امام زین العابدین (علیه السلام) به سفر حجّی می‌رفت. کسی به ایشان رسید و گفت «یا علی بن الحسین! تَرَكْتَ اَلْجِهَادَ وَ صُعُوبَتَهُ وَ أَقْبَلْتَ عَلَى اَلْحَجِّ وَ لِينِهِ؟»: جهاد و جنگ را چون دردسر داشت رها کردی و رو به حجِ کم زحمت آوردی؟ آن عبادت پرزحمت را رها کردی و این عبادت آسان را گرفتی؟! در حالی که خداوند فرموده «إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَىٰ مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ... وَ ذَٰلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ» آیات قرآن در مورد ثواب و اهمیت جهاد را به رخ حضرت می‌کشید!
حضرت فرمود: «خب بفرمایید ادامه دهید!» یعنی این آیه را که خواندی، آیه بعدیش را هم بخوان!
آیه بعدی را خواند: «التَّائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْآمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ». وقتی به وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللَّهِ رسید، حضرت اشاره کرد و فرمود: «هاهنا»: «همینجا»! اینها حافظ ورعایت کنندۀ حدود الهی هستند. هر وقت ما دیدیم جهاد تحت امر کسانی است که این صفات را دارند، ما حج را رها می‌کنیم و می‌آییم در جهاد. هر وقت دیدیم که جهاد را کسانی دارند اداره می‌کنند که این صفات را ندارند، «تائبون» و «عابدون» و «سائحون» و «راکعون» و «ساجدون» و اینها نیستند، «حافظون لحدود الله» نیستند، ما جهاد را رها می‌کنیم و می‌آییم سراغ حج!
قبل از انقلاب، دو عده مبارزه می‌کردند و با شاه مخالف بودند و فعالیت سیاسی می کردند. یک عده از همانهایی که آن وقت با شاه مبارزه می‌کردند، الان شده‌اند از منافقین! نماز هم می‌خواندند، اما سر از منافقین در آوردند. یک عدۀ دیگر هم الآن یا به شهادت رسیده اند یا در قلب مبارزات هستند.
چطور شد که یکی شد اعدامی و یکی شد شهید؟ او که به مقام شهادت رسید، فعالیت سیاسی‌اش را در تحت لوای کسی انجام می‌داد که «و الحافظون لحدود الله» بود؛ با چنین کسی کار می‌کرد؛ با امام کار می‌کرد؛ طبق تقلیدش کار می‌کرد. اول مقلّد شده بود، بعد مجاهد. اول تقلید از امام کرده بود و روی تقلید از امام، مبارزه می‌کرد. آن کسی هم که افتاد در آن خط، تحت لوای کسی بود که «حافظون لحدود الله» نبود.
