آمریکا و دیگر دولتهای مداخله گر هستند که فکر می کنند درگیری و تنش های مرزی میان کشورهای منطقه می تواند فرصتی برای سلاح فروشی و دخالت های آنها باشد. آمریکا همچنین با استفاده از فرصت درگیری نظامی در شمال سوریه، زندانیان داعشی را آزاد کرده تا به کمک آنها بتواند این گروه تروریستی شکست خورده را احیا کند.
بازنده این بازی اما ملت های منطقه هستند که با این جنگ بار دیگر شکاف های قومیتی را در میان خود شدیدتر از قبل حس کرده و کُرد و تُرک را در مقابل هم می بینند.
دیگر بازنده این نزاع بی حاصل، بازیگران منطقه ای هستند چراکه این جنگ نشان داد سازوکارهای منطقه گرایانه برای حل و فصل بحران سوریه از موفقیت بالایی برخوردار نبوده است. به ویژه همکاری های روسیه، ایران و ترکیه در سوریه اکنون تحت تاثیر این تجاوز قرار گرفته است و این خطر وجود دارد که با توقف این همکاری ها، سوریه درگیر بحران های بیشتر سیاسی شود.
به این ترتیب نباید این نکته مهم را از نظر دور داشت که هر تنش منطقه ای، جز به معنای گشودن پای بازیگران فرامنطقه ای به غرب آسیا نیست و تنها زمانی که کشورهای منطقه متوجه این واقعیت شوند که از طریق همکاری و همگرایی می توانند بر چالش ها فائق بیایند، می توان به پایان مداخلات بیرونی امیدوار بود.
